معمولا همه‌ی بچه‌ها تاب‌بازی را دوست دارند و حتی با کم‌ترین امکانات هم پدر و مادرها برای‌شان تاب و سرسره درست می‌کنند. اما دیده‌اید که گاهی در پارک‌ها بچه‌ها برای تاب سواری با هم دعوای‌شان می‌شود؟! بازی کردن خوب است و بچه‌ها با بازی کردن تربیت می‌شوند. ایده‌ای که در فستیوال جعبه‌ی سبز هنرها در کلرادو به اجرا درآمده این نکته را مدنظر قرار داده است. تاب‌سواری‌ای که علاوه بر لذت فردی برای کودکان، آن‌ها را به نوعی وادار به کار گروهی می‌کند. تاب‌هایی که زیر صندلی‌شان نورانی است و به هنگام حرکت از خود صداهای خاصی نیز تولید می‌کند. بنابراین هر کدام از آن‌ها می‌تواند در هم‌آهنگی با تاب‌های دیگر موسیقی تولید کند و با بالا و پایین رفتن‌شان به خصوص در هنگام شب، چراغ‌های متحرکی می‌شوند که برای ناظران هم صحنه‌ای جالب خواهد بود

در هفته‌ی طراحی و مد پراگ که به دیزاین‌بلاک موسوم است، آثاری در قالب‌های گوناگون و البته با داشتن قید «غیر معمول» تولید می‌شوند. تم ام‌سال این مراسم سالانه، «کودکی» نام گرفته بود که علت آن را بلندپروازی‌ها و تخیل بدون مرز کودکان می‌دانستند. از اصلی‌ترین آثار، مکعبی چوبی است در میدان اصلی شهر پراگِ جکهوری چک. مکعبی که ایده‌ی آن شاید از مکعب‌های روبیک باشد. وسیله‌ای که برای کودکان آشنا است و هر جزء آن، خود مکعب کوچک‌تری است که با جابه‌جایی توسط فرد می‌تواند سرتاسر مکعب بزرگ را بپیماید. این تغییر، حرکت و دید سه‌بعدی را معماران اچ‌تری‌تی در اینستالیشن به اجرا گداشته‌اند، به نحوی که همه به‌خصوص کودکان می‌توانند در طول این مکعب حرکت کنند و بالا و پایین بروند. با هر چرخش، دیدی متفاوت به این منظر شهری مهم ایجاد می‌شود و هر کدام از این قاب‌های مربع‌شکل می‌تواند در حکم کادری برای منظره‌ی پشت‌ش باشد. در بالاترین قسمت نیز دیدی پانوراما به مجموعه‌ی میدان ایجاد می‌شود که مسلما برای شهروندان منظری جذاب و متفاوت خواهد بود.

ما مهد خاک و آب و آتش، مهد معماری فخیم آجری، موطن رفیع‌ترین بناهای آجری دنیا هستیم! با این وضعیت آیا درست است که چنین توسعه‌ی شکوه‌مندی بر آجرچینی و ساخت‌مایه‌های آجری در جایی به غیر از ایران و به دست هنرمندان و متخصصانی جز ایرانی‌ها رخ بدهد!؟ بله. طبعا هم همین است. مادامی که کناری نشسته‌ایم و تنها بلدیم از شکوه گذشته با افتخار یاد کنیم حرکت خاصی رخ نمی‌دهد.... کاش روزی لازم نبود برای جام‌جم تمنا از بی‌گانه می‌کردیم.

در حاشیه‌ی فستیوال معماری در بارسلونا، تیمی دانش‌جویی با عنوان الگوی ۱۳، ابتدا با استفاده از پلاگین ساده و معروف نرم‌افزار راینو یعنی rhinovault و سپس با به‌کارگیری روش سنتی آجرچینی اما این‌بار برای شکل دادن پوسته‌ای نامتقارن و متفاوت اقدام به این آجرچینی متهورانه با عنوان آرمان‌‌شهر آجری کرده‌اند. طراحی و اجرا عالی‌ست و افق‌های روشنی را از به‌کارگیری مصالح بومی در اقلیم‌های خاکی با خود به ارمغان دارد. به کارگیری مصالح بومی و سنتی برای طراحی‌هایی کمی تا قسمتی سنتی !

یکی از شاخصه‌های بدون دردسر فرهنگ‌ها، غذاهای آن‌هاست! یعنی شاخصه‌ای که به هیچ کس برنمی‌خورد و در مخالفت با فرهنگی دیگر قرار نمی‌گیرد. کسی شما را به خاطر این که مثلا قرمه‌سبزی می‌خورید و هات‌داگ نمی‌خورید به جنگ تهدید نمی‌کند! اما به راحتی شما را به خاطر آن‌که کلمه توحید سر می‌دهید و عبادت بت‌ها و یا طاغوت سرمایه‌داری را نمی‌کنید، شایسته نبودن قلم‌داد می‌کنند. فرهنگ‌ها خیلی راحت در وجوه اصلی‌شان با هم در تعارض قرار می‌گیرند اما در وجوه عرضی و غیرواقعی‌شان به راحتی دوستی شکل می‌گیرد چرا که انگیزه‌ای برای تعارض وجود ندارد! شاید این مهم‌ترین دلیل شاخص‌شدن دیپلماسی غذا در سال‌های اخیر است. شاید این مهم‌ترین دلیل برای سفارت‌ها و کنسول‌گری‌های فرهنگی راحت‌طلب کشور انقلابی ماست که با تبلیغ غذاها و فرهنگ جشن‌ها و لباس‌های محلی و ... ایران زمین سعی در شناساندن ما به دنیا دارند! آهسته آهسته بروند تا کسی شاخ‌شان نزند!

