به تازه‌گی اثری را در یانون دیزاین دیدیم با عنوان «همه‌ی پاریس در یک بنا»، اثری که به دنبال بازنمایی یک‌پارچه از هویت معماری پاریس بود. در این پست نیز مجموعه‌ای را خواهیم دید که کاری مشابه را برای شهرهای گوناگون و البته در تصاویری دوبعدی و گرافیکی انجام داده است. انگار که تکثر روزافزون عالم و بمب‌باران تصویری رسانه‌ها همه را بر آن داشته تا با کنار هم قرار دادن عناصر مشترک، هویت هر مکان را به طور مجزا بازیابی کنند.

ساوینووا با سفر به سرتاسر اروپا و تصویربرداری از فضاهای زندگی مردم، مجموعه‌ای از خانه‌ها و عناصر شهری را برای خود جمع‌آوری کرده و آن‌ها را در کلاژی تصویری بازنمایی کرده است. او در این تصاویر تنها خانه‌های تیپیکال را کنار هم قرار نداده، بل‌که عناصر مهم‌تر هویت‌ساز را از دیدگاه خود برجسته کرده و در این ترکیب یک‌پارچه گنجانده است. اگرچه او در این تصاویر نگاه گرافیکی نیز داشته است، اما با این حال هر کدام از آن‌ها می‌توانند آیکونی متفاوت از معماری آن شهر نیز به حساب بیایند.

سالﻫﺎ پیش دانش‌مندی زندگی می‌کرد که توانستهﺑﻮد سرزمینﻫﺎی خشکی را بشناسد. آرزو داشت دریاها را هم بشناسد. اما نمی‌دانست چگونه می‌تواند این کار را انجام دهد. پس از فکر کردن بسیار موفق شد یک قایق بسازد. سوار قایق شد. سفر دانش‌مند در دریا شروع شد. در میان راه، دریا طوفانی شد. یکی از موجﻫﺎی دریا کشتی او را شکست. دانش‌مند غرق شد.

پیش از آن که دانش‌مند سوار قایق شود، یک شاخه گل سرخ هدیه گرفتهﺑﻮد. وقتی طوفان آمد، باد گل‌برگﻫﺎی گل سرخ را جدا کرد؛ و در آب انداخت. تا پیش از آن، هیچ کس ماهی قرمزی در دریا ندیدهﺑﻮد. هر کدام از گل‌برگﻫﺎی آن گل تبدیل به یک ماهی قرمز کوچک شد.

ماهیﻫﺎی قرمز بزرگ شدند. دریا برای ماهیﻫﺎی قرمز، داستان مردی را تعریف می‌کرد که با یک شاخه گل سرخ آمده بود، و آرزوی شناختن دریا را داشت. ماهیﻫﺎﻯ قرمز مرد دانش‌مندی را ندیده ﺑﻮدند؛ اما خیلی دوست داشتند ببینند. دریا به ﺁنﻫﺎ گفت، اگر می‌خواهید، بروید نزدیک ساحل تا آدمﻫﺎ شما را ببینند. آنﻫﺎ شما را می‌گیرند و به شهر می‌برند. هر کودکی که شما را ببیند، آرزوی دیدن دریا را پیدا ﻣﻲکند.

معمولا به کمپ‌ها به عنوان یک سرپناه موقت و تامین کننده‌ی نیازهای اولیه نگاه می‌شود. کم‌تر دیده‌ایم که یک چادر مسافرتی یا کمپی قابل حمل، هنگام استفاده گزینه‌های مختلفی را پیش روی ما بگذارد و یا ایده‌هایی معمارانه در خود داشته باشد. در این کمپ دایره‌ای شکل، طراحان با ایجاد  دو نیم دایره امکان انتخاب بین حالات گوناگون را به کاربر داده‌اند. فرم نیم‌دایره علاوه بر دفع راحت‌تر باد، با از بین بردن امتداد دید در درون خود، به خلق مکان‌های شخصی و دنج‌تر نیز کمک می‌کند. هم‌چنین خطی بودن و قابلیت چرخش این محصول به آن امکان خلق فضاهای معمارانه با کاربری‌های گوناگون داده است. مثلا در حالت s شکل، این کمپ می‌تواند دو محوطه مجزا را در دل خود ایجاد کند.

در جهان ما موجودات زیادی زندگی ﻣﯽکنند؛ انسان-خزنده، انسان-چرنده، انسان-درنده، ...؛ و البته انسان-پرنده.

مستندسازها برای ساختن فیلمی بر اساس زندگی انسان-پرنده، به مکانﻫﺎی ناشناخته سفر ﻣﯽکنند؛ به امید یافتن تصویری.

انسان پرنده موجودی زنده است؛ غذا ﻣﯽخورد؛ بزرگ ﻣﯽشود؛ تخم ﻣﯽگذارد؛ تخم‌ش جوجه ﻣﯽشود؛ و البته انسان-پرنده ﻣﯽخوابد.

مستندات تصویری فیلمﺳﺎزها حاکی از آن است، که انسان-پرنده پس از هر روز زندگی ﻣﯽخوابد؛ و پس از بیدار شدن تفاوت زیادی با انسان-پرندهﻯ پیش از خواب دارد.

