حیات و زندگی هم‌واره یکی از مسایل مهم بشر بوده؛ فکر و عمل او را درگیر خود ﻣﻰکرده است. حیات چیست؟ آیا ماده خودبه‌خود ﻣﻰتواند به این مرتبه از هستی برسد؟ آیا دمیدن روح و حیات، ایجاد یک نظم و ساختار در یک کالبد جسمانی است؟ آیا کشاورز است که به گیاهان حیات ﻣﻰدهد؟ یا نهایت توان انسان، فراهم کردن زمینه برای دریافت این فیض از عالم بالا است؟ آیا انسان روزی خواهد توانست حیات را به موجودات افاضه کند؟

هنرمند هلندی، تئو یانسن از بیست و پنج سال پیش تاکنون مشغول آفرینش موجوداتی است، که به اعتقاد خودش واجد صورت جدیدی از حیات هستند. او برای این کار از تیوبﻫﺎی پلاستیکی زردرنگ استفاده ﻣﻰکند. و با آنﻫﺎ اسکلتﻫﺎیی ﻣﻰسازد، که بتوانند بدون نیاز به غذا خوردن و تنها با وزش باد، در ساحل حرکت کنند. 

جالب است! متفکر فرانسوی معروفی حیوانات را فاقد حیات ﻣﻰدانست. تصورش این بود که حیوانات ماشینﻫﺎیی مکانیکی هستند، که تنها به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، نسبت به محرکﻫﺎی بیرونی واکنش نشان ﻣﻰدهند. اما یانسن ماشینﻫﺎیی مکانیکی را که به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، و نسبت به بعضی از محرکﻫﺎ مانند آب و باد واکنش نشان ﻣﻰدهند، دارای شکلی از حیات ﻣﻰداند. نظر شما چیست؟ آیا یانسن توانسته روح حیات را در کالبد این حیوانات ساحلی بدمد؟

پیش‌تر اسکله‌ای تفریحی را در یانون دیزاین دیدیم که از ظرفیت‌های محیط‌ش به خوبی استفاده کرده بود. حال در این پست نمونه‌ای متفاوت از طراحی در بستر آب را خواهیم دید در بُدروم ترکیه. یکی از فازهای این پروژه طراحی یک مجموعه‌ی جزیره‌مانند در نزدیکی ساحل است، که جمعیت پشتی‌بان آن مردم محلی و توریست‌ها در نظر گرفته شده‌اند. از مهم‌ترین جاذبه‌های توریسیتی ترکیه برای مردم دنیا، سواحل آن است و امثال این پروژه با فهم درستی از این مسئله سعی در تقویت این پتانسیل دارند. این مجتمع ساحلی دارای دو تراز ارتفاعی است که طبقه‌ی مربوط به فعالیت‌های تجاری آن در تراز منفی یک واقع شده است. فضاها با کاربری‌های گوناگون هم‌چون بازار، رستوران، هتل، فضای ورزشی و اداری و فضای تعمیر و بستن قایق‌ها با طراحی متناسب با اقلیم و هویت بصری و سنتی ترکیه طراحی شده‌اند. نماها به صورت یک‌دست از سنگ تراورتن پوشیده شده و در دیواره‌ها و سقف‌ها گشوده‌گی‌هایی درتناسب با شرایط اقلیمی و ایجاد دید به محیط پیرامون در نظر گرفته شده است.

در طراحی این دو خانه ساحلی در مکزیک، بیش‌ترین تلاش برای استفاده حداکثری از انرژی طبیعت و سازگاری کامل با زیست‌بوم طبیعی منطقه شده است. با وجود آن‌که خانه‌ها از بتن و نه از مصالح بومی ساخته شده است اما طراح با درنظرگرفتن جریان‌های طبیعی هوا و جهت تابش مناسب نور و سیرکولاسیون حرارتی مناسب در بنا، حتی با مصالح مدرن نیز به جواب مناسبی در تطبیق با اقلیم رسیده است. جالب آن‌جاست که در این میان برخی راه‌کارهای ترکیب و استفاده از مصالح سنتی نیز به کار طراح آمده است تا با تلفیق هوش‌مندانه با ساخت مدرن بنا، به ساختمانی با رفتار درست اقلیمی و در عین حال بهره‌مند از هویت مستقل بصری دست‌پیدا کند.