یک کار آموزشی و پژوهشی برای دانش‌جویان ‌AA لندن. شرکت‌کننده‌گان این کارگاه، در جنگلی پوشیده از درخت پاویونی را ساختند که علاوه بر ایجاد فرمی برگرفته از طبیعت، تلفیق تکنولوژی و ساخت را هم در دوره‌ی دانش‌گاه‌شان تجربه کنند. ایده‌ی آن‌ها برگرفته از ریشه‌های درهم تنیده‌ی درختان است. ریشه‌هایی که در این طرح، در نقطه‌ای حاص بالا آمده‌اند و در ظاهر گنبدی طبیعی را شکل داده‌اند. آن‌ها به کمک الگوریتم‌های کامپیوتری و نرم‌افزارهای سه‌بعدی، فرم و سازه‌ی این پاویون را مدل کردند و پس از ساخت نمونه‌های اولیه، ساخت آن را در مقیاس واقعی نیز تجربه کرده‌اند. 

رنگ‌ها و کاربرد‌شان در تاریخ معماری یکی از مولفه‌های دوران‌های تاریخی معماری هستند. مثلا کاربرد برخی یا برخی‌ کاربردها از صفات برخی دوره‌هاست. در کاشی‌های ایرانی و اسلامی هم حضور تدریجی رنگ‌ها با دوره‌های تاریخی تطابق دارند و یکی از شناس‌نامه‌های بناهای اسلامی همین رنگ‌ها هستند. دوران مدرن که به نوعی در تقابل با هر اضافه غیرمعمارانه بود نیز به نوعی با رنگ‌ستیزی یا رنگ‌گریزی شناخته می‌شود. اما بعد از مدرن ما دوباره با رنگ‌ها در معماری روبه‌رو هستیم. و این روز‌ها حتی با کاربردهایی خیلی به ظاهر افراطی از حضور رنگ در معماری! آیا کاربرد زیاد رنگ‌های خام و پایه در معماری‌های معاصر را می‌توان نشان از دل‌زدگی و خسته‌گی مردم عصر ما از ساخته‌های معماری شکل یافته با رنگ‌های طبیعی متریال‌های ساختمانی دانست؟ شاخه‌ای از معماری عصر بعد از مدرن اصلا همان معماری مدرن رنگی‌ست.

کرسینگز جی‌ام‌پی‌اچ این خواب‌گاه دانش‌جویی در مونستر آلمان را به این صورت، متشکل از چهار توده ساختمانی برمبنای چهار رنگ پایه و با وجود توده‌گذاری مشابه در جهات گوناگون طراحی و ساخته است به نوعی که مجموعه‌ای از منظرهای شهری رنگی و حتی کارتونی را به وجود می‌آورد.