انسان-پرنده زیاد سفر ﻣﯽکند؛ سفرهای پروازی؛ و در بازگشت از هر سفر هدیهﻫﺎی زیادی ﻣﯽآورد.

انسانﻫﺎی مستندسازی هستند، که همیشه در نزدیکی آشیانهﻯ انسان-پرنده انتظار بازگشت‌ش را ﻣﯽکشند، تا ببینند این بار چه هدیهﺍی برایشان آورده.

کمی بیشتر از یک هفته را نیستم و طبعا یانون‌دیزاین هم به‌روز نمی‌شود. 

تقریبا سال تحویل شیعه است و همه در میعادگاه جمع می‌شوند....... 

حلال کنید.

در این ده روز اگر دل‌تان خواست آرشیو ۲۶۰۰ طرحی که تا کنون با هم دیده‌ایم را بازخوانی کنید.... 

راستی شاید بدتان نیاید این را بخوانید

اربعین! و ما ادراک ما اربعین!؟

مجموعه تصاویر «لباس درختان» تلاشی فردی در حاشیه یک سفر تفریحی‌ست که عکاس جوان رو‌ح‌الله خسروی‌نژاد را به جست‌جو میان گوشه‌های طبیعت برده است. اگرچه موضوع تصاویر جذاب هستند و کنترل خوبی بر عمق میدان و البته رنگ در کل تصاویر حس می‌شود اما بیش‌تر از نکات فنی این مجموعه، آن‌چه حائز اهمیت‌ست آن است که فرهنگ وبلاگ‌نویسی میان هنرمندان عکاس و انتشار آثار است. عکاس به جای آن‌که به عکس‌های خود به چشم سرمایه‌ای نگاه کند که باید آن را برای میراث‌خورهای نیامده حفظ کند، به عوض در پی انتشار و نمایش برای مخاطب است. به شخصه خیلی عکاسان را سراغ دارم که با وجود همت زیادی که در عکاسی دارند به طمع آینده‌ی نیامده کم‌تر می‌شود که تصویری را در معرض عموم و بدون چشم‌داشت منتشر کنند.....

خسروی‌نژاد در اقدامی خوب، بدون هیچ‌ چشم‌داشتی اعلام کرده‌است تا در صورت آن‌که از تصویری خوش‌تان آمد و نیاز به فایل سایز بزرگ آن داشتید کافی‌ست با ایمیل او (roh661370@yahoo.com) مکاتبه کنید.

می‌شود ساده نگاه کرد، شاید هم گاهی اصلا باید ساده دید. مثلا وقتی به کوهستان می‌روید و نمی‌توانید آن طور که فکر می‌کنید نیاز است با خود وسایل حمل کنید، این طور وقت‌ها که هم نیاز هست و هم محدودیت هست، ایده‌های نابی به ذهن می‌رسد که عصاره‌ی نیاز و فکر طراح است. همه چیز به قدر کفاف و احتیاج!

طرح مدولار این چادر مسافرتی چنین چیزی بود. در کمال سادگی ولی پاسخ‌گو و با قابلیت‌های ترکیبی جالب توجه.

کارس لوورا، مستندساز فرانسوی با طی بیش از ۶۵ هزار کیلومتر مسیر در مرکز و شرق آسیا، در سفری رازآمیز و سیاحانه، موفق به ثبت و ضبط گوشه‌هایی خاص و ندیده شده از زندگی شرقی و ارائه تمام این ۶۵ هزار کیلومتر در کلیپی شش دقیقه‌ای شده است. شرق افسانه‌ای...

حرکت‌هایی چنین سیاحانه و از سر ذوق اما معطوف به فهم دقیق از تمدن مقابل، امروز دو چندان برای اهل شرق لازم است. مستندسازان جوان ما باید بروند و غرب را آن‌گونه که هست -نه آن‌گونه که نشان‌مان داده‌اند- ببینند و درک کنند و برای ما به ارمغان بیاورند.

همیشه دوست داشتم یک هوموبیل یعنی یک خانه‌ی ماشینی داشته باشم. به نظرم اولین بارها زمانی که تو فیلم‌های خارجی کولی‌ها رو می‌دیدم و خونه‌به‌دوشی شبه‌عارفانه‌شون رو و خانه‌های ماشینی‌شون رو به این نوع از تجربه زندگی علاقه‌مند شدم. تجربه فارغ و مستقل از همه شهر و اجتماع و زیرساخت‌های شهری بودن... تجربه جمع بودن همه نیازها و خدمات‌ت در شعاع یک دو متری خودت..... 

هوموبیل‌ها غالبا با این نگاه طراحی می‌شن که چون فضا امکان بسط نداره لازمه همه مبلمان به نوعی جمع‌شو و پهن‌شو و در ترکیب با هم در اون فضای محدود شکل بگیرن. اما در طراحی این هوموبیل جالب فضا رو جمع‌شو و پهن‌شو طراحی کرده. به این صورت دیگه نیاز نیست مبلمان طراحی مختصر و جمع‌شویی داشته باشن. این فضا خواهد بود که پهن می‌شه و در صورت نیاز جمع می‌شه! و این طور اصلا واحد فضایی کوچکی هم نیست...