دیده‌اید که روی بعضی میوه‌ها برچسب‌هایی می‌زنند تا تولیدکننده‌ی آن مشخص باشد و به نوعی به آن محصول اعتبار بدهند. حتی بعضی‌ها همین که میوه‌ای برچسب داشته باشد برای‌شان کافی است تا به کیفیت آن اطمینان کنند، بدون این‌که اطلاعاتی درمورد آن برچسب داشته باشند!‌

یک شرکت ژاپنی برای موزهای خود که در شرایط ویژه‌ای تولید می‌شود برچسب و یک کیف مخصوص طراحی کرده است. این برچسب‌ها متناسب با فرم موز و بر اساس یکی از وجوه آن طراحی شده‌اند که با کندن برچسب اول، اطلاعاتی را در زیر آن مشاهده خواهیم کرد. اما اطلاع رسانی به همین‌جا محدود نمی‌شود. طراحان نندو با طراحی کیسه‌ای با طرح برگ درخت موز ،سعی در هویت‌بخشی بیش‌تر به این محصول داشته‌اند. این کیف‌ها پس از باز شدن کامل، شبیه به یک برگ واقعی درخت موز اما با جنس کاغذی می‌شوند. بر روی دیگر این برگ نیز، اینفوگرافیکی درمورد این محصول ترسیم شده است.

سوای از نکات طراحانه، این سوال مطرح است که آیا ما حق داریم بر روی این داده‌های خداوندی نامی از خودمان درج کنیم و آن را به خودمان وابسته بدانیم؟

در ادامه حرکت‌های هنرمندانه انتقادی که ‌این روزها توسط هنرمندان غربی و به خصوص امریکایی در تمسخر بی‌ارزشی واحد پول امریکا و کاهش اعتبار جهانی آن صورت می‌پذیرد و به طور مثال قبلا هم در یانون‌دیزاین آثار واگنر را دیده بودیم، این بار بیان استیسی لی‌وبر را با هم می‌بینیم. لی‌وبر با انتخاب سکه‌های امریکایی به عنوان یک متریال -و نه اعتباری مالی- از ترکیب‌ آن‌ها ظروف و مجسمه‌هایی هنرمندانه می‌سازد.

این هنرمندان با بیان صریح این نکته که امروز دیگر باید پول امریکایی را به مثابه یک متریال شکل داده‌ی شده‌ بدون هر اعتبار افزوده‌ که ناشی از سیاست‌های اقتصادی دولتی باشد دانست. بر خلاف برخی از جریان‌های داخلی کشورهای کم‌تر توسعه یافته که هنوز امریکا و غرب برای‌شان آرمانی ستودنی‌ست، آگاهان، هنرمندان و اصحاب اندیشه مغرب زمین به خوبی روند نزولی و تزلزل ساختاری امریکا و اروپا را درک می‌کنند و برای همین هر کدام به نحو سعی در آگاهی بخشی به جامعه پیرامون و جامعه جهانی دارند. 

به دلیل اضافه‌شدن ویدیوی این اثر، پست بازنشر می‌شود.

----------

مارک واگنر با ریزریزکردن اسکناس‌های یک‌دلاری و ترکیب‌ پیچیده‌ی عناصر آن‌ها، به خلق کلاژ‌هایی شگفت دست می‌زند. او دلار را نه به مثابه یک اعتبار و ارزش که به عنوان متریالی برای ترکیب‌بندی‌های هنری خود به کار می‌برد. ممکن است جست‌جوهای زیباشناسانه‌ی واگنر ما را از پیام سیاسی‌ موجود در کارهای او کمی دور کند اما واقعیت آن است که می‌توان به هنر واگنر به عنوان یک هنر انتقادی نگاه‌کرد. انتقادی به شیب تند سراشیبی بی‌اعتباری نظام اقتصادی امریکا و ناپایداری ارزش پول این کشور در مقابل با رقبای سرسخت اقتصادی دنیای جدید.