جمع بین ادیان یک صورت مساله جالب است که سنت‌گرایان در جهان نوین بیش‌ از سایرین به آن می‌پردازند. این که می‌توان با فهم اختلافات بر سر مشترکات ادیان کنار هم نشست و دردهای بزرگی از بشر را پاسخ داد. واقعا هم بین باورمندان ادیان بزرگ و غیرباورمندان مانند ملحدین و شک‌گراها فاصله‌ی زیادی هست؛ هر چند ادیان بزرگ هم فاصله کمی با هم نداشته باشند.

بدون پرداخت به دعواهایی که طبعا پیرامون این مفهوم وجود دارد و در رد یا اثبات آن چالش می‌کند، پاسخ‌گویی به صورت مساله جمع ادیان در عرصه معماری زمانی محقق می‌شود که قرار باشد یک مجتمعی برای ادیان بسازید. به خصوص که بستر طراحی را شهر یا جامعه‌ای درنظربگیرید که تنوع ادیان بالایی داشته باشد. استودیوی معماری چی؟چرا؟چگونه؟ با درنظرگرفتن چالش‌های میان پیروان ادیان در شهرهای بزرگ و صورت مساله تنوع ادیان در سنگاپور به عنوان یک شهر بزرگ چندین مذهبی، پیش‌نهاد یک سیستم‌ ساختمانی بلندمرتبه بر پایه مدول‌های فضایی ۲۷ مترمکعبی داده است که به جز هسته سنگین کلی بنا که تامین کننده برخی نیازهای اساسی سطوح ارتفاعی ست، باقی فضاها با پانل‌ها و صفحات‌ سبک درون خود و در ترازها و ترکیب‌های متنوع فضاهایی در خور مراسمات و اعتقادات ادیان مختلف ایجاد می‌کند. جدای از صورت مساله جذاب به جواب معمارانه این استودیو برای کاربری‌های متنوع دیگری نیز می‌توان فکر کرد. مثلا تصور کنید نمایش‌گاه‌های موقتی یا مراکز اقامتی و اسکان موقتی را که با این روش در زمین‌های محدود پیاده‌سازی شوند.

تا هنوز بازار طراحی تقویم‌های دیوار در یانون‌دیزاین از حرارت نیافتاده است بد نیست این اثر متفاوت را هم با هم ببینیم. استودیو سنگاپوری pattern matters و طراح گرافیک آن سیانگ چینگ که تمرکز کاری خود را بر طراحی و تولید الگوها قرارداده اند، مجموعه ۱۲ تقویم دیواری را طراحی و عرضه کرده‌است که به طور متفاوتی -با وجود کاغذی بودن- به صورت ماشین‌هایی با رفتارهای ماشینی عمل می‌کنند و کاربر می‌تواند به صورت اینتراکتیو و تعاملی ماه میلادی خاصی را که آن تقویم برای آن طراحی شده است پشت سر بگذارد.

کاربرد با تقویم و برنامه‌ریزی ماهانه خود درگیر می‌شود و بازی می‌کند و به نوعی در مدیریت زمان و گذران تاریخ سهیم خواهد شد. در این ماشین‌های ساده کاغذی، کاربر گاهی با چرخاندن چرخ‌دنده‌ها یا دیسک‌ها به دور محوری خاص و یا چرخی مارپیچی  و ..... در طی کردن ماه تقویمی سهیم می‌شود.

دنیای مجازی با انسان‌ها کاری می‌کند که حتی آرام آرام دنیای واقعی را فراموش می‌کنند. در این دنیا گاهی هزاران امضا و تایید و لایک و ۱+ برای یک اعتراض یا کمک یا ابراز شادی ارسال می‌شود اما در دنیای واقع هیچ اثری نمی‌گذارد. باید از این جهان مجازی به قدر اعتبارش بهره ببریم و واقعیت پیرامون‌مان را فراموش نکنیم.

انجمن امداد بحران سنگاپور با ارائه سه قطعه پوستر سریالی در قالب کمپینی، به ما گوش‌زد می‌کند که «لایک زدن، کمک نمی‌شود» باید اقدام کرد.... راستی این روزها نبرد فجیعی در منطقه شام برقرار است. و به فجیع‌ترین وضع ممکن آدم‌خوارانی در پوسته انسان به جان مظلومان افتاده‌اند. فکر می‌کنید همین پست و دیگر فعالیت‌های مجازی ما چه کمکی می‌کند؟! باید اقدامی کرد....

باعرض شرمندگی فراوان  :) آخرین دستاورد عرصه هنر و طراحی در مغرب زمین!

باران جنبشی نام یک اینستالیشن بی نظیره که در ترمینال شماره یک فرودگاه سنگاپور نصب شده.
کار عبارته از قریب به 600 قطره‌ی آلمینیومیه آب‌کاری شده که در شبکه ای دقیق آویزان شدند و با الگویی خاص که توسط کامپیوتر کنترل می شه به حرکت در میان و بالا و پایین می رن.

نتیجه کشفی جادوییه که در پس حرکت حساب شده قطرات به وجود میاد و مسحورتون می کنه
توصیه می شه ویدیوی کار رو از دست ندین