چه‌طور می‌شود بدون استفاده از آدرس و تابلو، ساخت‌مان‌ها و هویت‌شان را تشخیص داد؟ با استفاده از رنگ و کارهای گرافیکی؟ معماری متفاوت؟ یا روش‌های دیگر؟ کاری که معماران اناگرام در دهلی انجام داده‌اند تا حد زیادی به این هدف نزدیک شده است. آن‌ها برای رسیدن به هویت یک شرکت تبلیغاتی در معماری خود، از لوگوی آن بهره برده‌اند. نمای مجوف آلومینیومی این ساخت‌مان علاوه بر فیلتر کردن نور و گرما، در مرکز خود با قطعاتی متحرک حرف P را نمایش می‌دهد که معرف لوگوی این شرکت است. به هنگام وزش باد تنها همین قطعات رنگی به حرکت درخواهند آمد و نظر عابران را به خود جلب می‌کند. یه جز ایده‌های مربوط به هویت سازمانی این شرکت، نحوه‌ی برخورد با مسئله‌ی نورگیری در این ساخت‌مان هم جالب توجه است. 

معمولا همه‌ی بچه‌ها تاب‌بازی را دوست دارند و حتی با کم‌ترین امکانات هم پدر و مادرها برای‌شان تاب و سرسره درست می‌کنند. اما دیده‌اید که گاهی در پارک‌ها بچه‌ها برای تاب سواری با هم دعوای‌شان می‌شود؟! بازی کردن خوب است و بچه‌ها با بازی کردن تربیت می‌شوند. ایده‌ای که در فستیوال جعبه‌ی سبز هنرها در کلرادو به اجرا درآمده این نکته را مدنظر قرار داده است. تاب‌سواری‌ای که علاوه بر لذت فردی برای کودکان، آن‌ها را به نوعی وادار به کار گروهی می‌کند. تاب‌هایی که زیر صندلی‌شان نورانی است و به هنگام حرکت از خود صداهای خاصی نیز تولید می‌کند. بنابراین هر کدام از آن‌ها می‌تواند در هم‌آهنگی با تاب‌های دیگر موسیقی تولید کند و با بالا و پایین رفتن‌شان به خصوص در هنگام شب، چراغ‌های متحرکی می‌شوند که برای ناظران هم صحنه‌ای جالب خواهد بود

بزرگ‌ترین تجمع سالیانه‌ی جهان، هر سال در کربلای امام حسین (ع). آ‌ن‌ها که رفته‌اند،حتی آن‌ها که هنرمند بودند و سعی کرده‌اند که این اتفاق عجیب را در ظرف کلمه و تصویر بریزند، معترفند که هر چه می‌کنند آن‌چه که باید نمی‌شود. انگار در هر برهه‌ای از تاریخ که باشیم، کربلا را فقط باید با پای خود برویم و با حرف و تصویر و ادعا آن‌چه که باید نمی‌شود. روح الله خسروی نژاد یکی از آن هنرمندانی است که دوربین‌ش را با خود به زیارت برده و به زبان تصویر این راه‌پیمایی عظیم را توصیف کرده است. خسروی‌نژاد در وب‌لاگ خود ذکر کرده که تصاویرش نذری است و حتی سایز بزرگ آن‌ها را هم برای چاپ قرار داده است.

 هرمان دامار عکاس، که البته تحصیلات آکادمیک عکاسی هم ندارد، مجموعه تصاویری را از زنده‌گی مردم روستایی حومه‌ی جاکارتا در اندونزی منتشر کرده است. صجنه‌هایی چشم‌نواز که انگار اجزاء آن توسط عکاس چیده شده است. تصاویر، زنده‌گیِ جاری در طبیعتِ روستاییان را نمایش می‌دهد که شاید هیچ‌گونه سنخیتی با مراکز شهری نزدیک به خود نداشته باشد. تصاویر دامار بیش‌تر معطوف به فعالیت کودکان و بازی‌های آنان است. او تمرکز عکس‌ها را بر روی سوژه‌های انسانی گذاشته و بستر طبییعی پیرامون که به صورت محو درآمده، نقش پس زمینه را ایفا می‌کند. به نظر شما تصاویری شبیه به این مجموعه می‌تواند حال و هوای واقعی روستاها را به بیننده‌ی آن‌ها منتقل کنند و شهرنشینان را مجاب کند که دوباره به اصل خود برگردند؟

