تماشای فیلمها و کارتونها برای بچهها، راحتترین راه خلاصی پدر و مادرها از همراهی مدام کودکان هستند. گاهی این راحتی آنقدر برایمان دلنشین است که از تاثیرات عجیب آنها بر کودکانمان چشم میپوشیم؛ تاثیراتی که گاهی به واسطهی تفاوتها و یا حتی تقابلهای فرهنگی میان خودمان و فرهنگ سازنده این کارتونها سخت مخرب هستند.
بگذارید یک مثال ساده بزنم. کودک ما در حال تماشای «چارلی و کارخانهی شکلاتسازی»است. نقش اصلی فیلم که به سبب سن و سالش، کودک بیشترین همذاتپنداری را با آن دارد، اسکناسی را از روی زمین پیدا میکند و با آن شکلاتی میخرد که در نتیجه به آرزوی خود نیز میرسد و موفق میشود. حالا اگر کودک ما اسکناسی را از روی زمین پیدا کند، چه باید با آن بکند؟ ما چه از او انتظار داریم؟ از این دست مثالها تا دلتان بخواهد پیدا میشود که البته همهشان هم اینقدر
بعید نیست برخی کاریکاتورهای رفتاری که این روزها در جامعهمان شاهد آن هستیم تاثیرگرفته از چنین تقابلات فرهنگی باشد. به این ترتیب اگر چشم را طور دیگری باز کنیم شاید این کارتونها آن طور که رنگ و لعابشان میگوید بچهگانه و مهربان نباشند... هیولاهایی در لباسها زیبا. تصویرساز اروپایی دن لوویسی، با نگاهی متفاوت، شخصیتهای کارتونی محبوب و دوستداشتنی کودکان را به شکل هیولاهایی به تصویر کشیده است. اگرچه او در تلاش برای یک بازتعریف روانیست اما شاید نگاه غیرواقعی او به این شخصیتها آنقدرها هم برای ما غیرواقعی نباشد.
- ۳ نظر
- ۳۰ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۱:۰۱