طراحان فرانسوی مجموعه‌ای از مبل‌مان منزل را با حال و هوای آرت دکو طراحی کرده‌اند. آن‌ها با بهره‌گیری از بتن به عنوان عنصر اصلی و نماینده‌ی معماری مدرن و افزودن مس در طرح‌های خود، نوعی مبل‌مان شبه معماری را با پوسته‌ای سخت ایجاد کرده‌اند. هم‌نشینی مس و بتن تا حدی تعادل رنگی و گرمی و سردی آن را حفظ کرده است. فرم‌های شکسته و متغیر، مصالح سنگین و غالب بودن وجه تزئینی از مشخصات آرت دکو است که در طرح‌های میراث‌داران فرانسوی آن، به وضوح دیده می‌شود.

روستایی در اتریش که با تپه‌ای چهل متری در یک سمت‌ش شاخص شده است. برادران فیرسینگر تصمیم می‌گیرند کاربری جدید و متفاوتی را به روستا اضافه کنند. آن‌ها سازه‌ای به ارتفاع حدود 8 متر را روی تپه بنا می‌کنند که پشت آن به روستا و روی‌ش به سمت مزارع است. بدنه‌ی سکو از صفحات  مثلثی مدولار تشکیل شده که در کل فرمی شبیه به گرامافون را ایجاد کرده است. بدین شکل خاصیت آکوستیک آن هم تقویت می‌شود. صفحات توسط لوله‌ای فلزی در سرتاسر قسمت داخلی آن بر روی زمین استوار شده است. فرم درون‌گرا، پوشش شکسته و رنگ سبک سازه، موجب می‌شود چنین کاربری مدرنی در فضای روستا آزاردهنده نباشد. پاتوق فیرسینگرها علاوه بر کابری‌هایی شبیه سنِ نواختن موسیقی، چشم انداز زیبا و قاب خاصی را هم فراهم می‌کند که اگر هیچ فعالیتی هم درون آن انجام نگرفت از شکاف پشتی بتوان دورنمای روستا را به تماشا نشست.

صندلی‌های طراحی شده توسط آنی اویلین اگرچه محکم و استوار هستند اما به مخاطب حس ناامنی می‌دهند. به ترتیبی که کم‌تر می‌تواند به نشستن بر روی آن‌ها اعتماد کند. یک لحظه تصور کنید! به چه دلیل به اطراف خودمان اعتماد می‌کنیم؟ چرا آن‌قدر خیال‌مان راحت است که وقت نشستن بر روی یک صندلی و یا حتی قدمی از قدمی برداشتن گمان نمی‌بریم که نکند زیر پای‌مان خالی شود؟!

ما به قوانین فیزیک تکیه کرده‌ایم....