آکادمی سلطنتی هنر لندن با هم‌راهی یک شرکت سرامیک‌سازی، اینستالیشنی هدف‌مند را در مقابل ساخت‌مان‌ش اجرا کرده است. قرار است منطقه‌ی بورلینگتون لندن، مثل سال‌های گذشته‌اش تغییرات کارکردی و ظاهری زیادی را تجربه و جمعیت بیش‌تری را به خود جذب کند. اینستالیشن «تپه‌ی غیرمنتظره» وظیفه دارد آماده‌گی ذهنی این تغییر را با ایجاد فضایی جمعی و کنتراست بالا نسبت به بستر طرح ایجاد کند. طراحان ترکیه‌ای با ایده‌ی رسیدن از الگو‌های دوبعدی مثلثی به حجم و فضایی سه بعدی و با الهام از مقرنس‌های اسلامی مبل‌مانی شهری را خلق کرده‌اند که آن را از یک اینستالیشن مجسمه‌وار خارج می‌کند.

یکی از قدرت‌مندترین وجوه معماری جهان باستان -که به زعم برخی اصلا اساسی‌ترین وجه ماندگاری آن نیز هست- توجه خاص آن به نجوم و هندسه کیهانی‌ست. در مورد بسیاری از بناهای گذشته بشری هنوز هم اختلافاتی هست که شاید در کنار کاربردهای مرسوم‌شان نوعی رصدخانه یا بنایی با کارکرد موقت یا دائم نجومی نیز بوده باشند.

شاید انتظار نداشته باشیم با پیش‌رفت بی‌حد علم جزئی و تجربی در زمان ما نیز چنان ساخته‌هایی طراحی و ساخته شود. اما جالب است بدانیم که چارلز روس دانش‌مند و هنرمند امریکایی، از ۱۹۷۱ یا به تعبیری دقیق‌تر از ۱۹۷۶ تا به حال در حال ساخت پروژه‌ی عجیبی با نام محور ستاره‌ای ست که نوعی مجسمه بزرگ نجومی یا نوعی رصدخانه طبیعی‌ با پنج المان اصلی‌ست که مجموعه‌ی جامعی از رفتارهای نجومی سنتی را در خود جا داده است. بنای روس یک نظرگاه فوق‌العاده به کیهان است. آیا ممکن است روزی از تمدن ما تنها همین گونه بناها برای آینده‌گان بمانند؟ بناهایی که سر به بالا دارند.

در بعضی افسانه‌ها زندگی انسان‌های نخستین را به روی درختان و مانند حیوانات تصویر می‌کنند. هرچند این تصویر از ابتدای زندگی بشر هیچ اصالتی ندارد و اصولا آن‌چه دانش‌مندان غربی تلاش‌ دارند به زور هم که شده صحیح جلوو بدهند، مدت‌هاست از درجه اعتبار افتاده است اما سودای زندگی بر روی درخت حتی برای بشر جدید هم خیلی زیبا و دوست‌داشتنی‌ست. در زندگی روی درخت یک جور حس یکی‌شدن با طبیعت وجود دارد که بشر صنعتی در کنتراست با زندگی ماشینی خود به صورت فزآینده‌ای به این احساس نیاز دارد. برای همین مسابقاتی نیز گاه‌به‌گاه معطوف به حل این مناقشه برگزار می‌شود.

دفتر طراحی پندا در طرحی که برای مسابقه‌ای با همین موضوع ارائه داده است با استفاده از ترکیب یک سازه‌ی مثلثی بومی امریکای لاتین با استفاده از پروفیل‌های چوب بامبو و ترکیب توسعه یافتنی مدولارها در راستای ایجاد یک فضای مسکونی روی درختان تا چندین طبقه فضای معماری، به نوعی تصور ما را از خانه درختی توسعه داده است. خانه‌های درختی آینده می توانند در عین ترکیب‌شدن با درختان سازه‌هایی محدود و یک طبقه نباشند.

 بیاین این بار به بهانه این میلاد عزیز، یک چراغانی اینتراکتیو داشته باشیم؛ یک اینستالیشن با نور و ترکیب اون با چیزی شبیه یک ساز، یک سنتور . که با موسیقی نور کار می کنه...

عیدتون مبارک....