اگر اهل کوهستان و مسافرتهای پیاده بلند مدت باشید حتما گاهی به ذهنتان خطور کرده که چگونه میشود در فضای وحشی کوهستان تابلوهای راهنمایی نصب کرد تا راهنابلدها و مبتدیها هم بتوانند راه خود را پیدا کنند. معمولا هرازچندگاهی در کوهستانهای پرتردد هم با سنگهایی رنگ شده یا نوشتههایی اسپری شده بر سطوح صخرهها مواجه میشویم که ثمره اصلاحات فعالان حقوق بشری ! و اهالی دل هستند.
فلشهای بتنی ۲۰ متری طرح زیر باقیماندههای سالهای نخستین پرواز بشر هستند. آن سالها راهنمایی خلبانهای نخستین در میانهی آسمان بدون سیستمهای مخابراتی پیچیده امروزی به هیچ نحو ممکن نبود. امکان این هم نبود که خلبان مدام هواپیما را بنشاند و از زارع و عابر و مسافر راه بپرسد. لاجرم ایستگاههایی این چنین در فواصل معینی در خاک سرزمینی امریکا ایجاد شد که علاوه بر ارائه خدماتی برای پرواز با بستر فلش مانند خود راهنمای خلبانها بودند.
طرح این فلشها را برای آدرس دهی در دل دشتها و کوهستانها مناسب دیدم. طرحی که با گذر زمان و گردش ایام هم تخریب نشود و ماندگاری داشته باشد.