این طرح رو ویژه ی علاقه مندان به موضوع پایداری و طراحی زیست محیطی انتخاب کردم.

گروهی از دانشگاه تونگجی چین در نمایشگاهی در اسپانیا ، خانه ی زیست محیطی خود رو در معرض دید بازدید کنندگان قرار داده اند. این خانه که تقریبا 130 مترمربع مساحت داره ، بر اساس دو رویکرد طراحی پارامتریک و زیست محیطی ساخته شده است. این طرح از چهار گونه فضای باز ، نیمه باز ، پوشیده و حیاط داخلی تشکیل شده که این فضاهای چهاگانه توسط سه پوسته ی متوالی با عملکردهای مختلف از یکدیگر جدا شده اند. توضیحات بیشتر درباره ی ویژگی و عملکرد هرکدام از فضاها و پوسته های یاد شده رو واگذار می کنم به متن؛ فقط به نظرم پوسته ی بیرونی به عنوان تامین کننده ی انرژی ، خیلی خوب از ترکیب صفحات خورشیدی ،  شبکه پارامتریک متشکل از کامپوننت های چوبی ، سایه بان ها ، سیستم آبیاری مکانیزه و گیاهان سبز ، طراحی شده است.

یه نکته ی دیگه ، در متن اشاره شده که ساخت چند لایه ای پوسته ی این بنا بر اساس ترکیبی از تئوری شرقی تائو و فلسفه‌ی غربی میشل فوکو‌ست! واقعیت من که ارتباط این چند موضوع رو با هم متوجه نمیشم! نمیدونم شاید این هم یکی از فلسفه‌بافی‌های این معمارها باشه!

ولی اگر کسی از دوستان ارتباط اندیشه های دائویی و نظریات میشل فوکو رو میدونه برای ما هم توضیح بده تا یاد بگیریم؟ 

حرکت خوب در امتداد دادن نما به سقف کاذب پیلوت، منجر به ایجاد فضایی یک دست و قابل تحمل در پیلوت شده که خب یکی از مشکلات مرسوم ما در طراحی های میان‌مرتبه های مسکونی امروز در ایران خودمونه.
البته این ساختمان اداری از منظر اقلیمی و اکولوژیکی هم حرف هایی برای گفتن داره که بگذریم. :)