آژانس تبلیغاتی وایبین در حاشیه فستیوال بین‌المللی غذای سیدنی (یکی از بسترهای مواجه بی‌خطر وجوه ساده‌ی فرهنگ‌ها) با ایده‌ای جالب و اجرایی بسیار خوب با عرضه کلاژهایی از پرچم کشورها ساخته‌شده با غذاهای غالب‌شان به میدان آمده است. شاید اگر قرار بود ایران چند هزارساله و اسلامی و انقلابی و اخلاقی ما را هم این طور به دنیا می‌شناساندیدم، پرچمی سه‌رنگ نه به نماد سبزی سرزمین و خون شهیدان و پاکی روان که به نماد گوجه و خیار و پیاز سالاد شیرازی ایرانی می‌‌داشتیم! 

پوستر فستیوال سیاسی اسکار هشتاد و پنجم حال و هوایی غریب و متفاوت و البته برای اهالی فیلم و سینما جذاب داره.

در این پوستر اولی موس با ایجاد شبکه‌ای هشتاد و چهارتایی از جایزه اسکار با تغییر شکل هر کدوم از این جوایز به شکل شاخص‌ترین ویژگی تصویری فیلم برنده اون‌سال به نوعی تقویم و تاریخ‌چه اسکار رو در یک پرده پیش چشم میاره.... ایده  و اجرایی جالب.

با اون که می‌دونم به نحس (در مقابل یمن) سیاست‌های جاهلانه صداوسیمای ایران، اکثر شما اسکار رو می‌شناسین اما برای اون‌ها که با اسکار آشنایی ندارند باید بگم جشن‌واره اسکار یک سالانه‌ی سینمایی در امریکاست که بر مبنای اعتقادات و جنجال های سیاسی فیلم‌هایی رو هر ساله از وجوه مختلف منتخب می‌کنه. این جشن‌واره در سال قبل در حرکتی احمقانه صرفا به خاطر جنجال‌هایی که پیرامون یک فیلم ایرانی رخ‌داده بود در بخش فیلم‌های خارجی‌ش فیلم ایرانی جدایی نادر از سیمین رو برگزیده کرد و امسال نیز به فیلم آرگو که روایتی تخیلی و البته موهن از جریان تسخیر لانه‌ی جاسوسی امریکا در ایران به دست انقلابیون ایرانه ، جایزه داد.

حیوانات بادکرده ساوانا (نامی که ما بر این انیمیشن گذاشتیم) روایتی طنز و جذاب از زندگی حیوانات ساواناست وقتی اون‌ها تغییر شکلی فیزیکی داده باشن و همه‌شون بادکرده باشن! روایت روایت جست‌جو و تلاش برای شکارکردن توسط یک چیتا و یک تمساحه که به واسطه این تغییر فیزیکی از شکار ناتوان شدند.

در این پست چهار تریلر کوتاه از انیمیشن اصلی داریم که قراره در فستیوال FMX 2013 ارائه بشه. حتما شما رو به دیدن این چهار قطعه کوتاه دعوت می‌کنم.

واقعا خلقت خدا چقدر عجیبه. کافیه بهش دست بزنی تا ببینی چه مشکلاتی پیش خواهد آمد. و البته می شه از سر حکمت نگاه کرد و یا از سر طنز و سرگرمی.

گویا از 1936 در این جا یعنی شهر ژوندرت، همه‌ساله در اولین یکشنبه سپتامبر، فیستیوال و کارناوال گل برگزار می‌شه که در اون کاروانی از گل به راه می‌افته. 

نکته ای که در کاروان امسال این مراسم بود، با وجود تخیل آزاد هنرمندانه و هیجان رنگ های مختلف، این بود که همه چیز بود الا گل! اون قدر در صورت های الکی و مسخره و تنها با به کارگیری متریالی به نام گل، گروه های مختلف آثار بی‌ربط آوردن که احساس می کنی هیچ احساس و لطافتی از گل نمونده در این جور کارها.

یک فستیوال معمارانه در مونتپلیر  فرانسه که مجموعهه از اینستالیشن های ارزشمند فضاسازانه رو در خودش جا داده.

برخی از این اتودهای نمایشگاهی می تونن برای بروبچه فضاساز و معمار کلی ایده خوب به همراه داشته باشن

 مجسمه‌های شنی یا یخی چند بار دیگه هم مهمان یانون‌دیزاین بوده اند. این گونه فستیوال‌ها فقط از این حیث که با استفاده از متریالی مجانی و تنها به مدد ذوق و هنر و وقتی که هنرمند می ذاره خلق می شن، خیلی خیلی خوب می تونن محرک امثال ما برای کارهای تجربی ارزان و در دسترس باشن. برای همین نگاه چند باره شون هم خوبه.