هرچه جلو می‌رویم مرز بین هنرها یا حتی میان تخصص‌های مختلف کم‌رنگ‌تر می‌شود. برای مثال مرز میان هنر گرافیک، نقاشی، عکاسی و نقاشی‌های دیجیتال گاهی به کلی برداشته می‌شود. نیک جنتری، هنرمند انگلیسی این بار فقط با مفهوم این موضوع سروکار داشته و تنها از فن نقاشی برای کار خود استفاده کرده است. او نگاتیو دوربین عکاسی را به قطعات گوناگونی برش داده و از چیدن آن‌ها کنار هم تصاویر پرتره‌ای را شکل داده است. قسمت‌هایی از نگاتیو، که خود ظرفیت لازم از لحاظ رنگ و بافت را برای قرار گرفتن در تصویر داشت، بدون تغییر گذاشته و باقی برش‌ها را به نوعی نقاشی کرده است.

فارغ از نگاه تکنیکی به ماجرا، برداشت‌های دیگری نیز می‌توان از این مجموعه داشت. این‌که انسان‌ها ساخته شده از تک‌تک لحظاتی هستند که آن‌ها را زنده‌گی می‌کنند، لحظاتی که هر کدام تصویری لحظه‌ای‌ست که بر روی نگاتیو عمر به ثبت رسیده‌است!

این چنین روزی برای همه ما فرا می‌رسه! چه اون‌هایی که فکر می‌کنن چشم انتظار آخرت هستند و چه اون‌ها که زیادی دل به این دنیا و مافیهاش بستن....

این چنین روزی در انتظار همه ماست.... روزی که تو آینه خونه‌مون جوانی از دست رفته مون رو در لابه‌لای خط و خطوط چهره‌مون می بینیم و آه سردی می کشیم و ... خوشا به حال اون‌ها که اون روز به چهره‌ی جوانی خودشون لبخند می زنن و می گن : خوب تو رو در راه چیزهایی پایدار خرج کردم.... و بدا به حال زیان‌کاران....

مستمندترین ها خود ما هستیم و تنها و تنها از دست خودمون برای این مستمند کار برمیاد نه کس دیگری... ای که دست‌ت می رسد کاری بکن؛ پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

-----

از تام هوسی به خاطر این که به این فکرها وادارم کرد متشکرم؛ هرچند او برای تبلیغ دارویی ضدآلزایمر این تصاویر رو تهیه کرده بود.....