«خط تولیدِ یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌های تولید چینی در لهستان برای ساعاتی خراب شد و اثر دست کارگران آن بر روی چند ظرف غذاخوری در حال تولید بر جای مانده است...»

این مقدمه‌‌ای‌ست بر معرفی یک پروژه‌ی هنری با عنوان «اثر انسان» که با هدف تاکید بر پشت‌پرده‌های انسانی تولیدهای انبوه صنعتی اجرا شده است. معرفی بالا که توسط طراح ارائه شده، کنایه‌ای‌ست به نادیده انگاشتن «انسان» در تولید یک محصول، حضوری که گاهی بسیار پررنگ است اما دیده نمی‌شود. طراحان برای اجرای این پروژه به یکی از کارگاه‌های کوچک تولید ظروف چینی در لهستان رفته‌اند، در منطقه‌ای که مردم آن حدود سه قرن به تولید این محصول اشتغال داشته‌اند. آن‌ها طی فرآیند تولید و به کمک مایع آبی‌رنگ کبالت، اثر انگشت کارگران را با الگویی اتفاقی بر روی ظروف حک کرده‌اند که اثر آن‌ها بعد از حرارت دادن در کوره نمایان شده است.

این مجموعه با برخورداری از زبان کنایی و معنادار خود بیننده را تحت تاثیر قرار می‌دهد. طراحان از خلئی که در تولیدات ماشینی وجود دارد و در تولیدات دست‌ساز هم‌راه با عدم‌قطعیت‌ گذشته وجود نداشت بهره برده‌اند. آن‌ها این خلأ و این نیاز به عدم قطعیت را کاریکاتورگونه و با طعنه به ما یادآور می‌شوند، و همین طنز تلخ مجموعه‌ی «اثر انسان» است که آن را اثرگذار می‌کند.

طراح ترکیه‌ای که آثارش را با دقت زیاد نسبت به رفتارهای انسانی طراحی می‌کند، این بار ظروفی را طراحی کرده که دست‌رسی به محتویات آن آسان‌تر شده است. او برای این‌‌که دهانه‌ی ظرف قابلیت گردش و استفاده‌ی افراد مختلف را داشته باشد، برای آن‌ها دو یا سه تکیه گاه طراحی کرده که می‌توانند به جهات مختلف تغییر حالت دهند. این ظروف اگرچه به دلیل ایده‌ی نو و قابلیت‌های جدیدش تاکنون برنده‌ی چند جایزه‌ی طراحی بوده است، اما به نظر می‌رسد ویژه‌گی‌های مهم ظروف عادی را هم از دست داده است. این محصول شبیه به نمونه‌ای که قبلا هم در یانون دیزاین دیده بودیم، برای تسهیل کاربری نه چندان با اهمیت خود، فرم ایستا، مطمئن و هم‌آهنگ ظروف عادی را ندارد و اگر تعدادی از آن‌ها را کنار هم بگذاریم ظاهری بی‌نظم و آشفته را ایجاد می‌کنند.