قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
عکس‌های لوفردو که به خاطر قطع مربعی می‌توان اینستاگرامی خطاب‌شان کرد، تصاویری پویا هستند. به عکس آن‌چه از قطع ساکن و زمینه‌ی الگووار عکس‌ها انتظار می‌رود، عکاس با استفاده از یک عنصر انسانی عکس‌ها را از تکرار و سکون نجات داده است. الگوواره‌هایی که غالبا از میان فضاهای شهری کشف شده با چینش یا انتخابی حساب شده از طرح و رنگ توسط عکاس تکمیل شده‌اند.
این بار ﻣﻰخواهم شما را شگفتﺰده کنم؛ با بیان یک راز. ﻣﻰخواهم چگونگی به پرواز درآوردن یک سنگ را نشان‌تان بدهم. تعجب نکنید. یک دانشمند کارکشته این راز را برایم فاش کرد. و من به رایگان در اختیار شما ﻣﻰگذارم. باشد که قدر بدانید.
تنها پرندهﻫﺎ نیستند که پرواز ﻣﻰکنند. سنگﻫﺎ هم بال دارند. برای بیرون کشیدن بالﻫﺎی یک سنگ باید ابتدا او را از آغوش مادرش، زمین، جدا کنید. پس از آن، سنگ در دستان شما قرار ﻣﻲگیرد. حال به بالا نگاه کنید. با وارد کردن نیرویی به دست خود، سنگ را به سمت آسمان پرتاب کنید. در کمال شگفتی مشاهده خواهید کرد که سنگ بالا ﻣﻰرود! توجه کنید! سنگ به سمت بالا حرکت ﻣﻲکند!
نگذارید مشاهدهﻯ یک سنگ در حال پرواز، این حقیقت را از یادتان ببرد، که سنگﻫﺎ پس از اندکی پرواز خسته ﻣﻰشوند؛ ﺁن وقت بال ﻣﻰبندند، تا سقوط کنند؛ و وقتی سقوط کنند، چنان اشتیاقی برای بازگشت به آغوش مادرشان دارند، که برایشان مهم نیست، چه چیزی سر راه‌شان قرار دارد؛ حتی اگر آن چیز، سر نازنین شما باشد.
حسین سخا به رحمت خدا رفت....
-----
حوالی سال‌های ۸۴-۸۵ جریانی در ایران به رای مردم مسئولیت اجرای امور رو به عهده گرفت که به طور جدی بر توانستن مردم ایران تاکید داشت و شعار معروفی هم داشت با عنوان می‌شود می‌توانیم... اگرچه آن جریان بعدها آرام آرام نتوانستن‌های خودش رو به حساب ملت ایران گذاشت و روند صعودی عجیب امیدبخش‌ش روزبه‌روز راه سراشیبی را طی کرد تا به امروز رسیدیم که حرف از تسلیم و سازش زده می‌شود، اما بذر خودباوری در دل بچه‌های این ملک از خیلی قبل کاشته شده بود و با کوتاهی قامت برخی اشخاص و جریان‌ها هیچ‌گاه قامت بلند ملت خم نخواهد شد....
یکی از جوان‌های خودباور و صاحب ایده این سال‌ها، حسین احمدی سخاست که با ایده گرفتن از این شعار خود به یک ابتکار جالب و پایدار دست زد و تا امروز هم الهام بخش خیلی حرکت‌هاست. احمدی سخا خودجوش با برگزیدن شعار ما می‌توانیم به دنبال دستاوردهای کم‌تر شناخته شده کشور در بین مردم رفت و با طراحی پرده‌های گرافیکی ساده اما تاثیرگذاری برای هر کدام از این دستاوردها نقش مهمی در شناساندن این دستاوردها به ما ملت ایفا کرد، آن هم در این سال‌ها که بیش از همیشه به خودباوری و خوداتکایی نیاز داریم.
حیات و زندگی هم‌واره یکی از مسایل مهم بشر بوده؛ فکر و عمل او را درگیر خود ﻣﻰکرده است. حیات چیست؟ آیا ماده خودبه‌خود ﻣﻰتواند به این مرتبه از هستی برسد؟ آیا دمیدن روح و حیات، ایجاد یک نظم و ساختار در یک کالبد جسمانی است؟ آیا کشاورز است که به گیاهان حیات ﻣﻰدهد؟ یا نهایت توان انسان، فراهم کردن زمینه برای دریافت این فیض از عالم بالا است؟ آیا انسان روزی خواهد توانست حیات را به موجودات افاضه کند؟
هنرمند هلندی، تئو یانسن از بیست و پنج سال پیش تاکنون مشغول آفرینش موجوداتی است، که به اعتقاد خودش واجد صورت جدیدی از حیات هستند. او برای این کار از تیوبﻫﺎی پلاستیکی زردرنگ استفاده ﻣﻰکند. و با آنﻫﺎ اسکلتﻫﺎیی ﻣﻰسازد، که بتوانند بدون نیاز به غذا خوردن و تنها با وزش باد، در ساحل حرکت کنند.
