قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
آقای دانشمند مشهور،
سلام.
اخیرا خبرهایی به گوشم رسیده، که آزردهﺍم کرده. شنیدهﺍم به گونهﺍی ماجرای افتادنم را از درخت تصویر کردهﺍید، که مردم به چشم موجودی بدون درک و فهم و احساس به من نگاه کنند. چرا این واقعهﻯ باشکوه را آن گونه توصیف کردید؟! چرا دوستی و محبت را از گزارش خود حذف کردید؟! از شما خواهش ﻣﻰکنم توضیح دهید.
با سپاس
آقای سیب
سیبﻫﺎی کوچکِ سبز ﻛﻢﻛﻢ بزرگ ﻣﻲشوند. هر چه ﺑﺰرگﺗﺮ شوند، رنگ‌شان زردتر ﻣﻲشود. زمین سیبﻫﺎ را خیلی دوست دارد. به آنﻫﺎ محبت ﻣﻲکند. اما سیبﻫﺎی کال ﻧﻤﻲدانند. وقتی سیبﻫﺎ زردِ زرد شوند، ﻣﻲفهمند زمین چه قدر آنﻫﺎ را دوست داشته، آن وقت خود را به آغوش زمین ﻣﻲاندازند.
سیبﻫﺎی زرد پس از مدتی زندگی در کنار زمین، خسته ﻣﻲشوند. ﻛﻢﻛﻢ قهوهﺍی ﻣﻲشوند. آن قدر غُصّه ﻣﻲخورند تا بمیرند.
آیا محبتی بیشﺗﺮ از محبت زمین و سیب هست؟ بله هست. محبت شما و سیب. محبت شما و سیب، ﻣﻲتواند سیب را از بغل زمین جدا کند. سیب، شما را از زمین هم ﺑﻴﺶتر دوست دارد. شما ﻣﻲتوانید سیب را از غم، غصه و مرگ نجات دهید. اگر آدمی، سیبی را که پای درختی بر زمین افتاده بردارد، سیب شاد ﻣﻲشود. آن سیب منتظر ﻣﻲماند، تا آن آدم او را بخورد؛ و برای همیشه با هم زندگی کنند.
میوه‌ها در تنهایی‌شان چه می‌کنند؟! شاید مشغول بازی‌گوشی شوند و آش‌پزخانه را به هم بریزند! بنوئیت جیمز، هنرمند فرانسوی، میو‌ها را این‌گونه دیده و به آن‌ها جان بخشیده است. او هر کدام از میوه‌ها را روی یک اسکیت‌بورد سوار کرده و آن را در حال حرکت روی وسایل آش‌پزخانه به تصویر کشیده است. جیمز ظرفیت‌های فیزیکی هر میوه نیز را در کارهای‌ش لحاظ کرده و شاید این تصاویر او ایده‌ای باشد برای ساخت یک انیمیشن، چرا که معمولا در انیمیشن‌های این‌چنینی برای متحرک ساختن اجسام بی‌جان با مشکل رو‌به‌رو می‌شوند و به نظر، جیمز پیشنهاد جالبی برای این موضوع داده است. در آش‌پزخانه‌ی او کیوی از روی شیر آب می‌پرد، پیاز بااحتیاط از روی نوارهای نازک ماکارونی عبور می‌کند و تنها گوجه فرودی ناموفق داشته است!
تو خیلی از مهمونی‌ها دیدم مهمون‌های خوش‌ذوق رو که بعد از صرف میوه یا حتی در حین اون، با برش‌ها و طرح‌هایی که روی پوست و یا خود میوه‌ها ایجاد می‌کنن ترکیب‌هایی بدیع خلق می کنن. اما چرا هیچ وقت این طور کارها به عنوان "اثر هنری" به حساب نمیان اما یک چنین مجموعه‌ای که البته نوآورانه و بدیع و جالبه در رسانه‌های هنری معروفی در جهان معاصر به عنوان یک کار هنری دیده می شه؟
می خوام به این نکته توجه بدم که "عرضه یک اثر" در زمانه ما امتداد خود اثره. چه کارهای خوب و بزرگی که برخی بچه های هنر خودمون در دل همین دانشگاه های هنر و تحت عناوین تمرین‌های درسی شون انجام نمی دن اما چون عرضه درست و حسابی وجود نداره اصلا دیده نمی شه و به کل حذف می شه....
اون‌هایی که دستی در آتش هنر دارین! لازمه کمی برای عرضه آثارتون هم دست بجنبونین! :)
--------
یک تبلیغ از یانون‌دیزاین هم بکنم :) یانون‌دیزاین باعث افتخارشه که کارهای هنری شما رو عرضه کنه. اگه تدوین خوب و متناسب با وب از کارتون بهمون برسونین
