برخی رفتارها برای ما خیلی عادی‌ شده است اما اتفاقا در جهان معاصر دوباره دارد مورد توجه قرار می‌گیرد. مثلا استفاده بی‌رویه از منابع زمین که اتفاقا مجرم اصلی آن هم حکومت‌ها و نظامات غربی هستند در سال‌های معاصر به شدت مورد نقد صاحبان اندیشه قرارگرفته است و در میان هنرمندان نیز تاثیر خاصی گذاشته است. جمیع جریان‌های طراحی سبز یا پایدار و مقوله پایداری طبیعی در هنر و طراحی از تاثیرات همین توجه دوباره به تخریب زمین و طبیعت توسط فرآیندهای انسانی ست.

برخی از استفاده‌های ما به دلیل عادی‌شدن اصلا به چشم نمی‌آیند. پس شاید لازم است هنرمندان ما به مردم تذکر بدهند. مثلا ما متوجه نیستیم که هر برگه کاغذی که خط‌خطی می‌کنیم پوسته‌ای از تن یک درخت چند ده ساله است که میراثی برای زمین بوده است. مصرف کاغذ، خیلی زیاد در بین ما رواج دارد. طرح زیر یک برگه یادداشت هوش‌مندانه است که به شکل تنه درخت طراحی شده است. لااقل با هر بار مصرف کاغذ متوجه هستید که دارید چه می‌کنید!؟

 آفرین بر نگاهی که می گرده و از دل طبیعت زیبایی های اون رو -که بی شمارن- گزین می کنه و مقابل چشم ما میاره.

و صد آفرین بر اولیای خدا که ما رو به خوندن بین خطوط و ورای متون دعوت می کنن تا در فرم و قالب ظاهر جا نمونیم.

 نمونه هایی از این گلدان های بزرگ شهری وجود داره که به واسطه تصنعی بودن متریال‌های نفتی و سعی بی جهت طراح در اضافه کردن جزئیات نقش و نقوش روی بدنه شون در قالب گیری، به کارهایی بی هویت و بدساخت بدل می شن. درصورتی که باید در طرح دادن به کیفیت ساخت و مصالح و امکانات دردسترس به لحاظ فرم‌پردازی توجه ویژه کرد.

این طرح که از متریالی های طبیعی یعنی فیبر سلولزی با پوشش سیمانی و با روش قالب‌گیری درست شده اما با انتخاب خوب طراح و انتزاعی که از تنه‌ی درخت نخل گرفته و مثل همون چیزهایی که بالا گفتم سعی نکرده مثلا عین نخل باشه (که با چنین متریالی منجر به کثافت کاری در اجرا می شه فقط!) تونسته گلدان‌هایی متناسب با ریشه‌های عمیق در حدود 106 سانتی متر،  با هویتی جدید اما مورد قبول درست کنه.