در طراحی معماری مبتنی بر هندسه‌ی راست‌گوشه همیشه بی‌استفاده بودن گوشه‌ها آزاردهنده بوده و هست. گوشه‌ها در گذشته محل تجمع آلودگی‌ها و حتی در برخی سنت‌های قومی نظیر فرهنگ یونانی و یا رومی محل تجمع نیروهای شر یا همان شیاطین قلم‌داد می‌شده اند. در فرهنگ‌های معماری اقوام اصیل سنتی نیز غالبا با راه‌کارهای گوشه‌سازی و خردکردن هندسه گوشه‌های فضای داخلی روبه‌رو هستیم.

با تثبیت جای‌گاه سازه‌های فلزی و بتنی در عصر مدرن در تمامی نقاط جهان، چه شهرهای بزرگ امروزی و تازه تاسیس و چه نقاط تمدنی اصیل سنتی نوعی معماری راست‌گوشه صریح آن‌چنان شیوع پیدا کرده است که معضل گوشه‌های بی‌استفاده امروز معضلی جهانی به شمار می‌آید. در اتودهای زیر چند تلاش غیرمعمارانه برای پاسخ‌گویی به این معضل همه‌گیر معمارانه مرور می‌شود.

چیستی و مرجع خدایان هندوییسم همیشه محل بحث و اشکال بوده و از مظهراللاهی و نماد اسمای الاهی بودن تا اموری شیطانی و موهوم روشون حساب بازکردن! در این پست نمی‌خوایم روی مباحثی به این سطح از چالش تاکید کنیم ولی فقط این رو گفتم که ناگهان با برخورد با این بنا، اون رو یه بت خونه تصور نکنین. گرچه ممکنه شریعت الاهی با دانسته‌های امروزمون، برهماییان رو ناپاک و مشرک قلم داد کنه و همه ما هم به این شریعت پای‌بندیم.

در این پست معبدی از خدای شیوا برهمایی رو می بینیم که در عصر جدید با نگاهی ویژه ، ساده و فرم گرا و البته بومی، طراحی و ساخته شده . اتفاقا شیوا در میان خدایان سه گانه برتر هندی نقشی "شر" گونه داره! و البته "شر" در معنایی لزوما آشنا با مفهوم شر موجود در ذهن های ما نیست....