- ۱ نظر
- ۱۸ اسفند ۹۳ ، ۲۱:۰۵
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
تاثیر برخی معماریها و فضاها در مقیاس معماری با تاثیر مواد مخدر یا مشروبات الکلی در مقیاس مواد غذایی برابری میکنه؛ درست مانند برخی فیلمها و تصاویر که در مقیاس بصری خاصیتی مستیآوری و خلسه آور دارند.
معمارهای بادی که با نورپردازیهایی به رنگهای خاص و با غلظت رنگهایی حساب شده ابتدا در آثار معمار مشهور هندی انیش کاپور (درباره انیش کاپور بیشتر بخوانید) و حالا توسط دیگران داره گسترش پیدا میکنه به زعم من چنین خاصیتهایی دارند؛ فضاهایی خلسهآور و گیجکننده که آرامش بصری رو نه با اغتشاش که با انحناهای حسابشده در هم رفته و با رنگهای شارپ خاصی به هم میزنن و مکانی اوهامی ایجاد می کنن.