اگر بالا و پایین شهر یکی شود، و اگر فقیر و پول‌دار، متخصص و کارگر و خیلی متضادهای دیگر مجبور شوند در یک جا خانه بسازند و کنار هم زندگی کنند چه پیش خواهد آمد؟ طرحی که گروه معماری فرانسوی برای مسابقه‌ی شهرداری پاریس ارائه کرده، کنایه‌ای جالب را در قالبی طراحانه بیان کرده است. آن‌ها خانه‌های پاریس را به چند تیپ مشخص تقسیم کرده و همه را در مجتمعی یک‌پارچه گرد هم آورده‌اند. سقف‌های شیروانی و صاف، نماهای پرکار و ساده، ساختمان‌های چند طبقه و کوتاه و کلی پارادوکس دیگر در یک حجم عجیب جا گرفته‌اند. اگرچه معمارها سعی کرده‌اند با هم‌باد کردن سطوح و استفاده از گیاهان کمی این مجتمع را منسجم‌تر جلوه دهند، اما کماکان حرف اصلی این کار را تفاوت‌های فاحش و طنزآمیز آن می‌زنند.

ایست‌گاه‌های اتوبوس شهری با تکرارشان در بافت شهری گاهی هویت‌سازتر از هر عنصر دیگری در شهرهای نوین عمل می‌کنند. همین مساله طراحی ایست‌گاه‌های اتوبوسی را یکی از جذاب‌ترین صورت‌مساله‌های به ظاهر ساده اما پیچیده در صنف طراحان معمار کرده است. متاسفانه در شهرهای بزرگ ما این مهم اصلا مورد توجه نیست و هر ابداع بی‌هویتی -که غالبا هم از حداقل نوآوری طراحی و فنی برخوردارند- به عنوان ایست‌گاه‌ اتوبوس ساخته می‌شود. اما می‌شود عادات را به هم زد و ایست‌گاه‌های اتوبوسی را به نمادهای مهمی در شهر بدل کرد.

امروزه در هنرهای فضاسازی مفهومی، معماری داخلی و البته معماری، با طراحی فضاها و سازه‌هایی روبه‌رو هستیم که گاهی خیلی زیاد انسان را دچار خطای بصری و اشکال در فهم فضا و پیرامون خود می‌کنند. اصلا در جریان اخیر هنر و معماری در دنیا این یک ارزش به حساب می‌آید. اما آیا این ارزش‌گزاری مربوط به زمان ما و ناشی از جریان‌های پس از مدرنیسم در هنر و معماری‌ست؟

تا پیش از این که بشر دست به ساخت سازه‌های عجیب و توهم‌زای امروزی بزند، خطای دید تنها در هنرهای بصری به عنوان یک پدیده جذاب در قوه بینایی بود. نمونه‌های متعددی از خطاهای بصری طراحی شده در قرون گذشته یعنی در چهارصد سال اخیر هست که نشان از توجه خاص هنرمندان و مردم در طول دوره‌ای طولانی به این پدیده‌ است. در این پست علاوه بر برخی خطاهای بصری طراحی شده امروزی نمونه‌های قدیمی‌تر این نوع طراحی‌ها را نیز با هم می‌بینیم.

کوچولو‌ها به طور طبیعی اسباب‌بازی‌های خوبی برای بزرگ‌ترها و به خصوص پدر و مادرهای‌شان هستند. اما فکر کنید یک بچه مظلوم گیر یک مادر هنرمند بیافتد! این موقع باید انتظار رفتارهای عجیب داشت. سیون کویینی لیائو هنرمندی کالیفرنیایی‌ست که اتفاقا مادر سه پسر کوچک است. او بعد از دیدن کارهای هنری یکی از هم‌مسلکان‌ خود که به کمک بچه‌اش انجام داده، به فکرش می‌زند تا با کودک سه ماهه خود، ونجن، تجربه‌ای جدید را رقم بزند. البته با انتخابی عاقلانه این تجربه را تنها به زمان‌های خواب کودک خود موکول می‌کند. او با چیدمان کودک فرورفته در خواب‌ش در صحنه‌هایی روایی، به نوعی تجسم خواب و خیال‌های رویایی کودک را می‌سازد. 

نوعی ابراز عشق هنرمندانه یک مادر به کودک خردسال‌ش ونجن.....

بعد از گذاشتن پست مربوط به بانکسی متوجه شدم که به هنرهای خیابانی اقبال خوبی هست. اتفاقا در این پست هم بهترین آثار مربوط به همون بانکسی هست.

هنرهای خیابانی شاخه‌ای از هنرهای تصویری و تجسمی هستن که در پی رشد قارچ‌گونه شهرهای غالبا خاکستری و کثیف مدرن روزبه‌روز نیازشون بیشتر حس می‌شه و بر تعداد آثارشون هم اضافه می‌شه؛ چرا که بلاخره لازمه به نحوی فضای شهر رو قابل تحمل کرد و با ارائه گوشه‌هایی هنری فرصت کشف‌های محدود رو برای ساکنان بی‌چاره شهرهای زندان‌گونه مدرن فراهم کرد.... در همین تهران خودمون این سال‌ها خیلی زیاد به نقاشی دیواری مفهومی و فرمی بها داده شده و تقریبا شهرداری هر دیوار بزرگ خاکستری معطلی رو آرام آرام در زیر سطل‌ها رنگ و طرح می‌بره.....

ولی به راستی این راه‌شه؟ شهرهایی غیرقابل تحمل درست کنیم و بعد سعی کنیم اون‌ها رو قابل تحمل نشون بدیم؟

آقای Juan Carlos Paz اسپانیایی که به اسم مستعار Bakea می‌شناسن‌ش و کارش تصویرسازی و کارگردانی هنریه. علاقه خاصی به عکس گرفتن از منظره‌ها و قرار دادن موجودات عجیب و قریب توی این عکسا داره که واقعاً هم با قراردادن خوب این موجودا در عکس و استفاده از فیلترهای رنگی مناسب تصاویری به وجود آورده که انگار این موجودات سال هاست در کنار ما دارند زندگی می‌کنند یا شاید هم حمله کردند و جای ما را روی زمین گرفته‌اند.

هروله‌های میان خیمه‌ها و تل تمام شد.

(متن از مریم روستا)

 زمین رو زیاد از بالا دیدین. تو تلویزیون و اینترنت و مجله و ... اما لزوما تصاویر زیر رو ندیدین.
تصاویر این پست، تصاویری ویژه از زمین هستند که از ناظر بالاتر از جو گرفته شدند.

حالا بگذارین خیال مون رو وسعت بدیم و به ورای خیال، به عالم عقل بریم... ناظری بالاتر از بالاتر....
فرمودند از اون بالا، خانه هایی هست در زمین، که مثل ستارگان برای اهل زمین، برای اهل آسمان می درخشن.... اهل اون خانه ها باشین ان شا الله.