جوزپه آرچیمبولدو یکی از هنرمندان ایتالیایی دورهﻯ منریسم از تاریخ هنر اروپا است. شهرت او به خاطر پرترهﻫﺎی سرشار از خیالی است که کشیده. او این پرترهﻫﺎ را نه به صورت یک تصویر عادی از انسان، بلکه با تخیل و کنار هم قرار دادن تصاویر اشیای روزمره ﻣﻰساخت. گذشته از قدرت تصور و تخیل فوقﺍﻟﻌﺎدهﻯ آرچیمبولدو در ابداع چنین تصاویری، نکتهﻯ قابل تامل در این حرکت هنرمندانه، رعایت تناسب و هماهنگی در انتخاب اشیایی است که قرار است پرتره را شکل دهند. او این کار را نه به صورت رندوم و تصادفی بلکه بر اساس نسبت و روابط اشیا با شخصیت صاحب پرتره انجام ﻣﻰداد؛ مثلا در کشیدن پرترهﻯ یک کتابﺩار از کتاب، برای الههﻯ گلﻫﺎ از گل، و برای کاراکتر هر کدام از فصلﻫﺎ از میوهﻫﺎی آن فصل استفاده کرد. و گویی سعی داشته با دادن صورتی مناسب به این اشیای متناسب و مرتبط، به شخصیت صاحب پرتره نزدیک شود. تلاش آرچیمبولدو برای نشان دادن لایهﻫﺎی پنهان شخصیتﻫﺎ بر قدر، زیبایی و عمق آثارش بسیار افزوده است. 

خیل اوقات اشتباهات‌مان به خاطر آن است که گزینه‌های مناسب‌تر را نمی‌شناسیم. به خصوص طراحان بایستی بتوانند کیفیتی که هنوز وجود ندارد را به خوبی تصور کنند. حال تصور کنید شهرهای شلوغی مثل توکیو، که خیابان‌هایش غرق در تابلو‌ها و بیلبوردهای گوناگون است بدون تبلیغات چه شکلی خواهد شد؟ نیکولاس دمینِ گرافیست، این کار را برای ما راحت کرده و تنها نوشته‌های تبلیغاتی را از روی تابلوی آن‌ها پاک کرده است. حالا دیگر نیازی به توضیح دادن نیست که بدون شلوغی‌های بصری چه‌قدر آرامش روانی بیش‌تر و منظرها زیباتر می‌شوند. می‌توانید خودتان ببینید.

ایران؛ یک روز آفتابی؛ شهریور ۱۴۹۲

یعنی دقیقا صد سال آینده!

منظر شهرهای صد سال آینده کشور ما چگونه باید باشد؟ شهرهای ایرانی-اسلامی ما!

برای دیدن پوستر در سایز مناسب روی آن کلیک نمایید.