گاهی بعضی چیزها را آن‌قدر دیده‌ایم و بهشان عادت داریم که نمی‌توانیم طور دیگری تصورشان کنیم. ماسک‌های فیلتردار جزو این دسته هستند که در همه‌ جای جهان یک‌ شکل دارند و حتی به آیکون نیز تبدیل شده‌اند. این عادت حتی موجب می‌شود که به بازطراحی و تغییر این وسایل هم فکر نکنیم. کارلوس شریب طراحی است که از پیش‌رفت‌های تکنولوژیک در بازطراحی این ماسک‌ها بهره گرفته است. طرح او علاوه بر وزن و ابعاد کم‌تری که پیدا کرده، کارایی این وسیله را نیز ارتقا داده است. در این طرح جلوآمدگی ماسک که نقش فیلتر را داشت حذف شده و فرم کلی آن انطباق بیش‌تری با آناتومی صورت یافته است. این تغییر بنیادین در این ماسک تنها با جا به جا کردن مسیر گردش هوا میسر شده است. از آن‌جایی که کاربری اصلی این ماسک برای کارهای کارگاهی در نظر گرفته شده، قسمت جلویی آن به طور کامل شفاف طراحی شده تا در صحبت کردن و تعامل حین کار خلل کم‌تری ایجاد کند. 

فرهنگ‌های کهن به خصوص فرهنگ‌های مشرق زمین به رابطه میان انسان و طبیعت و حتی گاهی یگانگی این دو تاکید بسیار دارند. شاید همین نگاه مهم کهن به موضوع طبیعت در میان انسان‌ها که اشاره به یک واقعیت فطری دارد، دلیل علاقه‌های امروز بسیاری از هنرمندان و به خصوص نقاشان و عکاسان به طبیعت و آن را موضوع هنر خود قرار دادن باشد. 

اگرچه عکاسی از طبیعت به خوبی نشان‌دهنده علاقه‌های هنرمند به طبیعت و نسبت میان انسان و طبیعت است اما یقینا ایده تلفیق هوش‌مندانه‌ی انسان و طبیعت در عکس، بار معنایی بیش‌تری را القا می‌کند.کریستوفر ریلاندر با ماسکه کردن پرتره‌ها و فیگورهای انسانی با فیگورهای طبیعی از این آمیخته‌گی ذاتی صحبت می‌کند. تصویرهایی که با وجود عرضه سیاه و سفید آن‌ها، به دلیل تلفیق هنرمندانه و انتخاب خوب عناصر طبیعی نظیر شاخه‌ها و برگ‌ها و شکوفه‌ها، به خوبی حس طبیعت زنده را در خود دارند.