سازمان فضایی ناسا برای معرفی سیاراتی که اخیرا به وجودشان پی برده، پوسترهایی را طراحی کرده است. طراح پوسترها برای بیان این موضوع اصطلاحا از سبک رترو استفاده کرده است و با بهره بردن از هنر آرت دکو به نوعی بازگشت به عقب داشته است. این موضوع را به خصوص در استفاده از فونت‌های کلاسیک و انتخاب رنگ‌های او می‌توان مشاهده کرد. در هر یک از این پوسترها که از تصاویر تخت یا فلت ساخته شده‌اند، طراح با بیان یک ویژگی جالب از هر سیاره، با روشی ساده و صریح برای هر یک تصویرسازی کرده است. به نظر شما دلیل بازگشت به عقب طراح در انتخاب سبک چه بوده است؟

چند وقتی ست که به لطف نابخردی کمیته فیلترینگ از گذاشتن ویجت‌های ویمئو محروم هستیم و کم‌تر اثر ویدیویی یا انیمیشن در یانون‌دیزاین داریم. به لطف معرفی دوستان یک انیمیشن کوتاه ایرانی با تم اندکی تبلیغاتی اما دربردارنده مفهومی ملی به یانون‌دیزاین آمده است. این انیمیشن کوتاه روایتی امیدوارانه از پیشرفت مبتنی بر استقامت ملت ایران است که در قالب روایت صحنه‌هایی خوش‌ساخت از یک دست‌آورد فرضی ملی طرح‌ریزی شده است.

نکته مهمی که در حاشیه این انیمیشن باید بگویم توسعه روش‌های نرم‌افزاری انیمیشن‌سازی در بین تیم‌های جوان ایرانی‌ست. گروه انیمیشن‌سازی حورا که سازنده این قطعه کوتاه‌ است تا پیش از این چندان معروف نبوده است اما تراز فنی انیمیشن پیش رو نشان از توسعه خوب فنی این گروه و شات‌های حساب شده‌ی آن از نگاه هنری معقولی در پشت کار خبر دارد. اگر هم از وجوه تبلیغاتی کار بگذریم باید بگویم امروز ظرفیت‌های ایران عزیز دست‌مایه و بهانه خوبی برای اهل هنر است.

دفتر نورمن فاستر معمار انگلیسی در ادامه تجربیات فنی و توسعه‌طلبی‌های تکنولوژیکالش اقدام به ارائه پروپوزالی متفاوت کرده. طرح مذکور طرح سازه‌هایی بر روی کره‌ی ماهه که به وسیله فن‌آوری اجرای پرینت سه‌بعدی بر سطح کره ماه بنا می شن. برای رسیدن به این منظور دفتر مذکور نمونه‌هایی هم در مقیاس یک و کوچک‌تر تولید کرده تا اجرایی بودن طرح خودش رو هم اثبات کرده باشه. 

آیا این گونه اقدامات خبر از آینده‌ای نه چندان دور دارند که بشر روند تخریب سیاره‌ای دیگر رو هم به بهانه توسعه آغاز کنه؟