سری جدید ساعت‌های OTO در پی روایتی انسانی در کنار نمایش ساعت هستند. در این ساعت‌ها با نقش انسانی‌ دادن به عقربه ساعت شمار و نقش های گوناگون مرتبط پذیرفتن عقربه دقیقه شمار داستان‌های بی‌انتهای انسانی عجیبی شکل می‌گیرد. در یکی از خلاقانه‌ترین این ایده‌ها، عقربه دقیقه شمار، سایه انسان است. سایه‌ای که در طول شبانه‌روز گویی با حرکت خورشید فرضی خارج از صفحه داستان دوبعدی ما، جایش تغییر می‌کند. طراح اندی کوروتز با خوش‌ذوقی و حساب‌شدگی خاصی، با خطوطی موازی یک شیب و پهنه‌ی فضادار را روی صفحه ساعت ایجاد کرده است که این خود روایت داستانی را علاوه بر زمان‌مندی برخوردار از مکان نیز می‌کند.

حتما خاصیت منشوری را از کتب دبیرستان یادتان هست. وقتی نور سفیدی از میان منشور عبور داده می‌شد و به صورت یک طیف هفت رنگ از آن بیرون می‌آمد. نور با شکست‌های متعدد درون حجم شیشه‌ای، تبدیل به امواج با چند طول موج متفاوت می‌شود و چشم ما هر طول موج را به یک رنگ می‌بیند! اما این خاصیت اعجاب انگیر را فقط باید به آزمایش‌گاه منحصر دانست؟ درست است که این تجربه را گاهی با بازتاب کریستال‌های لوستر در اماکن مختلف تجربه کرده‌ایم،‌ اما طرح ۱۰۱.۸۶ درجه، با نگاهی طراحانه کریستال‌هایی را با این روی‌کرد بازآفرینی کرده است. ویلی و جانسن که یکی مهندس مکانیک و دیگری طراح است، با تولید قطعات شیشه‌ای از کریستال‌هایی خاص، تجربه‌ای متفاوت را از این قانون طبیعی رقم زده‌اند. با روی هم قرار دادن این قطعات و تاباندن نور به آن‌ها، هر نقطه از آن‌ها رنگی خاص را به نمایش می‌گذارد و با حرکت دادن این شیشه‌ها از مقابل هم شاهد حرکت رنگ‌ها نیز خواهیم بود. آن‌‌ها برای کاربردی‌تر کردن این خاصیت، ساعتی شیشه‌ای نیز طراحی کرده‌اند که با حرکت عقربه‌ی آن تغییر رنگ می‌دهد و شکل و شمایلی رویایی به خود می‌گیرد.

یکی از قدرت‌مندترین وجوه معماری جهان باستان -که به زعم برخی اصلا اساسی‌ترین وجه ماندگاری آن نیز هست- توجه خاص آن به نجوم و هندسه کیهانی‌ست. در مورد بسیاری از بناهای گذشته بشری هنوز هم اختلافاتی هست که شاید در کنار کاربردهای مرسوم‌شان نوعی رصدخانه یا بنایی با کارکرد موقت یا دائم نجومی نیز بوده باشند.

شاید انتظار نداشته باشیم با پیش‌رفت بی‌حد علم جزئی و تجربی در زمان ما نیز چنان ساخته‌هایی طراحی و ساخته شود. اما جالب است بدانیم که چارلز روس دانش‌مند و هنرمند امریکایی، از ۱۹۷۱ یا به تعبیری دقیق‌تر از ۱۹۷۶ تا به حال در حال ساخت پروژه‌ی عجیبی با نام محور ستاره‌ای ست که نوعی مجسمه بزرگ نجومی یا نوعی رصدخانه طبیعی‌ با پنج المان اصلی‌ست که مجموعه‌ی جامعی از رفتارهای نجومی سنتی را در خود جا داده است. بنای روس یک نظرگاه فوق‌العاده به کیهان است. آیا ممکن است روزی از تمدن ما تنها همین گونه بناها برای آینده‌گان بمانند؟ بناهایی که سر به بالا دارند.

روتوسکوپی یکی از قدیمی‌ترین تکنیک‌های مورد استفاده در صنعت جلوه‌های ویژه بصری است. تکنیکی سخت و خشک که از قضا به شدت برای این صنعت حیاتی هم هست. به طور خلاصه روتوسکوپی همان دور بر کردن یک شی و جدا کردن آن از پس‌زمینه است. حالا تصور کنید که در یک نمای مثلا 10 ثانیه‌ای باید 250 بار این اتفاق دردناک تکرار شود. هر چند امروزه ابزارهای دیجیتال به کمک اپراتورهای روتوسکوپی آمده‌اند اما هم‌چنان این عمل باید با نظارت و اصلاح عامل انسانی انجام شود.

