خوش‌بختانه با خبر شدیم چند روز پیش در نمایش‌گاه روزهای طراحی دبی امسال و در آستانه عید نوروز، مصطفی آروند طراح صنعت ایرانی و برنده مسابقه‌ی دوم طراحی یانون‌دیزاین، به عنوان به‌ترین طراح محصول خاورمیانه برگزیده شد. این انتخاب در کنار طرح‌های خوب مفهومی مصطفی که این‌ سال‌ها در مسابقات و روی‌دادهای مختلف طراحی جهان برگزیده‌ شدند، به واسطه‌ی فعالیت‌های وسیع آموزشی مصطفی در سال قبل صورت گرفت.

مصطفی آروند از آن دسته از طراحان ایرانی‌ست که همت خودش را در جهت ترویج طراحی صنعتی و خدمت به هنر ایران معاصر صرف کرده است. او بر خلاف بسیاری، به جای تبلیغ چهره خودش به تثبیت جای‌گاه طراحی در جامعه و اعتلای چهره‌ی بین‌المللی ایران از منظر هنر و طراحی‌ می‌پردازد. یانون‌دیزاین به نوبه خودش به مصطفی تبریک ویژه دارد و برای او و سایر طراحان ایران‌زمین در سال جدید آرزوی توفیقات بیش‌تر دارد.

تصاویر زیر از این روی‌داد هنری، هدیه یکی از دوستان یانون‌دیزاین است که در نقش خبرنگاری افتخاری از روزهای دیزاین دبی برای ما فرستاده است. روزهای دیزاین دبی، توسط انجمن طراحان کشورهای غرب و جنوب آسیا  برگزار می‌شود که تشکلی متمرکز  با تلاش در ارتقای سطح طراحی در منطقه ماست. تصاویر این پست هم به جز خبر مربوط به جایزه مصطفی آروند گزیده‌ای فضای روزهای دیزاین دبی است.

اسم عجیبی که طراحان این خانه به روی‌ش گذاشته‌اند تنها به خاطر سقف‌های چندرنگی است که برای آن در نظر گرفته‌اند. خانه‌ای ویلایی در ایتالیا که مشخصه‌ی طراحانه‌اش، شیروانی‌هایی‌ست که خدمت به تصاویر هوایی و تشخیص منطقه در تصاویر ماه‌واره‌ای گوگل می‌کند! 

هرچند که فکر کردن به ابعاد گوناگون یک طرح و مدنظر داشتن زوایای گوناگون آن را غنی‌تر خواهد کرد، اما به واقع اهمیت دید هوایی و تصاویر از بالا چه‌قدر است؟! هستند نمونه‌هایی در تاریخ ساخت و ساز و معماری که کارکرد اصلی‌شان، تنها دید از هواپیما به آن بوده است. طرح‌هایی که شاید به خاطر اهمیت دادن زیاد به طراحی پلان و عادت به دیدن از بالا در معمارها به وجود می‌آیند. خانه‌ها و حتی جزیره‌هایی! که گاهی تنها برای پز دادن ساخته می‌شوند تا حل مساله‌ای واقعی.

وسیع‌ترین ساختمان دنیا در چین ساخته و تکمیل شد و در آستانه‌ی بهره‌برداری ست. بحران مالی جهان غرب در چند سال اخیر، فرصت مناسبی شد که کشوری مثل چین با اقتصادی بر پایه‌های متفاوت و متکی بر نیروی انسانی خودش، بتواند در عرض مدتی کوتاه جای‌گاه صنعتی و اقتصادی خود را چندین رتبه بالا ببرد. یکی از سیاست‌های مهم چین برای بالابردن این جایگاه، توسعه‌ی ساخت‌وساز و از جمله سرمایه‌گذاری در ساخت بناهای خاص در سال‌های اخیر است. اگر تا پیش از این شاهد درنوردیدن علم ساختمان و عمران توسط CG‌های معظم اروپایی در دل سرزمین‌های بی هویت عربی و با پول یامفت عرب حاشیه خلیج فارس بودیم، اما در سال‌های اخیر ساخت‌وساز‌های بزرگی نیز توسط پیمان‌کاران چینی و در خود چین در حال انجام است.

وسیع‌ترین ساختمان دنیا هم یکی از همین ساخت‌وسازهاست؛ بنایی با بیش از ۱/۲ میلیون مترمربع مساحت که ساختمان فرودگاه  بین‌المللی دبی را به لحاظ مساحت پشت سرگذاشته است و در ۱۸ طبقه ساختمانی دربردارنده مجموعه بزرگی از خدمات رفاهی تفریحی اداری ست. از برآمدن چین در مقابل غرب باید خوش‌حال بود.... حداقل آن که نیروی انسانی و تلاش یک ملت -هرچند دست‌های ذی‌نفوذان اقتصادی چندملیتی دنیا نیز در کار است- در مقابل اقتصاد ربوی غرب بلند شده است...

"دبی رها شده" نام مجموعه عکسی انتقادیه که به خوبی و درستی روند احمقانه توسعه تمدنی این شیخ نشین بی عقل عرب رو در کویر حاشیه خلیج نیل‌گون فارس به نقد می کشه؛ توسعه ای که به قیمت از بین رفتن تمام هویت ها و اصالت های انسانی و ارزش‌ها و منابع طبیعی منطقه انجامیده و از "دبی" شهری مسخ شده ساخته که مردمان‌ش تنها و تنها به سودای "شکم" غرق در تمتع هرچه بیشتر از پیرامون‌شون روند حیوانی خودشون رو طی می کنن......

ببخشین اگه کمی به ظاهر تندروی کردم. ظلم این عرب شیخ نشین احمق در حق بشریت و کره زمین خیلی زیاده......
(راستی تذکر بدم ها! بنده به هیچ وجه نگاه های ناسیونالیستی ایران پرستانه ندارم و اتفاقا اعتقاد دارم همین امروز هم از گروهی از مردم جهان که سرشون به تن شون میارزه، برخی عرب هستند و جانم فداشون..... اما با ظلم در هر لباسی و قومیتی دشمنم. چه فارس و چه عرب)

 

 چندسالیه هرچند ساخته های بشری در حاشیه همین خلیج همیشه فارسمون هر روز پررونق تر از دیروز بوده اما از حیث حرف داشتن در وادی معماری، هرسال بدتر از سال قبل بوده.
بناهای عظیمی ساخته می شن این سال‌ها که هیچ نبودن! نه حرفی نو در معماری، نه ظرفیت نمادسازی جدید نه حتی هندسه و فرمی زیبا و دل‌نشین!

برای همینه که باید بهمون حق بدین وقتی این ساختمان اصلی الدار رو در دبی می بینیم ذوق کنیم و بگیم هنوز هم کارهای فخیمی می شه انگار!
یک معماری هندسی  و در عین حال پرشور و شر که سازه‌ای حساب شده و ویژه داره و به شدت ظرفیت نمادین شدن در اون هست  و اگر به جای هیئت مدیره شرکت ولکس‌واگن بودم شاید دفتر کار اصلی م رو به دبی انتقال می دادم و این ساختمان رو می خریدم!!! از بس که می تونه انتزاع لوگوی این شرکت در زبان معماری به حساب بیاد!