- ۰ نظر
- ۰۸ دی ۹۳ ، ۱۱:۰۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
چشمانداز زمینساختی نام اینستالیشنیست که توسط گروه طراحی HG-A در نمایشگاهی در موزه هنر دائگو در کره پیاده شده است. گروه طراح با استفاده از بیش از ۱۰۰۰ جعبه پلاستیکی -که عموما در حمل و بستهبندی میوهها استفاده میشود- یک تایپوگرافی و منظرهی ملهم از مناظر هنری شرقی ایجاد کرده است که مخاطبین آن میتوانند مانند یک طبیعت واقعی در جایجای آن بنشینند، از گوشه گوشه آن بالا بروند و استفاده کنند و به کشف طبیعت پنهان آن بپردازند. اثر را میتوان یک اثر انتقادی به مصرف این گونه متریالهای انسانساخت و تخریب طبیعت دانست اما مهمتر از این رویکرد احتمالی، کیفیت ارتباط اثر با مخاطب به شدت قابل تامل و دیدنی ست.
به طور کلی در بسیاری موارد، تجربه آزاد استفاده مخاطب از فضای اینستالیشن به خودی خود یک ارزش هنری ست که به انتقال پیام و تاثیرگذاری اثر هنری کمک شایانی میکند.
استادیوم صخرهای نام یک طرح معماری روبه جلو و تا حدودی شجاعانه ست که سطحی جدید از پایداری و هماهنگی با طبیعت رو نظر داره.
در این طرح معماری بنا بر استقرار ورزشگاه در بستری از زمین مجاور شهره که به ما امکان سکوسازی طبیعی می ده و کمتر تودهای نیازه بر روی زمین بنا بشه. اول بار بود که راهکارهای سنتی معماری اقلیمی نظیر آمیختگی با بستر رو در یک طرح در ابعاد بزرگ و برای بنایی مثل ورزشگاه می دیدم.