قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
داستان آیکون‌ها روایت قرن اخیر جهان براساس وقایع آیکونیک است. هرچند طراح مهم‌ترین وقایع این قرن یعنی انقلاب اسلامی ایران را در میان وقایع آیکونیک از قلم انداخته‌است و هرچند من نیز یکی دو واقعه را -از جمله تاسیس رژیم اسرائیل- تنها به دلیل تصویرسازی کمی مورد دارشان از پست حذف کردم، اما باز هم خواندن تاریخ یک سده آن‌هم تنها از پس مرور چند تصویر آیکونیک و یادآوری چند خاطره مهم داستان جذابی ست.
چند دهه آغازین قرن بیستم مصادفه با جنبش مدرن در معماری؛ جریانی که ناگهان در پی نیازی محسوس و به پشتوانه ی یک قرن تلاش‌های فنی و ایدئولوژیکی، ناگهان با خلق آثار معماری متفاوت و بزرگ نام خودش رو در جریان‌ها و مکاتب هنری معماری تاریخ ثبت کرد.
از خیلی اخبار و اطلاعات و اسناد می شه متوجه شد که بشر در این سال‌ها به شدت جوزده و تحت تاثیر دست‌یافته‌های خودش بوده به طوری که فکر می‌کرده دیگه کلید تصرف در طبیعت و خدایی بر زمین رو به دست آورده؛ و چه زود این وهم و خیال پایان پذیرفت؛ جنگ های جهانی، بحران نفت نیمه دوم قرن، انقلاب اسلامی ایران، فروپاشی شوروی و بن بست امپریالیسم جهانی.....
این چند قطعه عکس رو از یکی از سایت‌های خاطرات تصویری اون سال‌ها براتون انتخاب کردم.
معماران بزرگی که در جشنی تفریحی، از سر ذوق‌زدگی، لباس‌هایی به شکل بناهای بزرگی که ساختند پوشیدند. امپایراستیت و سایر برج‌های بلند نیویورک. آدم در عین طنز بودن، احساس می کنه دارن یک مناسکی انجام می دن.
آرت نوو یکی از جنبش‌ها و تا حدودی سبک‌های مهم تاریخ هنر معاصره که اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم در مدت زمان کوتاهی به بروز رسید و خیلی زود توسظ جنبش مدرن قرن بیست به معنای کامل بلعیده شد. احتمالا برخی از شما متن رو می خونین و خب در مورد تاریخ‌چه و افراد مطرح این جریان چیزهایی دستگیرتون می شه اما نکته هایی هست که به نظر من هم می رسه که یکی دوتا شون رو می گم:
آرت نوو تلاشش این بود که پاسخی برای هماورد صنعت هنر و داشته باشه. دوست داشت صنعت رو با هنر آشتی بده بدون این که به هیمنه‌ی زیباشناسی عصر خودش ضربه بزنه. ولی خیلی ها امروز این اندیشه آرت نوو رو خام انگاری و ساده انگاری می دونن چرا که معتقدند آرت نوو دقیقا ماهیت صنعت رو نشناخته که خیال کرده می شه صنعت رو پذیرفت ولی زیبایی شناسی در پس صنعت رو نادیده گرفت! با این وجود باید بگم یکی مثل من با اون که در افقی دیگه از تاریخ ایستادم و نظاره‌گر این واقعه ها هستم، سخت به ساده‌انگاری نهفته در آرت نوو تعلق دارم :)
غالب هنرمندان جریان آرت نوو به زعم من آدم هایی مظلوم در تاریخ هنر هستند. از ویکتور هورتا بگیر که نامی ازش در تاریخ نمیاد تا امثال گائودی که تاریخ برای کشف نبوغ‌شون ظرفیت کافی نداشت.
با این وجودها، اگه خوب دقت کنیم همین امروز هم در اطراف و درون زندگی‌مون، خیلی آثار از آرت نوو وجود داره، چه بدونیم و چه نادیده بگیریم.
راستی این مطلب رو ممکنه بعدها به اسناد بیشتری مجهز کنم و دوباره بازنشرش بدم ...
