قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
کانسپت این ساعت که البته معلوم نیست منبع تامین انرژی مورد نیازش رو چه و چه‌طور دیده به مانند یک حلقه انگشتریه. در واقع شما به جای اون که ساعتی رو به دور مچ‌تون ببندین اون رو روی حلقه‌ی انگشتری خودتون دارین و عمل نمایش ساعت رو هم سه رینگ موازی که هر کدوم به نشون دادن ساعت و دقیقه و ثانیه اختصاص دارن بر عهده دارند.
چندین ساله که می‌گن امروز یعنی 21 دسامبر 2012 پایان دوران و دنیاست :) و خب برای کسایی که رسانه‌ها رو در دنیای امروز رصد می‌کنن بدیهیه که این بازی‌ها هدف‌مند و به غرض خاصی تدوین میشه. سوای سودها و کلاشی‌ها که این وسط به بهانه‌هایی این چنین نصیب برخی میشه، مدیریت جامع دنیای نوین هم یقینا سود و منفعت خودش رو در این بازی‌ها لحاظ می‌کنه.
حالا بگذارین از کنار این حادثه ما هم با هم چیزی ببینیم. گویا این پیش‌گویی یکی از منابع خودش رو در تقویم سنتی مایاها جست‌جو می‌کنه. تقویم‌های باستان گاهی اون‌قدر برای ما ناشناخته هستند که هر تصویر و نماد و نشان و خطی رو در اون‌ها به عنوان پیامی ناشناخته قلم‌داد می کنیم. و شاید هم واقعا چنین باشه
اما تقویم‌های دنیای جدید این طور نیستند و غالبا تنها نشان‌دهنده‌ی روز و ماه و سال و مناسبت ها هستند. در سال‌های اخیر هم اگرچه در حاشیه تقویم‌ها با محتواهایی ادبی حکمی و علمی روبه‌رو هستیم اما باز هم خود تقویم حرفی بیش‌از سال و ماه و روز برای آدم نداره.
برای همینه که تقویم‌های این پست لازمه دیده بشن. تقویم هایی که در کنار همون سال و ماه و روز حرفی و نکته‌ای و گاهی حتی تذکری عمیق به گذر عمر دارند. و دارای پیام‌های نهفته ای هستند که از این منظر با تقویم‌های باستان همانندی دارند
این پروژه یک غرفه نمایشگاهی‌ست که توسط گروه سنگاپوری معماری WOW برای جشنواره‌ی Archifest 2012 طراحی شده. این طور که در سایت جشنواره اومده، رویکرد اصلی امسال اون : «نگاه از دریچه ای تازه به موضوع شهر و همین طور تفکری دوباره درباره‌ی شهر سنگاپور به عنوان یک اکوسیستم شهری»ست!
به نظرم این طرح شاید از لحاظ بصری و فرمی خیلی نوآوری و پیچیدگی نداشته باشه اما یک رویکرد قابل تامل در طراحیش وجود داره و اون موضوع «Zero Waste»ه؛ طراح تلاش دارد با راهکارهای نوآورانه هدر زمان ، مصالح ، هزینه ها و انرژی رو به صفر برسونه. برای همین هم در این پروژه، طراح از خرپاهای مکعبی آماده که در مسابقات فرمول یک سنگاپور استفاده می شه به عنوان سازه ی اصلی و همچنین از VersiWeb (همین عناصر پلیمری که برای تثبیت خاک در ترانشه های خاکی برای مثال اطراف بزرگراه شهید همت و حکیم استفاده می شه) برای پوشش جداره ها بهره برده. این کار باعث می شه علاوه بر کاهش زمان اجرا و هزینه ها، از مصالحی استفاده بشه که بعد از برچیدن غرفه، میشه در جاهای دیگه ازشون استفاده کرد.
به نظرم این موضوع باید مورد توجه طراحان غرفه و نمایشگاه کشور خودمون هم باشه. یکی از معضلات نمایشگاه های ما همیشه بعد از زمان نمایشگاهه و اون جمع و جور کردن دست ساخت های هدر خودمونه! شاید بشه با این نگاه کمی از ضررها جلوگیری کنیم
وقت طلاست!
شاید واقعا تا این مفهوم تجسم عینی پیدا نکنه خیلی از ما باورش نکنیم و به راحتی آب خوردن زمان‌هامون رو از دست بدیم؛ فرصت هامون، جوانی مون و دنیامون رو... دنیایی که مقدمه ای برای متن بلند زندگی ابدی مونه....
طراحی های این جناب بارکووسکی، نمادپردازی هاش متناسب با هر واحد از زمان به طور خاص و نگاهی که به داستان‌ها و اساطیر داره و نمادپردازی های عمومی ش دیدنی و جالبن.
عکاس سعی داشته زیبایی های نهفته در انفجار؛ این واقعه‌ی آنی و غیرقابل درک رو به لحاظ بصری شکار کنه و به نظر ما بیاره.
در بعضی شات ها خیلی خوب دراومده. مثلا اون شاتی که انفجارمثل قلبه، یا اون یکی که پیکر یه فرشته ، یا شیطان رو تداعی می کنه که روی هوا معلقه یا .....
به نوعی باید گفت این روش می تونه سینما یا تصویر متحرک مجسم باشه! پرده هایی موازی که تصاویری بر روی اون ها نقش بسته و هم‌پوشانی های اون ها و گذر نور از بین اون‌ها که منجر می شه مخاطب در حرکت چشم میان پرده ها، حرکت و تبدیل و تحول در صحنه رو درک کنه.
یک سری ایده های خوب فضاسازانه وجود داره در این روش بیان.
