بچه‌تر که بودیم بازی با دکمه‌های رنگی صندوق‌چه مادربزرگ یکی از خوشایندترین بازی‌های ما بود؛ دسته‌بندی هم‌رنگ‌ترها و مقایسه‌ی میون شکل و اندازه و بافت و .... دکمه‌ها اون زمان عناصری افسانه‌ای بودند! :)

خوش ذوقی این هنرمند در جداسازی و ترکیب‌ هوش‌مندانه این دکمه‌ها به وسیله‌ی آویز اون‌ها در رشته هایی تسبیح وار (درست شبیه پرده‌هایی سنتی که از اسپند رشته شده ساخته می‌شن) به ساخت مجسمه‌وارهایی زیبا و متفاوت انجامیده

ایده‌های ساده و ارزان و اجرایی و در دسترس که در عین سادگی دوست‌داشتنی و کارا هستند.... به این طور ایده ها این روزها نیاز‌مندیم. مثلا دیوار سبزی که با حداقل امکانات ساخت‌ش ممکن باشه و اتفاقا از برخی از اتودهای گران قیمت و فنی دیوارهای سبز هم دوست‌داشتنی تر باشه؛ نظیر این کار

 این مجموعه مجسمه فلزی چقدر خوب ایجاد حس کشش می کنه در آدم. احساس وزن اون قطعات بتنی رو به تمامه به آدم انتقال می ده. در عین حال استفاده از رنگ‌های زنده و خام در کنار سطح بی روح و سرد بتن به پارادوکسی دوست‌داشتنی انجامیده که بر زیبایی کارها افزوده...

این ها که گفتیم زیبایی شناسی محتوایی این کارها بود. آیا به نظرتون این طور کارها از سطح زیباشناسی دیگه ای هم برخوردارن؟ به طور مثال آیا معنایی زیباشناسانه در اون‌ها یافت می شه؟‌ یا تنها یک "فرم چشم نواز" هستن؟

 یک شانه تخم مرغ بخرین و بعد اون ها رو پیچ کنین به دیوار و بعد رخت و لباس‌تون رو ازشون آویز کنین.
این طور کارها یک کمش تو زندگی خوبه :) ، که انتظارش رو ندارین و هربار که نگاش می کنین براتون جالبه!