- ۰ نظر
- ۰۷ ارديبهشت ۹۵ ، ۰۸:۲۱
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
اینکه انسان کنترل حرکتش را به دست خودش بگیرد، همیشه موضوع جذابی بوده است. دوچرخه سواری، رانندهگی، اسبسواری و اسکیت سواری از این منظر جذابند. با این وجود یکهتازی ماشینها در خیابان و وسایل نقلیهی موتوری دیگر، استفاده از وسایل نقلیهی شخصی که کوچکتر، کمتوانتر و گاهی صرفا تفربحی هستند را دشوار میکند. یکی از این وسایل نقلیهی شخصی که بیشتر جنبهی تفریحی هم دارند، اسکیتبوردها هستند که بیشتر در کشورهای غربی مورد استفاده قرار میگیرند. اسکیتبوردها به دلیل سوار شدن دو پا به روی یک تخته، به نسبت اسکیتهای چرخی که پا کردنی هستند، قابلیت کنترل کمتری دارند و از این رو بیشتر در حرکتهای نمایشی استفاده میشوند تا حرکت در سطح شهر. طرح فرید لیز، به اسکیتبوردهای عادی حال و هوای ماشینهای نقلیهی موتوری را داده است و با حذف تختهی رویین و تعبیهی چهار چرخ بزرگ امکان استفادهی مطمئنتر از آن را در سطح شهر و کارهای جدیتر داده است. این وسیله با مصرف باتری کار میکند و کنترل آن نیز با چرخش ۳۶۰ درجهای پدالهای آن امکانپذیر است.
به نظر میرسد، طراحی تجهیزاتی بینابینی، که نه تحرک را از انسان میگیرند و نه سرعت را، میتواند گزینهی مناسبی برای وسایل نقلیهی بشری در آینده باشد.
دانشمندان دانشگاه تگزاس، با کمک از کانسپت اوریگامی موفق به ساخت توربینهای بادی بسیار کوچکی شدهاند که شاید روشی نوین برای استفاده از انرژی باد و به طور خاص برای شارژ پاک موبایلهای هوشمند باشد. ارتفاع این توربین ۱.۸ میلیمتر است یعنی تقریبا اندازه نوک انگشت! این توربینهای بادی میتوانند برای تامین انرژی روبوتهای بسیار کوچک نیز به کار روند.
تصویر زیر یکی از این توربینهاست که بر روی یک سکه یک پنی قرارگرفته است.