گاهی در فعالیت‌های استخراجی و صنعتی تمهیدات عظیمی اندیشیده می‌شود که پس از اتمام کار بدون استفاده شده و به عنوان معضل شناخته می‌شود. سکوهای نفتی جزو سازه‌هایی هستند که پس از اتمام استخراج، بیرون بردن آن‌ها از محیط کار دشواری است. طرح «امید را ببین» که برنده‌ی جایزه‌ی طراحی نقطه‌ی قرمز شده است، سعی در زنده نگاه داشتن این سازه‌ها داشته. این مجموعه با داشتن یک اتاقک بر روی سکوی نفتی و یک بالابر هم‌سطح آب، پس از این‌که حادثه‌دیده‌گان خود را با دیدن نورافکن‌ها به ایست‌گاه رساندند، آن‌ها را تا رسیدن امداد هوایی حفظ می‌کند. با وجود این‌که تامین انرژی در این طرح، به کمک تبدیل انرژی امواج به انرژی مکانیکی در نظر گرفته شده، اما وابسته کردن نجات افراد به یک بالابرنده‌ی مکانیکی کمی با ریسک هم‌راه است. برای همیشه آماده بودن این فضا، در تعریف پروژه کاربری‌های دیگری نیز برای آن ذکر شده. مثل انبار مهمات کشتی‌ها و فعالیت‌های پژوهشی مربوط به دریا.

مسابقات و طرح‌های این‌چنین که معطوف به کانسپت می‌شوند، علاوه بر باز گذاشتن دست طراح و رها کردن او از محدودیت‌های فعلی، به نوعی شکل و شمایل زندگی آینده را نیز طراحی می‌کند.

برای یک خودروساز خیلی باید مایه افتخار و غرور باشد که خودش را پیش از هر حادثه بداند. تشویش حیات وحش و گذر سریع حیوانات وحشی یا ریزش کوه و کمر همه اتفاقاتی‌ست که پس از عبور خودروی تویوتا رخ می‌دهند، پس هیچ‌کدام خطری برای راننده این خودرو نخواهند بود.

نگاه و اجرای تر و تمیز و ساده این پوسترها، صدالبته داستانی قوی که در پشت هر کدام نهفته است، ما را با تبلیغی تاثیرگذار مواجه کرده است.

چقدر زیباست.... چه بازی با فرم عجیبی داره این هستی بی نهایت خداوند.حتی در دل بلایا و حوادث‌ش زیبایی جریان داره

زیبایی نهفته در یک بلا.... به نظرتون چقدر امکان داره کسی که خودش در دل این واقعه قرار داره به زیبایی اون فکر کنه؟ این که ما از بیرون یک گود صحبت از زیبایی می کنیم کار آسانیه. اما از دل یک حادثه مثل یک توفان ویرانگر کسی که خودش در اون بلا قرارگرفته اگر از زیبایی صحبت کنه لاجرم دیده‌ای بس هنرمندانه و شایسته ستایش داره....

یاد بیاریم هزار و سیصد و اندی سال پیش رو.... زنی در دل بزرگ‌ترین بلا، صحبت از زیبایی می‌کرد....

انیمیشنی خوش ساخت و صاحب سبک که رنگ‌بندی بی‌نظیر صحنه هاش به تنهایی برای القای پیامش حتی کافیه.
موضوع انیمیشن موضوعی انسانیه انگار اما برام خیلی جالب بود که ناگهان متوجه می‌شی ارتباطش رو با حوادث 2001...

یه سوال این جا پیش میاد. چرا یک شرق آسیایی (احتمالا با تابعیت ایالات متحده) باید چنین هم‌زاد پنداری کنه با داغ‌داران اون حوادث و براشون کاری هنرمندانه انجام یده اما ما در ایران خودمون با وجود این که از گوشت و پوست و استخوان همون بروبچه‌های باصفای جنگ تحمیلی هستیم و با وجود اون که جنگ ما حماسه ای بود به ارتفاع تاریخ و نه یک جدال سرزمینی خانمان سوز، انگیزه انجام چنین کارهایی به طور خودش جوش در بین هنرمندهای ما نیست تا پاس بدارن اون بزرگ حماسه اسلامی رو؟

هنرمندا چه مرگشون شده در این ملک.....

 پروژه cloud اثر استودیوی MRVDV طرحیه که این روزها خیلی صدا در آورده و خیلی ها رو شاکی کرده. راستش رو بخواین اگر چالش جالب پیرامون این طرح نبود انگیزه نداشتم اون رو  در یانون دیزاین بیارم. موضوع طرح دو برج مکعب مستطیله که در کنار هم با ارتفاع بلند بالا رفتند و در کمر خودشون با ترکیبی ابر گونه و پیچیده به هم جوش خوردند. اثری مدولار  و عجیب که البته در معماری عجیب امروز دنیا می تونست گم بشه. اما ناگهان توجه رسانه بار خاصی رو به این اثر وارد کرد که موضوع متفاوت شد.

منتقدان شباهت ذهنی این پروژه رو با خاطره برج های تجارت جهانی نیویورک و سپتامبر 2001 مطرح کردند و کار اون قدر بالا کشید که استودیوی طراح که موفق شده بود جایزه هم ببره ناچار به عذرخواهی بابت طرحش کرد! :))