این خانه در ساحل کالیفرنیا، به شدت بوی معماری شرقی و ایرانی می‌دهد. جانسون مارک لی معمار بنا، برای مقابله با چالش کشیدگی نامناسب بنا در جهت عمود بر ساحل، از ترکیب طاق‌بندی‌های پی‌در‌پی استفاده کرده است. با این تمهید علاوه بر تداوم جهت بنا، دریا را تا اتاق‌های انتهایی نیز کشانده است. چالش دوم معمار قوانین الزامی ارتفاع از بستر بوده است که خود منجر به خلق نیم‌طبقاتی در سطوح مختلف گردید. به علاوه که اجرای مناسب، دقت در انتخاب مصالح، خلاقیت فرمی و قدرت طاق، منجر به خلق فضاهایی شدیداً زنده و متنوع در عین سادگی شده است. ایوان عمیق رو به دریا، ایجاد حیاط داخلی(میان‌سرا) و تعبیه ورودی در آن، وجوه شباهت دیگری است با معماری ایرانی. صد البته که این اشارات می‌تواند کاملا اتفاقی باشد، اما نشانه‌ای است بر استعداد خارق‌العاده‌ی هندسه معماری ایرانی در تطابق با زندگی امروزی، اگر باورش کنیم.

برج شناور در یکی از سواحل کشور دانمارک ساخته شده تا چندین عمل‌کرد را در کنار ماهیت نمادین و مجسمه‌وار خود ایجاد کند. طراحان دانمارکی با طراحی این برج به شیوه‌ی فولدینگ یا ورق تاشو و با استفاده از ورق فلزی یک دست سفید، توانسته‌اند یک نماد، پاتوق و چشم‌انداز شهری برای این منطقه خلق کنند. آن‌ها با طراحی یک پله‌ی دو بازو علاوه بر این‌که دو پاگرد یا کف را ایجاد کرده‌اند، به فرمی فلش‌مانند هم دست یافته‌اند تا به این شیوه از هر دو سو کنسول‌های کوتاهی داشته و چالش‌های سازه‌ای را کم‌تر کنند. 

این سکوی کوچک ساحلی با دیواره‌هایی مجوف سعی کرده تا مسائل جوی را به نحو مناسبی پاسخ دهد و علاوه بر این چشم‌اندازی ۳۶۰ درچه به شهر و به دریا داشته باشد. سازه‌ی هفت و نیم‌متری شهر آراهوس قابل انتقال نیز هست و اتصالات خشک آن این اجازه را خواهد داد که هر زمانی از جای خود درآمده و توسط ماشین‌آلات آبی به نقطه‌ای دیگر منتقل شود.

انسان‌ها به طور طبیعی خواهان تنوع‌ند و به خصوص در فضاهای شلوغ و گاهی آزارنده‌ی شهری، تمایل به تجربه‌ی نوع دیگری از زنده‌گی هر چند برای مدتی محدود دارند. بعضی که در این موضوع خیلی جدی‌ترند اصلا برای خود نوعی زنده‌گی متحرک می‌سازند که شاید بتوان آن را خانه به دوشی حساب‌شده نامید. خانم هریستوای طراح، این بار خانه-اتوموبیل خود را با کیفیت یک خانه‌ی معمولی معماری کرده است و دیگر از یک کانتینر پر از وسیله خبری نیست. او برای گذران اوقات تفریح خود در مکانی خلوت‌ و آرام‌تر و اجتناب از استراحت‌گاه‌های گران چندستاره، دست به طراحی و ساخت یک خانه‌ی چوبی ۹ مترمربعی بر روی چهار چرخ زده است که توسط یک اتوموبیل معمولی کشیده می‌شود. او برای اوقات مختلف روز فضاهای گوناگونی را در نظر گرفته و با گسترده شدن خانه در چند جهت پس از استقرار، تنوع فضایی را بیش‌تر کرده است. او هم‌چنین با در نظر گرفتن درب و پنجره‌ی قدی شیشه‌ای، هم‌چون ویلاها و ساخت‌مان‌های ساحلی، برای خود یک چشم‌انداز قابل تغییر به طبیعت ایجاد کرده است. به این ترتیب این خانه قابلیت استفاده در فصول و اماکن مختلف را دارد و حتی می‌توان در کل مسیر روی مبل نشست و از پنجره‌ی بزرگ آن بیرون را تماشا کرد!

حیات و زندگی هم‌واره یکی از مسایل مهم بشر بوده؛ فکر و عمل او را درگیر خود ﻣﻰکرده است. حیات چیست؟ آیا ماده خودبه‌خود ﻣﻰتواند به این مرتبه از هستی برسد؟ آیا دمیدن روح و حیات، ایجاد یک نظم و ساختار در یک کالبد جسمانی است؟ آیا کشاورز است که به گیاهان حیات ﻣﻰدهد؟ یا نهایت توان انسان، فراهم کردن زمینه برای دریافت این فیض از عالم بالا است؟ آیا انسان روزی خواهد توانست حیات را به موجودات افاضه کند؟

هنرمند هلندی، تئو یانسن از بیست و پنج سال پیش تاکنون مشغول آفرینش موجوداتی است، که به اعتقاد خودش واجد صورت جدیدی از حیات هستند. او برای این کار از تیوبﻫﺎی پلاستیکی زردرنگ استفاده ﻣﻰکند. و با آنﻫﺎ اسکلتﻫﺎیی ﻣﻰسازد، که بتوانند بدون نیاز به غذا خوردن و تنها با وزش باد، در ساحل حرکت کنند. 