جالب است! متفکر فرانسوی معروفی حیوانات را فاقد حیات ﻣﻰدانست. تصورش این بود که حیوانات ماشینﻫﺎیی مکانیکی هستند، که تنها به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، نسبت به محرکﻫﺎی بیرونی واکنش نشان ﻣﻰدهند. اما یانسن ماشینﻫﺎیی مکانیکی را که به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، و نسبت به بعضی از محرکﻫﺎ مانند آب و باد واکنش نشان ﻣﻰدهند، دارای شکلی از حیات ﻣﻰداند. نظر شما چیست؟ آیا یانسن توانسته روح حیات را در کالبد این حیوانات ساحلی بدمد؟
بچه‌ها بیش از تعلق خاطر به اسباب‌بازی‌های رنگ‌آرنگ و گران قیمت چیزی می‌خواهند که واقعا بتوانند با آن تعامل و بازی کنند. برای همین خیلی از بچه‌ها، بازی با خرده‌ریزها، دورریزها و اشیای طبیعی را به اسباب‌بازی‌های رباتیک و چنین و چنان ترجیح می‌دهند. مثلا نقاب زدن و در نقش تخیلی دیگری رفتن از جمله بازی‌های به شدت دوست‌داشتنی بچه‌هاست.
یکی از حیوانات تصوری عهد ژوراسیک نوعی دایناسور پرنده گوشت‌خوار است که توسط لیزا گلوور به صورت یک اسباب‌بازی بزرگ پوشیدنی و تعاملی طراحی شده است. او با طراحی جالب مقوایی این پرنده گوشت‌خوار به صورت یک نقاب پوشیدنی بزرگ که حرکت و کنش دارد، یک تجربه متفاوت را برای بچه‌ها رقم زده است. این نقاب مقوایی دارای رفتار تنها به مدد طراحی خوب و درنظرگرفتن اتصالات مناسب و کارکردی برای پشتیبانی از حرکات آزاد بال‌های ۲ متری آن، از دیگر نمونه‌های موجود متمایز شده است.
یکی از قدرت‌مندترین وجوه معماری جهان باستان -که به زعم برخی اصلا اساسی‌ترین وجه ماندگاری آن نیز هست- توجه خاص آن به نجوم و هندسه کیهانی‌ست. در مورد بسیاری از بناهای گذشته بشری هنوز هم اختلافاتی هست که شاید در کنار کاربردهای مرسوم‌شان نوعی رصدخانه یا بنایی با کارکرد موقت یا دائم نجومی نیز بوده باشند.
شاید انتظار نداشته باشیم با پیش‌رفت بی‌حد علم جزئی و تجربی در زمان ما نیز چنان ساخته‌هایی طراحی و ساخته شود. اما جالب است بدانیم که چارلز روس دانشمند و هنرمند امریکایی، از ۱۹۷۱ یا به تعبیری دقیق‌تر از ۱۹۷۶ تا به حال در حال ساخت پروژه‌ی عجیبی با نام محور ستاره‌ای ست که نوعی مجسمه بزرگ نجومی یا نوعی رصدخانه طبیعی با پنج المان اصلی‌ست که مجموعه‌ی جامعی از رفتارهای نجومی سنتی را در خود جا داده است. بنای روس یک نظرگاه فوق‌العاده به کیهان است. آیا ممکن است روزی از تمدن ما تنها همین گونه بناها برای آینده‌گان بمانند؟ بناهایی که سر به بالا دارند.
انسان همه چیزها را با هم می‌خواهد. اصلا همین خواست انسان است که آرامش را از او می‌گیرد و او را به سمت هرچه جامع‌تر و گسترده‌تر پیش می‌برد. همین صفت جالبی که هم چاه است و هم نردبان....
مثلا هم دوست دارد لذت خوابیدن روی چمن را داشته باشد و هم حس تعلیق دوست‌داشتنی ننوهای خواب که از دوران بچه‌گی طعم‌ش زیر زبان‌ش مانده... هرچند وقتی پای توسعه‌خواهی‌های مادی به میان می‌آید اساتید اخلاق و مسالک ادیان با وعده رسیدن به همه چیزهایی بالاتر انسان را از پاسخ‌دادن به این ندای همه‌چیزخواهی منع می‌کنند اما دیزاین یک مسلک اخلاقی نیست! استودیو توور صورت مساله را با طراحی یک ننوی سبز جوابی ساده داده است. هم روز چمن سبز و هم در میان زمین و هوا بخوابید.
در تلاش برای خلق یک نمای دینامیک برای مرکز خدمات راه‌آهن زوریخ، دفتر معماری EM2N، با استفاده از پانل‌های پیش‌ساخته بتنی فرم‌یافته، تجربه‌ای موفق را ارائه داده است. مدولارهای بتنی آن چنان طراحی شده اند که در حرکت قطارها از کنار نمای کشیده مرکز، با تغییر مدام زاویه خطوط حاشیه خود، تنوع دل‌پذیری را ایجاد می‌کنند و به واسطه‌ی تحدب سطح آن‌ها، همیشه سایه‌زنی مطلوبی بر روی عناصر نما خواهیم داشت. این یعنی درک دست حرکت و تاثیرات آن بر درک مخاطب از بنا.
نمای ساختمان بیش از ۴۰۰ متر طول دارد و ارتفاع اندک آن نسبت به این طول زیاد، زمینه مناسبی را برای توجه طراحان به درک مخاطب در حرکت از بنا ایجاد کرده است.
بارها در یانون‌دیزاین تصاویر متحرک و گاهی سینماگراف‌هایی را با هم دیده‌ایم. سینما‌گراف‌ها تصاویر متحرک GIF هستند که دربردارنده‌ی یک سکانس منجمدشده از واقعیت هستند. انجماد یک لحظه و بازنمود حرکت‌های محدود در این صحنه منجمد ظرفیت خاصی را پدید می‌آورد که بیننده را به سمت تکمیل روایت و سناریوی صحنه در ذهن خود فرامی‌خواند. به این ترتیب یک روایت داستانی سینمایی شکل می‌گیرد که هرچند خلاصه و محدود اما گاهی تاثیرگذاری بسیار بالایی را نشان می‌دهد.
