- ۰ نظر
- ۳۱ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۲:۳۵
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
ترکیب طبیعت و معماری با وجود آنکه مطلوب خیلی از آدمهای عصر ماست اما اصلا کار راحتی نیست. کمتر معماران موفقی وجود دارند که بتوانند طبیعت را با تمام حس و حال و ارزشهایی که دارد به درون معماری بیاورند و یا معماری را آنقدر نزدیک طبیعت کنند که نه تنها تحمیلی بر طبیعت نباشد بلکه خود بستر بروز طبیعت خداوندی باشد...
معماران ووترونگ ناگیا به طور ویژهای این توانایی را از خود نشان دادهاند. تاکنون نیز در یانوندیزاین کارهای متفاوتی از این استودیوی ویتنامی دیدهایم + + و در هر کاری نیز این روحیه تلفیق هنرمندانه طبیعت و معماری وجود دارد. معماران ووترونگ ناگیا در یکی دیگر از کارهای خود با ساخت خانهای در محلهای مسکونی روبهرو بودند که تنها ۲۵ صدم درصد عرصه محله را فضای سبز پوشانده بود. آنها تصمیم گرفتند که طبیعت را به محله برگردانند برای همین صورت مساله جدیدی تعریف کردند که در ذیل آن خانه نه برای ساکنین بلکه برای درختان طراحی میشد! نتیجه از این فکر هم جذابتر است. آنها با ساخت چند جعبهی عظیم بتنی -که هر کدام یک دو فضای خانه را در خود دارند- در کنار هم و کاشت درختانی بزرگ بر روی هر جعبه هم الگویی متفاوت از یک خانه را ارائه دادند و هم به واقع درختانی آواره را در خانهای همیشگی ساکن کردند. مفاهیم درون و بیرون ، پایین و بالا، طبیعت و انسانساخت همه در خانه درختان ووترونگ ناگیا به گونهای متحول شدهاند
گرمی بازار عکاسی از مناظر طبیعی اگرچه به خاطر جاذبهی ذاتی طبیعت برای آدمی هیچوقت از حرارت نخواهد افتاد اما در این زمانهی تعدد تجربیات هنری، نوآوری در عرضه همین تصاویر طبیعی نیز میتواند بر قدرت بیان این آثار تاثیر بهسزایی بگذارد. مثلا لورا پلیجمن با اعمال برش، تا یا چروک بر روی تصاویری که از مناظر طبیعی میگیرد مناظری جدید خلق میکند. مناظری که دارای عمق و بعد هستند و جلوههایی متفاوت از طبیعت را بروز میدهند.
مجموعه تصاویر «لباس درختان» تلاشی فردی در حاشیه یک سفر تفریحیست که عکاس جوان روحالله خسروینژاد را به جستجو میان گوشههای طبیعت برده است. اگرچه موضوع تصاویر جذاب هستند و کنترل خوبی بر عمق میدان و البته رنگ در کل تصاویر حس میشود اما بیشتر از نکات فنی این مجموعه، آنچه حائز اهمیتست آن است که فرهنگ وبلاگنویسی میان هنرمندان عکاس و انتشار آثار است. عکاس به جای آنکه به عکسهای خود به چشم سرمایهای نگاه کند که باید آن را برای میراثخورهای نیامده حفظ کند، به عوض در پی انتشار و نمایش برای مخاطب است. به شخصه خیلی عکاسان را سراغ دارم که با وجود همت زیادی که در عکاسی دارند به طمع آیندهی نیامده کمتر میشود که تصویری را در معرض عموم و بدون چشمداشت منتشر کنند.....
خسروینژاد در اقدامی خوب، بدون هیچ چشمداشتی اعلام کردهاست تا در صورت آنکه از تصویری خوشتان آمد و نیاز به فایل سایز بزرگ آن داشتید کافیست با ایمیل او (roh661370@yahoo.com) مکاتبه کنید.
درختان مظاهری از طبیعت و آیاتی الاهی هستند که به خصوص خیلی زیاد مورد توجه نگاههای شرفی هستند. حتی از هنرمندان و اهالی هنر و رسانه کشور خودمون هم کم نیستند کسانی که به نحوی توجه ویژه به درختها در کارهاشون داشتند و همین وجه هم وجه امضای آثارشون بوده. اما نگاه به این مظاهر طبیعی ویژه مشرق زمین نیست. هرچند شاید میان رویکردها و نگاههای برخی از هنرمندان شرقی با نگاه برخی هنرمندان غربی بشه تفاوتهایی قائل شد.در مجموعه تصاویر زیر هنرمند مغرب زمین به درخت توجه داشته و دریچه دوربینش رو به روی شاتهایی باز کرده که ترکیببندیشون با وجود درختان تکمیل میشده. اما درخت در آثار این هنرمند در بسیاری از شاتها نه بستر هستی و شکوفایی و رشد که محصول خزان و نیستیه انگار....
"طراحی منظر سال" عنوانی ست که به این طرح منظر در سنگاپور توسط فستیوال معماری جهان اعطا شده. پارکی که در کنار رودخانهی بشن در سنگاپور با حفظ حداکثر ظرفیت های طبیعت دست نخورده و با ساخت حداقل و عاقلانه و کمترین تنش مصنوع با طبیعت خدا شکل گرفته.
به خصوص در زمانه ما که "توسعه" غربی به سمت هرچه بیگانه تر شدن از طبیعت سوقمون داده، و هرچند یکی دو دهه ست که بشر داره لاف حرکت به سمت طراحی و معماری سبز می زنه اما همچنان چنین طرح هایی غنیمته.
قبلا یک بار با هم کارهای عجیب و شورانگیز Patrick Dougherty رو در قالب معماریهای رشدکردنی دیده بودیم. اما نظر به این که حیفه دوستانی که مخاطب جدید یانوندیزاین شدند هم نبینن این کارهای شگفت رو ، این پست رو که حاوی عکسها و مطالب بمتفاوت و دقیقتری از سری کارهای این بنده خداست ، این جا می گذارم.
معماری رشد کننده و زنده یکی از دغدغههای جدی زمانه ماست و خیلی ها اتودهایی در این باره داشتند و دارند. اما کارهای Patrick Dougherty به دلیل این که به نتایج روشن عینی خوبی هم دست پیدا کرده حائز اهمیته.