جالب است! متفکر فرانسوی معروفی حیوانات را فاقد حیات ﻣﻰدانست. تصورش این بود که حیوانات ماشینﻫﺎیی مکانیکی هستند، که تنها به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، نسبت به محرکﻫﺎی بیرونی واکنش نشان ﻣﻰدهند. اما یانسن ماشینﻫﺎیی مکانیکی را که به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، و نسبت به بعضی از محرکﻫﺎ مانند آب و باد واکنش نشان ﻣﻰدهند، دارای شکلی از حیات ﻣﻰداند. نظر شما چیست؟ آیا یانسن توانسته روح حیات را در کالبد این حیوانات ساحلی بدمد؟

سالﻫﺎ پیش دانش‌مندی زندگی می‌کرد که توانستهﺑﻮد سرزمینﻫﺎی خشکی را بشناسد. آرزو داشت دریاها را هم بشناسد. اما نمی‌دانست چگونه می‌تواند این کار را انجام دهد. پس از فکر کردن بسیار موفق شد یک قایق بسازد. سوار قایق شد. سفر دانش‌مند در دریا شروع شد. در میان راه، دریا طوفانی شد. یکی از موجﻫﺎی دریا کشتی او را شکست. دانش‌مند غرق شد.

پیش از آن که دانش‌مند سوار قایق شود، یک شاخه گل سرخ هدیه گرفتهﺑﻮد. وقتی طوفان آمد، باد گل‌برگﻫﺎی گل سرخ را جدا کرد؛ و در آب انداخت. تا پیش از آن، هیچ کس ماهی قرمزی در دریا ندیدهﺑﻮد. هر کدام از گل‌برگﻫﺎی آن گل تبدیل به یک ماهی قرمز کوچک شد.

ماهیﻫﺎی قرمز بزرگ شدند. دریا برای ماهیﻫﺎی قرمز، داستان مردی را تعریف می‌کرد که با یک شاخه گل سرخ آمده بود، و آرزوی شناختن دریا را داشت. ماهیﻫﺎﻯ قرمز مرد دانش‌مندی را ندیده ﺑﻮدند؛ اما خیلی دوست داشتند ببینند. دریا به ﺁنﻫﺎ گفت، اگر می‌خواهید، بروید نزدیک ساحل تا آدمﻫﺎ شما را ببینند. آنﻫﺎ شما را می‌گیرند و به شهر می‌برند. هر کودکی که شما را ببیند، آرزوی دیدن دریا را پیدا ﻣﻲکند.

 مجموعه‌ای ساحلی در جنوب دانمارک که بستری را برای استفاده‌های متنوع از فضای ساحلی آن منطقه و امکان انجام ورزش‌های آبی گوناگون فراهم آورده است. معماران جی‌دی‌اس اسکله‌ای چند شاخه طراحی کرده‌اند که با شکست‌ها و تغییر ارتفاع‌های حساب شده، کار را برای ورز‌شکاران و محلی‌ها و توریست‌هایی که قصد تفریح ، آب‌تنی یا ورزش را دارند آسان کرده‌ است. دادن رمپ‌های مختلف نه تنها مانع یک‌نواختی محوطه شده، بل‌که هم‌راه با ایجاد چشم‌اندازهای زیبا در افق دریا، سکویی برای شیرجه زدن به حساب می‌آیند. فرم چندشاخه‌ی اسکله موجب شده است تا در میان عرشه‌ها فضاهای آبی محدود و امنی به وجود بیاید که استفاده از آن را برای مردم عادی دوچندان تسهیل کرده است.

چه طور می‌شود حضور سازه‌های صنعتی عظیم‌ پیکر عصرمان را نادیده بگیریم؟ و با وجود بحث‌ها و نقدهای فراوان چه طور می‌شود دل‌خوش به زیبایی‌شناسی صنعتی برخی نحله‌های هنر معاصر بود؟؟ حضور این سازه‌های بزرگ و انکارنشدنی، لاجرم چالشی نو پیش پای طراحان به خصوص طراحان منظر گذاشته است.

طراح نور، دین اسکیرا، با نورپردازی گوناگون جرثقیل‌های بزرگ صنعتی در یک اسکله، از این سازه‌های بزرگ مجسمه‌هایی سبک شبیه اوریگامی‌های جذاب شرقی ساخته که در منظر شهر به خوبی نقش آیکونیک بازی می‌کنند.

در طراحی این دو خانه ساحلی در مکزیک، بیش‌ترین تلاش برای استفاده حداکثری از انرژی طبیعت و سازگاری کامل با زیست‌بوم طبیعی منطقه شده است. با وجود آن‌که خانه‌ها از بتن و نه از مصالح بومی ساخته شده است اما طراح با درنظرگرفتن جریان‌های طبیعی هوا و جهت تابش مناسب نور و سیرکولاسیون حرارتی مناسب در بنا، حتی با مصالح مدرن نیز به جواب مناسبی در تطبیق با اقلیم رسیده است. جالب آن‌جاست که در این میان برخی راه‌کارهای ترکیب و استفاده از مصالح سنتی نیز به کار طراح آمده است تا با تلفیق هوش‌مندانه با ساخت مدرن بنا، به ساختمانی با رفتار درست اقلیمی و در عین حال بهره‌مند از هویت مستقل بصری دست‌پیدا کند.