استودیو "گوسفند سیاه" توانسته با نگاهی خلاقانه به تکنیک روتوسکوپی و شبیه‌سازی حرکت تصادفی دوربین روی دست، کلیپ "ساعت ازدحام" را خلق کند. رمز تکرار ماشین‌ها در صحنه استفاده از یک نکته ساده است. کافی‌ست ماشین‌های روتوسکوپی شده را در تایم لاین نرم‌افزار خود کمی جابه‌جا کنید.

کم‌تر از ۱۴ ساعت تا پایان مهلت ثبت‌نام اولین مسابقه یانون‌دیزاین با عنوان «ایران؛‌ یک روز آفتابی ۱۴۹۲» باقی مانده است و ما با حضور گرم دوستان در بخش ثبت‌نام روبه‌رو هستیم. با پایان مهلت ثبت‌نام گزارشی اجمالی از نتایج این بخش خدمت‌تان ارائه خواهد شد. نقدا بگویم که این حضور گرم بار مسئولیت جمع ما را برای تصویر آینده‌ای روشن دوچندان کرده است.

مهلت ثبت‌نام مسابقه یانون‌دیزاین تا ساعت ۱۲ امشب‌ یعنی هفتم مهر ۱۳۹۲ خواهد بود.

این پست با اضافه شدن تصاویر جدید بازنشر شده است.

---------

یکی از چیزهایی که در انقلاب فیزیک مدرن رخ داد تغییر نگاه ما به ماهیت  زمان بود.  زمان که تا پیش از دوران مدرن به عنوان یک ماهیت تغییرناپذیر و فارغ از روابط فیزیکی میان اشیا دانسته شده بود، به ناگاه به عنوان بعدی جدید و در نسبت تنگاتنگ با سایر ابعاد هستی و موثر و تاثیرگذار بر آن‌ها شد. این تغییر نگرش یقیناً تنها بر فیزیک‌دانان و دانش‌مندان علوم تجربی اثر نگذاشت، بلکه دامنه تاثیرات فیزیک نوین را به خوبی می‌توان بر جمیع آثار هنری دوران نهضت مدرن جست‌جو  کرد. 

حالا چرا این‌ها را گفتم؟ به نظر می‌رسد خود  «زمان» از همان دوران موضوع توجه هنرمندان شده باشد. اخیرا  فونگ کی‌وی با تصویربرداری متعدد در طول ۲ تا  ۴ ساعت در حوالی غروب و یا طلوع خورشید از منظره‌ای خاص از فضای شهری و سپس کلاژ هنرمندانه این تصاویر سعی دارد تا ماهیت زمان را که معمولا در پس سرمشغولی‌ها کم‌تر به چشم می‌آید، آشکار کند. 

در طراحی فضاهای داخلی، روی‌کردهای متفاوت و جدیدی در طراحی ساعت‌های دیواری می‌بینیم که به جز نوآوری استفاده از ظرفیت‌های نمادین گذر زمان و ارائه چیزی فراتر از یک عنصر کارکردی نشان‌دهنده ساعت نقطه مشترک همه این نگاه‌هاست. در روی‌کردی نوآورانه‌تر و جدیدتر شکستن قالب‌ سنتی ساعت و بسط آن در سطح دیوار را شاهد هستیم. در چنین طرحی ساعت یک اثر چیدمان دیواری به حساب می‌آید که به عنوان یک مجسمه یا کتیبه برهشته ثابت به فضای پیرامون خودش شکل و مفهوم می‌دهد و با سیر طبیعی خود و حرکت طبیعی عقربه‌هایش مدام روایتی خاص را به فضا اضافه می‌کند.

گریفین یانگ در طراحی این ساعت دیواری ۹ ماهی‌قرمز سفید رنگ را به نحوی که انگار در کف تنگ دیوار در حال شنا هستند در کنار ساعت ساده خود عرضه کرده است که با چینشی دلخواه از سمت استفاده کننده دورتادور ساعت قرار می‌گیرند. بسط عقربه ساعت به بیرون از صفحه آن و به نوعی آمیخته شدن با بستر حرکت ماهی‌ها ارتباط میان این مجموعه را به خوبی برقرارکرده است.

یکی از آفت‌های برنامه‌ریزی روزانه نوشتن و عمل نکردنه. این طور می‌شه که آروم آروم فرد با نوشتن‌های مکرر برنامه‌هاش و عمل‌نکردن به اون‌ها به نوعی بی‌تفاوتی می‌رسه و اصطلاحا قبح عمل نکردن به وعده‌ها براش می ریزه. علمای اخلاق گاهی می‌گن اگه قراره تو چنین وضعی بیافتی همون بهتر که برنامه‌ریزی نکنی و همیشه خودت رو مقصر ببینی....

این سه طراح با ساخت ساعتی متفاوت به نوعی انگار دغدغه همین آفت رو داشتند. ساعتی که عقربه ساعت شمارش یک تخته پاک‌کنه و سطح ساعت هم تخته‌ی وایت‌بردی که محل نوشتن برنامه‌های شماست. این طوری خوب می‌دونین که اگه تا زمان مقرر به برنامه‌تون عمل نکنین تقدیر اون رو حذف خواهد کرد و فرصت برنامه تمام خواهد شد.