سازمان فضایی ناسا برای معرفی سیاراتی که اخیرا به وجودشان پی برده، پوسترهایی را طراحی کرده است. طراح پوسترها برای بیان این موضوع اصطلاحا از سبک رترو استفاده کرده است و با بهره بردن از هنر آرت دکو به نوعی بازگشت به عقب داشته است. این موضوع را به خصوص در استفاده از فونت‌های کلاسیک و انتخاب رنگ‌های او می‌توان مشاهده کرد. در هر یک از این پوسترها که از تصاویر تخت یا فلت ساخته شده‌اند، طراح با بیان یک ویژگی جالب از هر سیاره، با روشی ساده و صریح برای هر یک تصویرسازی کرده است. به نظر شما دلیل بازگشت به عقب طراح در انتخاب سبک چه بوده است؟

دفتر نورمن فاستر معمار انگلیسی در ادامه تجربیات فنی و توسعه‌طلبی‌های تکنولوژیکالش اقدام به ارائه پروپوزالی متفاوت کرده. طرح مذکور طرح سازه‌هایی بر روی کره‌ی ماهه که به وسیله فن‌آوری اجرای پرینت سه‌بعدی بر سطح کره ماه بنا می شن. برای رسیدن به این منظور دفتر مذکور نمونه‌هایی هم در مقیاس یک و کوچک‌تر تولید کرده تا اجرایی بودن طرح خودش رو هم اثبات کرده باشه. 

آیا این گونه اقدامات خبر از آینده‌ای نه چندان دور دارند که بشر روند تخریب سیاره‌ای دیگر رو هم به بهانه توسعه آغاز کنه؟

با کمی تلاش و انتخاب نگاهی خاص و البته تجهیزات و لنزهای مخصوص، با عکاسی از همین زمین خودمون هم می شه مکان‌هایی جادویی خلق کرد. مکان‌هایی که آدم رو یاد کارتون‌ها و سیارات کوچک و تخیلی در اون‌ها می‌ندازه. کاری که کاترین نلسون در مجموعه عکس‌های زیر با دقت و تلاش فراوون انجام داده

 این پست رو به ویژه برای شات های بی نظیری که از شفق زیبای قطبی از دوربینی خارج از جو زمین داره گذاشتم. پدیده ای که اون قدر مسحورکننده ست که می ارزه آدمی بکوبه بره قطب و شبی رو با اون سر کنه!