برای طراحی یک بنا، وقتی که در مجاورت ساخت‌مان‌های دیگر قرار گرفته، معمولا ویژه‌گی‌ همسایه‌‌های سایت عاملی تاثیرگذار است. چیزی که شاید در مسکونی‌سازی ایران خودمان چندان به آن توجهی نمی‌شود. معمار ژاپنی، دایسوکه، خانه‌ای مسکونی را در یکی از محلات توکیو طراحی کرده که به طور ویژه به این موضوع توجه داشته است. با وجود کم‌بود فضا در این پروژه دایسوکه سعی کرده تا فضاهای متفاوت را با ایده‌ای خلاقانه از هم جدا کند. او در خانه‌های معمولی منشوری یک شکست عمودی ایجاد کرده و با دور کردن این دو قطعه از هم، دو فضای متفاوت با حریم‌های خاص و هم‌چنین دو حیاط کوچک مجزا را شکل داده است. اما برای حفظ هندسه‌ی بنا، وهم‌چنین هم‌خوانی با سطح ساخت‌مان‌های مجاور، دیواره‌های حیاط را با همان فرم قبلی خانه و با پوششی شفاف پوشانده است و به این ترتیب از نمای بیرونی به نظر می‌رسد که خانه به دو نیم تقسیم شده!

هنرمند توماس ساراسینو با آگاهی کامل چنین فضاسازی عظیمی را در امتداد ناپایداری‌ها و ابهامات علمی فیزیکی نوین و حتی در امتداد حضور سیستم تارگستر پیچیده‌ای به نام اینترنت در زندگی ما می‌بیند. جریان تعلیقی و تمایلات به ناپایداری در طراحی معماری سال‌های اخیر در جهان به شدت در حال گسترش است و بی‌شک این گونه ره‌یافت‌های (یا حتی ره‌زنی‌های) تمدنی را نباید کم تاثیر در این جریانات دانست.

۲۵۰۰ متر مربع آن هم در ارتفاع بیست‌ متری از سطح زمین بر فراز ووید مرکزی یک موزه در تعلیقی شگفت آور! این یعنی یک ناپایداری عمیق و تجربه‌ای منحصر به فرد که می‌تواند نگاه آدم را به زندگی -حتی- تحت شعاع قرار دهد.

پیانتالا یک اتود ساده و خوبه که معمولا ما در طراحی های موردی منظر و باغ و باغ‌چه‌مون هر بار به اهمیت تولید صنعتی اون فکر می‌کنیم.

باید بستر رشد هدف‌مند گیاه‌ها رو از ابتدا در منظرسازی و باغ‌آرایی درنظرگرفت اما معمولا زیرساخت‌های مناسب این کار همیشه در زمینه وجود نداره و وجود یک عنصر کارخونه‌ای با نصب ساده و فرم به هنجار و خوب، در چنین مواردی خیلی می تونه به طراح ها و باغ‌بان‌ها کمک کنه 

یه اجاق کباب‌پزی متفاوت!
هندسه جذاب شبکه‌ی توری‌ش واقعا آدم رو به خریدش تحریک می‌کنه.
در این زمانه صنعتی‌سازی‌های بی‌روح، دیدن طرح‌هایی که صنعت دست حساب می‌شن و به کار روزمره میان و در عین حال نوآوری های فرمی و ساختی دارن خیلی آدم رو سرحال میاره

دانشجویان پژوهش‌گر سه دانشگاه هاروارد، ام آی تی و دانشگاه ملی سئول به طور مشترک در پروژه ای تحقیقاتی دست به تولید نوعی روبات زدند که تنها از یک شبکه توری مانند تشکیل شده! و با الگویی شبیه اون چه در طبیعت حرکت مارها و کرم ها رخ می ده با ایجاد انقباض و انبساط هایی در درون تارو پود این شبکه منجر به حرکت رو به جلوی این روبات می شه .

یه جورایی داریم سعی می کنیم به نقطه آرمانی طبیعت برسیم....
خیلی خوب بود.

 یک ایده بسیار جالب که توصیه می کنم برای اتاق خواب هاتون هر کدوم یکی بسازین.

چراغی که با استفاده از بلور نمک و به همون روشی که تو راهنمایی می گرفتیم بلور می ساختیم تولید شده؛ کافیه فریم مورد نظرتون رو با مفتول نازک درست کنین و شبکه ای توری روش بکشین و بعد کل کار رو تو آب نمک اشباع شده برای چند روز آویزون نگه دارین. یک چراغ  بلوری زیبای طبیعی باورنکردنی به دست میارین؛ چیزی تو مایه های اتودهای زیر

یک پست ویژه که اثبات می کنه ، هنر از خاک زر می سازه.....
همین توری ها و صافی ها که چیزهای بی‌ارزش و ساده و روزمره ای به حساب میان و دست فروش‌ها به صورت فله‌ای در کنار خیابون به فروش می رسونن گاهی، وقتی دست هنرمندی توانا اون ‌ها رو در دست می‌گیره و به اون فرم می ده چنین مجسمه‌های بی نظیر سایه ای رو ایجاد می کنن....
در حیرت سایه های پراحساسی هستم که در کار ایجاد کرده.