بچه‌ها را دیده‌اید که در کنار دریا قلعه‌های شنی می‌سازند؟ خود شما هم حتما بدتان نمی‌آید در کنار دریا شن بازی کنید و حتی شده به بهانه‌ی بازی با بچه‌ای کوچک دستی در شن و ساحل ببرید! حالا ما بچه‌های انسان که از کودکی در کار و فکر ساختن زمین هستیم چه بر سرمان آمده که این طور در مسیر تخزیب زمین فعالیت می‌کنیم؟ 

چاد رایت هنرمند کالیفرنیایی در انتقاد به روند تخریبی طبیعت این بار بیانی جذاب و متفاوت از همین بازی شورانگیز بچه‌گانه کمک گرفته است. خانه‌هایی که در کنار ساحل دریا با موج‌های پی در پی آب آرام آرام شسته شده و تخریب می‌شوند و خبر از آینده‌ای نامعلوم دارند....

هنرمندی که با یک حرکت حساب شده بستر ساحلی بزرگ رو به بوم نقاشی خودش تبدیل کرده....
البته این بنده خدا باز هم پیش از این‌ها نمونه کارهای بسترسازی با الگوهای فلورال و تکنیک گسترش یک تکسچر داشت، نظیرش این کار + اما در ابعاد به این بزرگی اون هم با روشی به این سادگی خب در نوع خودش نوآوری به حساب میاد.

 گاهی طبیعت هم چنین بازی‌هایی می کنه در چینش عناصر و اجزایش.

این مجموعه نگاهم رو جلب کرد، از این جهت که تنها از چیدمان شکل گرفته. سنگ‌هایی که به تنهایی شاید اصلا دیدنی نباشن، توده شنی که حتی ممکنه به عنوان چیزی کثیف درنظرگرفته بشه و هیچ زیباشناسی رو تحریک نکنه تنها با چیدمانی افراطی نظام مند به اثری هنری و دیدنی تبدیل می شه....

 مجسمه‌های شنی یا یخی چند بار دیگه هم مهمان یانون‌دیزاین بوده اند. این گونه فستیوال‌ها فقط از این حیث که با استفاده از متریالی مجانی و تنها به مدد ذوق و هنر و وقتی که هنرمند می ذاره خلق می شن، خیلی خیلی خوب می تونن محرک امثال ما برای کارهای تجربی ارزان و در دسترس باشن. برای همین نگاه چند باره شون هم خوبه.