در طراحی معماری مبتنی بر هندسهی راستگوشه همیشه بیاستفاده بودن گوشهها آزاردهنده بوده و هست. گوشهها در گذشته محل تجمع آلودگیها و حتی در برخی سنتهای قومی نظیر فرهنگ یونانی و یا رومی محل تجمع نیروهای شر یا همان شیاطین قلمداد میشده اند. در فرهنگهای معماری اقوام اصیل سنتی نیز غالبا با راهکارهای گوشهسازی و خردکردن هندسه گوشههای فضای داخلی روبهرو هستیم.
با تثبیت جایگاه سازههای فلزی و بتنی در عصر مدرن در تمامی نقاط جهان، چه شهرهای بزرگ امروزی و تازه تاسیس و چه نقاط تمدنی اصیل سنتی نوعی معماری راستگوشه صریح آنچنان شیوع پیدا کرده است که معضل گوشههای بیاستفاده امروز معضلی جهانی به شمار میآید. در اتودهای زیر چند تلاش غیرمعمارانه برای پاسخگویی به این معضل همهگیر معمارانه مرور میشود.