- ۷ نظر
- ۱۴ تیر ۹۴ ، ۲۲:۲۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
این بار ﻣﻰخواهم شما را شگفتﺰده کنم؛ با بیان یک راز. ﻣﻰخواهم چگونگی به پرواز درآوردن یک سنگ را نشانتان بدهم. تعجب نکنید. یک دانشمند کارکشته این راز را برایم فاش کرد. و من به رایگان در اختیار شما ﻣﻰگذارم. باشد که قدر بدانید.
تنها پرندهﻫﺎ نیستند که پرواز ﻣﻰکنند. سنگﻫﺎ هم بال دارند. برای بیرون کشیدن بالﻫﺎی یک سنگ باید ابتدا او را از آغوش مادرش، زمین، جدا کنید. پس از آن، سنگ در دستان شما قرار ﻣﻲگیرد. حال به بالا نگاه کنید. با وارد کردن نیرویی به دست خود، سنگ را به سمت آسمان پرتاب کنید. در کمال شگفتی مشاهده خواهید کرد که سنگ بالا ﻣﻰرود! توجه کنید! سنگ به سمت بالا حرکت ﻣﻲکند!
نگذارید مشاهدهﻯ یک سنگ در حال پرواز، این حقیقت را از یادتان ببرد، که سنگﻫﺎ پس از اندکی پرواز خسته ﻣﻰشوند؛ ﺁن وقت بال ﻣﻰبندند، تا سقوط کنند؛ و وقتی سقوط کنند، چنان اشتیاقی برای بازگشت به آغوش مادرشان دارند، که برایشان مهم نیست، چه چیزی سر راهشان قرار دارد؛ حتی اگر آن چیز، سر نازنین شما باشد.
در بازسازی یک مجنمع مسکونی در اسلواکی، طراحان گات گات به لطف سازهی پیشساختهی بنای موجود توانستند تغییرات تاثیرگذاری در آن ایجاد کنند بدون اینکه تخریب دردسرسازی را به بنا تحمیل کنند. آنها نمای یکنواخت و کهنهی قبلی را با پوشش شفاف جدیدی پوشاندند و در سطح ساختمان به شکل پراکنده، تراس هایی معلق را اضافه کردند. پراکندهگی نامتقارن تراسها نمایی پویا را به این مجموعه بخشیده و آن را از حالت خستهکنندهی قبلی رهانیده است، علاوه بر اینکه کیفیت کاربری بنا را نیز افزایش داده است. همچنین در طرح جدید، دیوارهایی از بیرون یا درون ساختمان برداشته یا به آن اضافه شده است و در مجموع یک بازطراحی در کل بنا و جزئیات آن صورت گرفته است.
گذشته از مزیتهای پیشساختهگی در زمان ساخت، میتوان اهمیت آن را در تغییرات بعدی ساختمان و زنده نگاه داشتن آن به وضوح حس کرد.
مرز دانستههای ما و ندانستههای ما الان سالهاست روی هم منطبق شده است. تقریبا از دوران فیزیک کوانتوم به بعد هر دانسته علمی که تدوین کردیم یک امر انتزاعی بوده است که با وجود اثباتهای علمی غیرقابل درک و نوعی تخیلی به نظر میرسد و جهان ساده پیش از مدرن که روزگاری غربیون فکر کرده بودند دیگر دست خدا رو شده و تمام قوانین هستی را گالیله پیدا کرده است، ناگهان به جهانی پیچیده بدل شد که در سادهترین مفاهیم و موجوداتش هم پیچیدگیهای غیرقابل درک وجود دارد. جهان امروز یک معمای بزرگ است و داریم دوباره به درک حضوری جهان سنت از پدیدهها فکر میکنیم.
اما در این میان تلاشهایی که هنوز در پی آشکارسازی پیچیدگیهای هستیست کم نیست... اگرچه در برخی از شاخههای علوم پیچیدگیهایی شبه فلسفی و معادلاتی ریاضی اما غیرقابل درک نوعی درجازدن را در علوم منجر شده اند اما در سطوحی سادهتر از علم، هر روز شاهد دقتهای بیشتر هستیم و جالب آنکه در جهان علم هر دقتی عظمتی را در پی دارد.... لیندن گلژیل که روی پروژه بلوری کردن دیانای با همکاری مرکز تحقیقاتی از گوگل کار میکند که در پی ساخت بزرگترین بانک داده متن باز جهان در ساختار دیانای هستند. به تازگی تصاویری عجیب از این فرآیند بلوری سازی یکی از کوچکترین ارکان مادی خلق ما انسانها و بسیاری دیگر از موجودات زمین ارائه کرده است.
کمپانی لائوکون دست به تولید محصولی زده است که همچون پارچه قابلیت سیالیت و شکلپذیری را داراست اما جزئیات تشکیل دهندهی آن به جای نخ، قطعاتی پلاستیکی هستند. این نوع از ساخت به گفتهی خود طراحان، برداشتی است از بافندهگی و دوخت سنتی. کمپانی لائوکون با ساخت صفحاتی اینچنینی و دادن فرمهای آزاد و ارگانیک به این محصول، در پی یافتن فرمی چشمنواز و ایستا بودند که نیروهای درونی مجموعه موجب پایداری کل کار شود. آنها میخواستند که این اینستالیشن سیال، از فواصل دور و نزدیک با مخاطب ارتباط برقرار کند که داشتن دیتیلهای هوشمندانه در فاصلهی نزدیک ظاهرا چنین تاثیری را خواهد داشت.. این نوع از برخورد با متریال و شیوهی ساخت آن، علاوه بر جذابیت فرمی و ارتباط با مخاطب، به خاطر وجوه متنوع و شفاف به هنگام تابش نور میتواند منظرهی زیبایی را هم خلق کند.