چه طور می‌شود حضور سازه‌های صنعتی عظیم‌ پیکر عصرمان را نادیده بگیریم؟ و با وجود بحث‌ها و نقدهای فراوان چه طور می‌شود دل‌خوش به زیبایی‌شناسی صنعتی برخی نحله‌های هنر معاصر بود؟؟ حضور این سازه‌های بزرگ و انکارنشدنی، لاجرم چالشی نو پیش پای طراحان به خصوص طراحان منظر گذاشته است.

طراح نور، دین اسکیرا، با نورپردازی گوناگون جرثقیل‌های بزرگ صنعتی در یک اسکله، از این سازه‌های بزرگ مجسمه‌هایی سبک شبیه اوریگامی‌های جذاب شرقی ساخته که در منظر شهر به خوبی نقش آیکونیک بازی می‌کنند.

آثار هنری بزرگ یا متهورانه، مصداق کامل یک فریاد هستند. فریادها مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهند و این اصلا به محتوای فریاد ارتباط چندانی ندارد. مهم نیست چه حرفی را داد بزنید. همین که داد بزنید جمعی در خیابان به سمت شما برمی‌گردند و آثار هنری بزرگ یا متهورانه و غیرطبیعی نیز کارکردی مشابه دارند. امروزه برای یک فریاد رسانه‌ای هنری هنرمندان خیلی زیاد به این راه‌کارها در ارائه آثار هنری می‌پردازند.

همین که یک زیردریایی نظامی غول پیکر از آسفالت خیابان‌های میلان به بهانه کمپینی تبلیغاتی توسط یک تیم طراح حرفه‌ای تبلیغات بیرون بزند و به وضعی خیلی طبیعی در شهر ظاهر شود کافی‌ست تا همه دوربین های رسانه‌های هنری دنیا را به خود جلب کند. جالب‌تر آن‌که تیم تبلیغاتی صحنه را جوری چیده باشند که در ابتدای صبح مردم شهر با صحنه‌ی عجیب حادثه در حالی روبه‌رو شوند که چندین کارگر تاسیساتی و خدمه زیردریایی در حال تلاش برای رفع مشکل و برگرداندن موجود عظیم‌الجثه به آب هستند! یعنی یک نمایش کامل در حاشیه‌ی اینستالیشنی قدرت‌مند...

چند روز بعد از انتشار تصاویر دیتاسنتر گوگل در وب که در یانون‌دیزاین هم با هم دیدیم، فیس‌بوک دیگر غول جهان مجازی برای اون که از این هماورد قدرت و توانایی عقب نمونه، اقدام به انتشار تصاویری از دیتاسنتر عظیم خودش کرد.

 

در این چند روز که خبر اول رسانه های دیزاین موضوع مرگ معمار 104 ساله ی برزیلی ، اسکار نیمایره و حتی در یانون دیزاین هم این مطلب در اینجا منعکس شد، ترجیح دادم به جای پرداختن به آثار این معمار ، به یک اثر که شاید در ادامه ی جریان نگاه این معمار قرار داره البته نه از نیمایر در برزیل بلکه توسط معماری دیگه در چین اشاره کنم.

در خبرها آمد که چین در حال به پایان رساندن ساخت بنایی یادمانی ست با نام «حلقه ی زندگی»؛ با بیش از 150 متر ارتفاع بنا و بیش از 3 هزار تن آهن برای برپا داشتن بنا و بیش از دوازده هزار لامپ ال ای دی برای روشن ساختن بنا و با بیش از 4 آسانسور برای بالا رفتن از بنا و بیش از 16 میلیون دلارهزینه برای ساختن بنا!

این اثر رو انتخاب کردم نه برای این که بنای مهمی هست یا کاربرد ویژه ای داره و یا این که اصلا اثر معماری تاثیرگذاریه و یا حتی زیبایی چشم نواز خاصی داره. نه؛ انتخاب کردم فقط و فقط چون نام بنا من رو یاد جلسات «حلقه ی هنر» - کار استودیو پنج‌اوهفت انداخت! :)