موسسه‌ی رده‌بندی جهانی دیزاین، جدول رده‌بندی دیراین دنیا را در میان ۸۳ کشور منتشر کرده است. این رده‌بندی که بر اساس مدال‌های دریافتی در مسابقات جهانی تنظیم شده، ایران را در جای‌گاه ۱۳ام دنیا نشان می‌دهد که در نوع خود جالب توجه است. اگرچه شرکت در مسابقات بین‌المللی برای همه‌ی کشورها و همه‌ی رشته‌ها شرایط یک‌سانی ندارد و داوری آثار هنری هم همیشه موضوعی چالشی بوده است، اما جای‌گاه خوب ایران در این جدول نشان‌دهنده‌ی اهتمام طراحان داخلی به دیده شدن در عرصه‌ی مسابقات جهانی است. در این بین طراحی جواهرات بیش از یک سوم امتیاز ایران را کسب کرده و این عرصه‌ی تزئینی طراحی، ایران را در رتبه‌ی دوم دنیا قرار داده است.

به بهانه‌ی این خبر یکی از جواهراتی که در مسابقات جهانی موفق به کسب جایزه شده است را با هم خواهیم دید. آویز دل‌بند زهره پهلوان که از ترکیب یاقوت و طلا تشکیل شده و ساختاری جداشونده دارد. نوار طلایی این آویز با چرخشی در سه بعد به دور یک قطعه یاقوت سرخ می‌چرخد و آن را با خود حمل می‌کند. این تصویر در راستای هدف هنرمند برای طراحی یک هدیه به مادر و فرزند شکل گرفته است. داشتن یک کانسپت قوی و بیان فرمی آن با طلا از جمله نقاط قوت طرح پهلوان به نظر می‌رسد، طرحی که فارغ از قیمت بازاری آن در عین سادگی و خلوص طراحی شده است.

کوپنهاگن با هدف راحت‌تر شکستن فندق و گردو و اجتناب از درد گرفتن دست، وسیله‌ای ساده و کوچک با پوششی نرم طراحی کرده است. او با در نظر گرفتن دو قوس متفاوت امکان شکستن گردو و فندق را در اندازه‌های مختلف فراهم کرده است. اگر تجربه‌ی شکستن پوست این میوه‌ها را داشته باشید، احتمالا دیده‌اید که در تعداد زیاد کاری سخت و آزاردهنده خواهد بود و استفاده از بعضی ابزارهی قیچی مانند نیز منجر به خرد شدن مغز آن‌ها می‌شود. فندق شکن کوپنهاگن اگرچه هنوز با فشار دست کار می‌کند اما این بار به جای آزردن دست، شبیه به نوعی وسیله‌ی ورزشی عمل خواهد کرد. 

انسان‌ها به طور طبیعی خواهان تنوع‌ند و به خصوص در فضاهای شلوغ و گاهی آزارنده‌ی شهری، تمایل به تجربه‌ی نوع دیگری از زنده‌گی هر چند برای مدتی محدود دارند. بعضی که در این موضوع خیلی جدی‌ترند اصلا برای خود نوعی زنده‌گی متحرک می‌سازند که شاید بتوان آن را خانه به دوشی حساب‌شده نامید. خانم هریستوای طراح، این بار خانه-اتوموبیل خود را با کیفیت یک خانه‌ی معمولی معماری کرده است و دیگر از یک کانتینر پر از وسیله خبری نیست. او برای گذران اوقات تفریح خود در مکانی خلوت‌ و آرام‌تر و اجتناب از استراحت‌گاه‌های گران چندستاره، دست به طراحی و ساخت یک خانه‌ی چوبی ۹ مترمربعی بر روی چهار چرخ زده است که توسط یک اتوموبیل معمولی کشیده می‌شود. او برای اوقات مختلف روز فضاهای گوناگونی را در نظر گرفته و با گسترده شدن خانه در چند جهت پس از استقرار، تنوع فضایی را بیش‌تر کرده است. او هم‌چنین با در نظر گرفتن درب و پنجره‌ی قدی شیشه‌ای، هم‌چون ویلاها و ساخت‌مان‌های ساحلی، برای خود یک چشم‌انداز قابل تغییر به طبیعت ایجاد کرده است. به این ترتیب این خانه قابلیت استفاده در فصول و اماکن مختلف را دارد و حتی می‌توان در کل مسیر روی مبل نشست و از پنجره‌ی بزرگ آن بیرون را تماشا کرد!

