یکی از جان‌سوزترین مصیبت‌های عاشورای حسینی حماسه علی اکبر فرزند امام حسین و شهادت مظلومانه اوست. او که بزرگ‌ قربانی امام بود در پیش‌گاه اسلام.... هیئت هنر که هر ساله در سوگ‌واره هنر و حماسه خود در ایام محرم میزبان آثار عاشورایی هنرمندان معاصر است امسال یک اثر حجمی روضه‌وار را میزبان بود. اربا اربا اثر علی اکبر و سارا اکبری ست که به صورتی انتزاعی شهادت مظلومانه حضرت علی اکبر را به تجسم درآورده است. طراحان با وجود پرداخت عینی و کمی فاش پیام با استفاده از انتزاع خوب شمشیر و اثر زخم‌های آن مثل حرکت سریع شمشیر ، برق آسا بودن آن، رد زخم‌های کشیده و خونی و ... حجم بدن یک انسان را با زخم‌های مکرر تجسم کرده‌اند. به نوعی بیان مفهوم اربا اربا.....

آن‌ها برای این کار در جعبه‌ای به ابعاد 220 × 250 × 180 با بستن نخ‌های نامرئی متعدد مماس با پیکره انسانی یونولیتی میانی و رنگ قرمز زدن بر سطوح تماس و دست آخر خارج کردن حجم یونولیتی میانی، پیکره نمادین انسانی شکل یافته از خط زخم ها را به دست آورده‌اند.

گویا قسمت بود صفر را با روضه‌ای دیگر از حماسه عاشورا تمام کنیم.

آیا لازمه برای درک لطافت یک چیز حتما اون رو تجربه کرد؟ و اگر این طور باشه این میان رسالت هنرمند پس چیه؟ هنر اتفاقا داعیه‌دار همین کاره! به شهود رسوندن مخاطب گاهی حتی از راه‌های به ظاهر غیرمرسوم و نوآورانه

نزار بیلیک هنرمند اوکراینی با شگفت‌آوری تمام در اثر «باران»‌ش با مدد گرفتن از ظرفیت‌ کنتراست و حالات خاص قامت انسان تونسته با نمایش یک فیگور انسانی در اندازه طبیعی و نسبت اون با یک قطره بزرگ آب که انگار از آسمان بر سر مجسمه افتاده به خوبی حس لطافت و پاکی آب باران رو انتقال بده....

ترکیب هوش‌مندانه از عناصر ساده و پیش پاافتاده عموما به خلق چیزهایی می‌انجامه که تا قبل از یک ارائه نوآورانه در تصور ما نمی‌گنجه.

یک نمونه لندآرت که طور عجیبی حماسی و پرشوره! شاخه‌های خشکیده درخت‌ها در ترکیب هوش‌مندانه با هم یک حشر طبیعی رو مجسم می‌کنن....  و سکونی در دل یک حرکت ؛ گویی این هیبت پرشور در لحظه‌ای خاص از زمان منجمد شده