قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
تا حالا ته لیوان های شیشه ای بلوری رو نگاه کردین؟ دیدین که ضخامت شیشه ته لیوان چه طور تصویرها رو کج و معوج می کنه و شکست نور توش موجب می شه که مثل یک عدسی عمل کنه.
فرض کنین شرکت سازنده بیاد و تا حدودی این شکست ها رو محاسبه کنه و نقاط کانونی نور رو تا حدودی تنظیم کنه ، اون وقت می شه با هاشون بازی کرد و حتی تلسکوپ های دوکانونی ساده ای ایجاد کرد. این یعنی می شه از یه چیزهای بی خود و به ظاهر اضافی چقدر بهره برد.
با برش زدن کاغذهای کتاب به طور پیوسته، از دل کتاب یه مجسمه درآورده
فکر کنم این ایده به خصوص برای کتابهای کودکان، با حفظ محتوای کتاب ایده خوبی باشه که ممکنه برای بچه هم منجر به کشف چیزهای جدید بشه. فقط مشکل اینه که کتابهای بچهها این قدر ورق نداره.
قبل از این هم در یانون دیزاین تقویم های متفاوت و مبدعانه دیدیم با هم. موضوع اون پست زمان بود و آیهبودنش و این بار کارکرد ارزشمند تقویم و فرصتی که در اختیار من و توی طراح می ذاره رو مد نظر دارم و امید که تحریکتون کنه به کارهای نو.
تقویم های دیواری و رومیزی شما رو مجبور می کنن لااقل روزی یک بار بهشون نگاه کنین و این فرصت خیلی بزرگیه برای یک هنرمند. این یعنی مخاطب ثابت روزانه! کدوم هنرمندی که در پی دیده شدن کارهاشه بدش میاد مخاطبهای روزانهی ثابت داشته باشه.
شمایی که حتی در سودای دیده شدن نیستی و تنها به ابلاغ حرف خوب هستی هم نمی تونی فرصت به این خوبی رو نادیده بگیری. همه دوستان اهل هنر و ذوق رو دعوت می کنم که لااقل اتود یک تقویم متفاوت رو بزنن. ایده هایی خیلی ساده که گاهی حتی جهان بینی مخاطب رو در طول سال می تونن تحت تاثیر خودشون قرار بدن.
دوستانی که دنبال می کنن اخبار عرصهی طراحی رو در دنیا حتما شنیدند که چند روز قبل هرمان هرتزبرگر معمار معروف معاصر، جایزهی مدال طلایی سلطنتی رو در معماری از آن خود کرد، شاید هم بهش دادند!
نیاز نیست این جا نگاه انتقادی خودم رو به این جایزههای سرتاپا تزویر دوباره باز کنم، موکول می کنم این شرح درد رو به فرصتی که اگه حاصل شد کمی مستند تر درباره این جور جایزه ها بنویسم. اما این نگاه انتقادی نباید مانع این بشه که کسی مثل هرتزبرگر رو بشناسیم و آثار کلیدیش رو با هم یک مروری بکنیم:
یه هتل جنگلی با استخری نظیر استخر برج های پتروناس موشه صفدی! که تو ارتفاع استخر رو تا کناره نما پیش برده به طوری که انگار تا تو هوا ادامه داره.