گاهی با ایده‌هایی ساده می‌توان بسیاری از چالش‌های طراحانه را پاسخ داد. لوپ، نام یک جالباسی ساده‌ است که با یک ورقه‌ی نازک فلزی یا پلیمری، یک قطعه چوب و دو عدد میخ به راحتی ساخته می‌شود. استودیو لاسلوا با توجه به ابعاد معمول پوشاک، تکه‌ نواری را هم‌چون نوار موبیوس پیچانده‌اند و از آن جالباسی‌ای ساخته‌اند که در زوایای مختلف به دیوار پیچ می‌شود و قابلیت نگه‌داری از انواع وسایل و پوشاک را خواهد داشت. افراد معمولی می‌توانند خود دست به ساخت این جالباسی بزنند و حتی به خاطر واحد بودن‌ش می‌توانند ترکیب‌های مختلفی از آن را ایجاد کرده و از ظرفیت تزئینی آن نیز استفاده کنند.

انسان وقتی نتیجه‌ای عینی از کار خود می‌بیند، انگیزه می‌گیرد و به ادامه‌ی آن علاقه‌مندتر می‌شود. مثل شیمی‌دانی که تئوری‌های ذهنی‌اش را با آزمایشات ملموس می‌سنجد. مخصوصا بچه‌ها وقتی چیزی را می‌سازند، خیلی به‌تر یاد می‌گیرند. در ادامه‌ی پیش‌رفت‌ها و  کارکدهای متنوعی که دست‌گاه‌های پرینت سه‌بعدی ایجاده کرده است، کم کم محصولات خانه‌گی آن هم وارد بازار می‌شود. این بار پرینتری مخصوص بچه‌ها، با ملاحظاتی در طراحی مثل اجتناب از حرارت زیاد، کاربرد مواد سمی و نفتی، لبه‌های تیز، وزن زیاد و کارکرد پیچیده. شرکت پوی‌اِ‌او تری‌دی که جمله‌ی "سه‌بعدی بساز" را عنوان و شعار خود قرار داده، این محصولات را با قیمتی مناسب خانواده‌ها برای فروش گذاشته است. به واقع وقتی دانش‌آموزی مثلا مباحث ریاضی و فیزیک خود را با نرم‌افزارهای ساده‌ی کامپوتری عینیت ببخشد و در نهایت محصول تولیدی خود را به طور ملموس ببینید،این امکان هست که یک چرخه‌ی خوب آموزش و تولید و سرگرمی برای آن‌ها ایجاد شود.

اگر مانند من از بچگی خانه‌سازی‌های مختلف را تجربه کرده‌باشید و اگر هر روزتان با ساخت خانه‌ای که حداقل خود و برادر خواهرتان در آن جا می شدند، شب شده باشد، لاجرم از دیدن این پست و ابتکار برایان لیلی لذت فراوان خواهید برد. برایان با طراحی  و ساخت کیتی آموزشی با هزینه پایین و مصالح ساده، خانه‌سازی کودکانه را به یک بازی هدف‌مند آموزشی بدل کرده است. ساختنی‌ها نام بسته‌ی ابداعی برایان است که در آن قطعات بلوک مقوایی و عناصر باربر سقفی مقوایی خاصی تعبیه شده است. کودکان با سرهم‌کردن مقواها و ساخت بلوک‌های اولیه به مانند یک معمار سنتی آجر روی آجر می‌گذارند و خانه های خودشان را می‌سازند. یعد هم با نقاشی و برچسب و ... خانه‌های‌شان را رنگ و کاغذ دیواری می‌کنند. همه چیز با مصالح ارزانی مانند کارتن مقوایی و به ساده‌ترین نحو دیده شده است. سادگی عنصری که کارآمدترین عنصر در طراحی اسباب‌سازی‌های این چنین است.

حساب‌های اینترنتی امروز هنرمندان نقش گالری‌های رسمی قدیم را بازی می‌کنند. جهان رسانه به کل فرهنگ خیلی چیزها را تغییر داده است. مثلا هنرمندان هنرهای بصری دیگر برای دیده شدن فاصله‌ی خاصی را میان تولید تا عرضه نمی‌بینند. معمولا حساب‌های اینترنتی خود را به نمایش‌گاه خصوصی خود تبدیل می‌کنند و گاهی به واسطه‌ی این که اقبال عمومی نسبت به آثار را زودتر از گذشته درک می‌کنند فرصت توسعه و تکمیل مجموعه‌های خود را مطابق ذائقه مخاطب دارند. در واقع هنرهای بصری به شدت وابسته به رسانه هستند.

خاویر پرز در حساب اینستاگرام خود تصاویر ساده‌ای از ترکیب میان عناصر واقعی و تصویرسازی‌های محدود منتشر می‌کند که با اقبال مخاطبین، این ایده خود را توسعه می‌دهد. او حالا صاحب یک سبک و روش خاص خود در عرصه‌ی تولید چنین آثاری‌ست.... چیزی که شاید اگر مخاطب و عکس‌العمل‌های آن‌به‌آن او نبود به این راحتی به دست نمی‌آمد.