افزایش مصرف‌گرایی در زنده‌گی روزمره جریان‌های بازیافت و به خصوص بازیافت خلاق در میان هنرمندان را برانگیخت تا این تهدید را به فرصت تبدیل کنند. اما این نوع بازیافت خلاق که بیش‌تر معطوف به دورریز‌های معمول روزمره است در ابعاد کوچک و غالبا تزئینی خلاصه می‌شود. با نگاهی وسیع‌تر می‌توان در پروژه‌های صنعتی و کارخانه‌هایی دور از شهرها زباله‌های صنعتی و در تناسبات بزرگ‌تر را یافت که به سبب ابعاد انسانی و گاهی فراانسانی خود، قابیلت  تبدیل به فضای معماری را دارند. استودیو سوپریوز که در اجرای کارهای این‌چنینی مهارت دارد، پروژه‌هایی را در قالب معماری داخلی، طراحی فضاهای کوچک و طراحی فضای شهری انجام داده است. آن‌ها گاهی اشیاء بدون استفاده را مستقیما در طرح خود به کار برده‌اند، و گاهی با قطعات آن مبل‌مان یا ترکیبی جدید ساخته‌اند. مثلا اگر یک طراح خوش ذوق مثل این گروه بداند که سالانه هشت هزار تیغه‌ی توربین‌های بادی دور ریخته می‌شود، شاید بدون لحظه‌ای معطلی طرح پارکی تشکیل شده از این لوله‌های تو خالی را بریزد! این تجهیزات صنعتی می‌توانند از قید و بند ملزومات حساس مهندسی رها شده و و در غالب یک طرح هنری بازآفرینی شوند. در این پست طرح یک مغازه‌ی کفش‌فروشی، یک ایست‌گاه فضایی که اسپرسو می‌فروشد و یک پارک کوچک را خواهیم دید.