قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
برخوردهای شکلی نوآورانه با میراث معماری و هنر گذشته وقتی "به کار بیان" و عملکرد درستی داشته باشن، نوعی از روش طراحی هستند که به نظر کمترین انتقاد رو بین روشهای گوناگون طراحی می تونه متوجه خودش کنه. هم نمی شه چندان به بی توجهی به تاریخ و میراث متهمش کرد هم به واپس گرایی و انحطاط...
مشابه این سایت معماری ما در شمال تهران و خیلی شهرهای کوهستانی دیگه کشور کم نداریم. سایتی که در شیب صخره ای کوه قرار داشته باشه و خونه لاجرم باید به داخل خاک بره. راهکار اصلی معمارهای ما در این موارد پاک کردن صورت مساله ست. خونه رو می برن تو دل توده و تمام بخش های بی ارزش رو به قسمت خاک و صخره تکیه می دن تا محافظت کنن خونه رو از اون بخش ها و نور رو تنها از بخش جنوبی می گیرن.
اما این معمار یهودی در قدس گرفته خونه ای طراحی کرده که اتفاقا همین جداره صخره ای پشت خانه شده جاذبه اون. نور رو از بالا گرفته و با جدار شیشه ای انگار صخره های طبیعی دکوری زنده و پویا و همیشه پرروح برای خونه هستند. واقعا در طرح هامون چقدر فرصت ها هست که توسط ما تبدیل به تهدید یا در بهترین حالت ها هدر می شه....
