برنارد چومی یک غرفه شیشه‌ای مشهور دارد که در سال ۱۹۹۰ در حاشیه یک نمایش‌گاه هلندی طراحی و اجرا می‌کند. این غرفه شیشه‌ای رها شده حالا به دست استودیو هلندی شیفت با نگاهی نو بازسازی شده است که فارغ از نتیجه و جذابیت احتمالی آن برای برخی، اختلاف نگاه مورد نظر قابل توجه و دقت است. ارزش‌های نهفته در یک بنای شیشه‌ای شفاف که خوانشی متعادل و شفاف از پیرامون خود برای مخاطب دارد و خود نیز برای مخاطب به نهایت شفافیت و صداقت رخ‌نمایی می‌کند حالا به ارزش‌هایی دیگر تبدیل شده‌است که علاوه بر خوانش‌هایی خاص از محیط یک تضارب آرا و چندصدایی در برداشت را نیز در پی دارد. 

پوشش جدید غرفه شیشه‌ای چومی، با مبهمی و محو فضای پیرامون -به دلیل استفاده از شیشه غیرشفاف- بر فهم مبهم معاصر تاکید دارد. با رنگ‌بندی متفاوت و مدام در حال تغییرش با عدم امکان فهم مشترک و شفاف از واقعیت و صدالبته با مالیخولیای رنگی که برای مخاطب می‌سازد، بر گیجی و گنگی دنیای معاصر اصرار دارد. این فاصله فهم واقعیت میان نسل ما و یک نسل قبل است..... جهان با سرعتی عجیب به سمت انکار می‌رود و تنها یک شکست در این شیشه‌های رنگی مبهم می‌تواند ما را از خواب بیدار کند.

با وجود فرم‌های پرتنش، چقدر ترکیب خوب متریال در این بنا خوب تونسته به کلیت بنا تعادل ببخشه.

اون‌قدر که به نظر می‌رسه معماری خوب از پس کاربرد خوب و درست متریال‌ها یا به تعبیری ساخت خوب به تنهایی بیرون خواهد آمد! به نظر شما چی؟