پنجره‌ها در معماری نور را به داخل فضا می‌آورند. فضای داخل را به جهان وصل می‌کنند. روزنی هستند به سوی جهان خارج از بنا. پنجره‌ها مجرای ارتباط جهان با یک بنای معماری هستند. اما جریان‌های معاصر مساله را یک طور دیگر کرده است. پنجر‌ه‌ها و خیلی عناصر دیگر معماری امروز خودشان راه ارتباط معمارها با جهان خارج هستند. اصلا امضاهای معمارها در همین عناصر معماری معاصر است. پنجره‌های بناهای معماری معاصر در کنار دریچه‌ای به جهان بودن‌شان، روزنه‌هایی به سوی افکار معمارهای‌شان هستند.

پیش‌تر حرکت‌های جالب متعددی در تصویرسازی بناهای معماری جهان و حتی در داخل کشور دیده بودیم. اما مجموعه فدریکو بابینا با پرداختن به معماری‌ها معاصر از طریق فرم پنجر‌ه‌های‌شان و با شاخصه‌ای متفاوت آن‌ هم حضور تصویرسازی خود معمارها در قاب پنجره‌ها، مجموعه متفاوت و دیدنی‌ست. بابینا با تمام این پنجره‌ها خودش هم یک ساختمان کامل ساخته است!

کلیسای ساگرادا فامیلیای آنتونی گائودی بی‌شک یکی از عجیب‌ترین و مشهورترین بناهای دوران معاصر است که البته با روش و حال و هوایی به شدت سنتی و در طول زمان بیش از ۱۳۰ سال در حال ساخته شدن است. ساخت این کلیسا در سال ۱۸۸۲ میلادی شروع شد اما به دلیل پیچیدگی‌های فوق‌العاده زیاد طراحی و جزئیات اجرایی و البته عظمت ساختمانی آن نتوانست طبق برنامه در ۱۹۲۶ به بهره‌برداری برسد و پس از آن پروسه ساخت طولانی مدت آن همین طور ادامه پیدا کرد و تا امروز هم ادامه دارد و طبق برآوردهای نهایی تا ۲۰۲۶ میلادی به پایان می‌رسد. اگرچه این کلیسا روی مصلای تهران را در تجربه ساختمانی طولانی مدت و بیش از پیش‌بینی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها کم کرده است اما کماکان انگیزه‌ی کافی برای تکمیل این سازه عظیم و متفاوت وجود دارد.

در این پست انیمیشنی یک دقیقه‌ای و البته تصاویر ثابت و متحرکی وجود دارد که روند توسعه و ساخت این کلیسا را به خوبی نمایش می‌دهد.

آرت نوو یکی از جنبش‌ها و تا حدودی سبک‌های مهم تاریخ هنر معاصره که اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم در مدت زمان کوتاهی به بروز رسید و خیلی زود توسظ جنبش مدرن قرن بیست به معنای کامل بلعیده شد. احتمالا برخی از شما متن رو می خونین و خب در مورد تاریخ‌چه و افراد مطرح این جریان چیزهایی دستگیرتون می شه اما نکته هایی هست که به نظر من هم می رسه که یکی دوتا شون رو می گم:

آرت نوو تلاشش این بود که پاسخی برای هماورد صنعت هنر و داشته باشه. دوست داشت صنعت رو با هنر آشتی بده بدون این که به هیمنه‌ی زیباشناسی عصر خودش ضربه بزنه. ولی خیلی ها امروز این اندیشه آرت نوو رو خام انگاری و ساده انگاری می دونن چرا که معتقدند آرت نوو دقیقا ماهیت صنعت رو نشناخته که خیال کرده می شه صنعت رو پذیرفت ولی زیبایی شناسی در پس صنعت رو نادیده گرفت! با این وجود باید بگم یکی مثل من با اون که در افقی دیگه از تاریخ ایستادم و نظاره‌گر این واقعه ها هستم، سخت به ساده‌انگاری نهفته در آرت نوو تعلق دارم :)
غالب هنرمندان جریان آرت نوو به زعم من آدم هایی مظلوم در تاریخ هنر هستند. از ویکتور هورتا بگیر که نامی ازش در تاریخ نمیاد تا امثال گائودی که تاریخ برای کشف نبوغ‌شون ظرفیت کافی نداشت.
با این وجودها، اگه خوب دقت کنیم همین امروز هم در اطراف و درون زندگی‌مون، خیلی آثار از آرت نوو وجود داره، چه بدونیم و چه نادیده بگیریم.

راستی این مطلب رو ممکنه بعدها به اسناد بیشتری مجهز کنم و دوباره بازنشرش بدم ...