- ۰ نظر
- ۱۰ آذر ۹۳ ، ۱۰:۳۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
جینیل پارک با استفاده از مفتولهای فلزی به عنوان خطوط طراحی سه بعدی مبلمانی کاربردی طراحی کرده است که به صورت اسکچهایی سهبعدی هستند. او در این طرحها علاوه بر چالش ایستایی، با این مساله نیز روبهرو بوده است که چه میزان از تداخل خطوط و چه کیفیتی از فرم به مخاطب احساس امنیت و اعتماد کافی را برای استفاده از صندلی یا نیمکت طراحی شده میدهد. او با طراحی اولیه روی کاغذ و سپس آزمون و خطای در حین ساخت به این دو پرسش مهم در طول طراحی خود پاسخ میدهد.
طراحی مبلمان جینیل پارک را به نوعی میتوان توسعهی حرکت هنری ایمیلا سرا و اندرو منکسو دانست که تقریبا یکسال و نیم پیش با هم در یانوندیزاین نیز دیده بودیم و نوعی نقاشی اسکچ سهبعدی بود.
هنرمند امریکایی، سو سانی پارک ایسنتالیشن نور ناشناخته را در گالری رایس دانشگاه هادسون در تگزاس برای مدتی محدود بنا کرده است. اثر یک تور بزرگ فلزی فرم گرفته است که واحدهایش را با قطعات کوچک شیشههای آیینهای پر کرده باشند؛ تا حدودی شبیه به آینه کاری های خودمان.
اما تعبیر خود هنرمند در مورد این اثر برایم جالب بود و مقایسه آن با تعابیر هنرمندان ایرانی در مورد آینهکاری. هنرمند این اثر در مورد کارش آن را به توری که نور را به دام انداخته است تعبیر کرده است. اما هنرمندان ما در تعبیر و توصیف آینهکاریها آنها را شکست خویشتن انسان در مقابل عظمت ورای نفسشان میدانند. یکی به درون بر میگردد و دیگری در بیرون متوقف میشود. یکی تماما به محتوای اثر معنی میدهد و دیگری با معنایی خارجی اثر را بامعنا میسازد...
چنین تفاوتهایی هست بین هنر ما و هنر آنها.
یک طرح ساده و دوست داشتنی که به یک نیاز خیلی جدی و قدیمی و هنوز هم پایدار و مشکل زا پاسخی خوب و هنرمندانه می ده. به خوبی اتصال مدولهای رنگارنگ دیده شده و با توی هم رفتنشون و استفاده از زائدههای کمعمقی که روی بدنه در مقابل شیارها طراحی شده، جایی برای شکستن یا خراب شدن قطعات در فرآیند اتصال هم باقی نگذاشته