ما انسان‌ها برای خودمان برخی صفات را انحصاری می‌دانیم. مثلا می‌گوییم انسان حیوان ناطق است. یعنی وجه ممیزه‌اش با حیوانات همین نطق و کلام است؛ غافل از این که چه کسی می‌تواند اثبات کند حیوانات در کوکو کردن‌ها و نعره‌زدن‌های‌شان نطق نمی‌کنند؟ مگر «النمله» برای مورچه‌ها نگفت که سلیمان و جنودش چنین و چنان....

جایی خواندم که در فصل ممیزه‌ی انسان -چه به کنایه چه به جد- نوشته بود : حیوان ضاحک! تنها حیوانی که می‌خندد همین انسان دوپاست! اما گاهی صحنه‌هایی از حیوانات می‌بینیم که گمان می‌کنیم آن‌ها هم می‌خندند! اصلا که گفته که حیوانات نمی‌خندند و یا حیوانات همه غریزه‌اند و مهربانی ندارند؟ مخصوصا در این زمانه که برخی انسان‌های دوپا در گرگ‌صفتی روی درندگان عالم را سفید کرده‌اند..... (الان گرگ‌های عالم حق دارند گله کنند که چرا در وصف این مستکبرین و جنایت‌کارهای عالم از تعبیر گرگ‌صفتی استفاده کردم!)

مجموعه زیر که ۵۰ تصویر از عکاسان متعددی ست -و نام همه را در انتهای پست به لاتین آورده‌ام- پرتره‌ها و تصاویری از حیوانات‌است که غالبا گویی شاد و شنگول و مهربان و حتی در حال خنده هستند. خودتان قضاوت کنید:

عالم با تمام تزاحم‌ها و جمع میان اضدادش در گوشه‌هایی سخت تاثیرگذار وحدتی بی‌مانند دارد. جمیع حیوانات وحشی و طعمه‌های‌شان از یک آب زندگی می‌گیرند و از یک هوا تنفس می‌کنند. وحدتی در کنار تمام ضدیت‌ها..... ما انسان‌ها اما به این وحدت‌ها سخت بی‌احترامی کرده‌ایم و این به خصوص هنرمند شرقی را به شدت آزار می‌دهد.

کای گوجیانگ هنرمند چینی برای بیان رابطه میان انسان و طبیعت، انتخاب حیواناتی با مقیاس یک به یک و با ساختی بسیار طبیعی را در فضای انتزاعی موزه‌های مدرن برگزیده است. او در آخرین اثر خود با نام «میراث ۲۰۱۳» نود و نه حیوان وحشی را سر در آب‌گیری کریستالی و آبی‌رنگ در وسط سالن بزرگ یک گالری هنری نمایش داده است که خیلی دوستانه در کنار هم دارند آخرین میراث‌های زمین را سرمی‌کشند. میراثی که ما انسان‌ها با استفاده بی‌حساب و کتاب‌مان از زمین پهناور و غنی برای آن‌ها نگه‌داشته‌ایم.

در این پست اثر قبلی گوجیانگ در سال ۲۰۰۶ که حرکت موحشی از گله‌ای از گرگ‌ها بود و هم‌چنین یک تصویر از دیگر اینستالیشنی که گوجیانگ در سال اخیر در نمایش‌گاهی هنری به نمایش گذاشت را نیز می‌بینید.

اوریگامی، هنر سنتی و باستانی شرق آسیا، هنری که در اصل خود نزدیکی زیادی با هنرهای مقدس و آیینی شرق دارد امروز به یکی از علاقه‌های هنرمندان سراسر جهان تبدیل شده است. این گسترش عمومی اوریگامی چه به علت تبلیغات و صادرات فرهنگی خوب اهالی مشرق و چه به دلیل ظرفیت فراوان موجود در این هنر آیینی باشد توسعه‌های عجیبی حتی در سازه‌های معماری و هنرهای به ظاهر غیرمرتبط داد، اگرچه مانند بسیاری دیگر از هنرهای سنتی اوریگامی را از معانی عمیق قدسی یا سنتی آغازین خود تهی کرد.

حالا اوریگامی یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین راه‌های فرم‌سازی‌ست. ماتیو جئورجر، که امروز یکی از اساتید اوریگامی در دنیا به حساب می‌آید، با ساخت ۱۲۰ کارکتر جان‌دار به صورت اوریگامی ظرفیت‌های فرم‌سازی فوق‌العاده این هنر را به ما نشان می‌دهد.

اگرچه انتزاعات کودکانه فرم‌ها در اسباب‌بازی‌ها همیشه جذاب هستند اما در این حیوانات مینیمال ترکیب متفاوت عناصر و هندسه نامربوطی که به پیکره‌هایی حیوانی و متفاوت منجر می‌شود نظر را به خود جلب می‌کند. این مجموعه حیوانات اسباب‌بازی مینیمال طراحی سباستین بورگا جایزه طراح اسباب‌بازی فکری سال ۲۰۱۲-۲۰۱۳ را برده است.

برخی معتقدند در پس این گونه‌ بازنمودهای انتزاعی برای سواد بصری و هنری کودکان نیز رشد بیش‌تری از بازنمود واقعی جهان پیرامون هست. نظر شما چیست؟ 

عکاس شیکاگویی، سی اون به تازگی در مجموعه پرتره‌های دراماتیک خود از حیوانات، با بازی گرفتن قدرت‌مند نور و سایه، صورت‌هایی پرابهت و رازآمیز از حیوانات جنگل ارائه داده است. در این پست می‌توانید تعدادی از این مجموعه تصاویر را ببینید.