صاویر متحرک GIF گاهی آدم را یاد کارتون‌هایی می‌اندازد که در آن‌ها نقاشی‌ها و شخصیت‌های‌شان جان می‌گرفتند و وارد دنیای واقعی می‌شدند. شبیه این شخصیت‌ها را در کارتون "وروجک" شاید به یاد داشته باشید!

مجموعه نقاشی‌های متحرک آمول لو با عنوان "در راه"  در نگاه اول ماشین‌هایی هستند متعلق به مشاغل مختلف که پس از لحظه‌ای انگار شروع به حرکت می‌کنند و هر کدام محصولی را برای مقصدی خاص می‌برند. تصاویر متحرک به خاطر تشکیل‌شدن از چندین تصویر، به هنگام متحرک‌سازی فضای‌ سه‌بعدی را القا می‌کنند و انگار که با حرکت خود انرژی نهفته در نقاشی را نیز آزاد می‌کنند.

 

پیش‌تر اسکله‌ای تفریحی را در یانون دیزاین دیدیم که از ظرفیت‌های محیط‌ش به خوبی استفاده کرده بود. حال در این پست نمونه‌ای متفاوت از طراحی در بستر آب را خواهیم دید در بُدروم ترکیه. یکی از فازهای این پروژه طراحی یک مجموعه‌ی جزیره‌مانند در نزدیکی ساحل است، که جمعیت پشتی‌بان آن مردم محلی و توریست‌ها در نظر گرفته شده‌اند. از مهم‌ترین جاذبه‌های توریسیتی ترکیه برای مردم دنیا، سواحل آن است و امثال این پروژه با فهم درستی از این مسئله سعی در تقویت این پتانسیل دارند. این مجتمع ساحلی دارای دو تراز ارتفاعی است که طبقه‌ی مربوط به فعالیت‌های تجاری آن در تراز منفی یک واقع شده است. فضاها با کاربری‌های گوناگون هم‌چون بازار، رستوران، هتل، فضای ورزشی و اداری و فضای تعمیر و بستن قایق‌ها با طراحی متناسب با اقلیم و هویت بصری و سنتی ترکیه طراحی شده‌اند. نماها به صورت یک‌دست از سنگ تراورتن پوشیده شده و در دیواره‌ها و سقف‌ها گشوده‌گی‌هایی درتناسب با شرایط اقلیمی و ایجاد دید به محیط پیرامون در نظر گرفته شده است.

گاهی با ایده‌هایی ساده می‌توان بسیاری از چالش‌های طراحانه را پاسخ داد. لوپ، نام یک جالباسی ساده‌ است که با یک ورقه‌ی نازک فلزی یا پلیمری، یک قطعه چوب و دو عدد میخ به راحتی ساخته می‌شود. استودیو لاسلوا با توجه به ابعاد معمول پوشاک، تکه‌ نواری را هم‌چون نوار موبیوس پیچانده‌اند و از آن جالباسی‌ای ساخته‌اند که در زوایای مختلف به دیوار پیچ می‌شود و قابلیت نگه‌داری از انواع وسایل و پوشاک را خواهد داشت. افراد معمولی می‌توانند خود دست به ساخت این جالباسی بزنند و حتی به خاطر واحد بودن‌ش می‌توانند ترکیب‌های مختلفی از آن را ایجاد کرده و از ظرفیت تزئینی آن نیز استفاده کنند.