- ۰ نظر
- ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۱۱:۰۵
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
سباستین بینیک هنرمند آلمانی در مجموعه «دوچهره» تصاویری از زنان حاضر در اجتماع را نشان داده است که با نقاشی عناصری از چهره بر روی صورت آنها از هر چهره، دو چهره اقتباس کردهاست. چیزی که در مجموعه این تصاویر به طور ویژه به چشم میخورد تاثیر چشم واقعی انسان است. چهرههای بازنمودشده با وجود شمایلی بودن عناصر نقاشی شده تنها به خاطر وجود همان یک چشم واقعی که در هر چهره مستقل گنجانده شده است، به طور خاصی دارای روح هستند و به راحتی مخاطب را گیج میکنند.
راستی چرا هنرمند زنان غربی را در حین زندگی روزمره و در دل اجتماع دوچهره نشان میدهد؟
فقط در ایران نیست که شاهد بخشهایی برای بانوان در شبکههای حمل و نقل عمومی هستیم. در این پست بخش بانوان ۷ مترو از اطراف جهان را میبینید. جالب اینجاست که توریستی که در طی سفرهای خود این تصاویر را ثبت کرده است برخلاف برخی کشورها از عدم وجود اجبار در تفکیک جنسی متروی تهران به وجد آمده است.
از منظر طراحی همه نمونهها به جز متروی ایران با گرافیکهای خاص محیطی خود و تمرکز بر رنگهایی که در تبلیغات در ارتباط با زنان به کارگرفته میشود، به نوعی بر تفاوتهای میان زن و مرد و نگاهی مردانه به زنان تاکید دارند، و متروی تهران تنها مترویی ست که خیلی فخیم این تفاوت را آشکار میکند.