شرکت ژاپنی نندو که بیش‌تر به طراحی مبل‌مان معروف است، در نمایش‌گاهی با موضوع آثار گرافیکی غیرچاپی مجموعه‌ آثاری را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ارائه کرده است. نندو در این مجموعه بیش از هر چیز با کاغذ بازی کرده است، وسیله‌ای که از هم‌راهان همیشگی یک گرافیست به شمار می‌رود. کاغذهای در حال ورق خوردن، تا شدن و بریده شدن، حالت‌هایی است که تنها با پرینت کردن لبه‌ یا اوت‌لاین کاغذها به نمایش درآمده. نمونه‌ی چنین آثاری را قبلا با مجسمه‌های مفتولی در یانون دیزاین دیده‌ بودیم، منتها شاید فرق این آثار پرینت شده و مفتول‌های ساخته شده با دست را بتوان در دقت فوق‌العاده زیاد این آثار پرینت شده و شباهت بیش‌تر آن‌ها با ترسیمات شق و رق روی کاغذ دانست.

رنگ‌ها و کاربرد‌شان در تاریخ معماری یکی از مولفه‌های دوران‌های تاریخی معماری هستند. مثلا کاربرد برخی یا برخی‌ کاربردها از صفات برخی دوره‌هاست. در کاشی‌های ایرانی و اسلامی هم حضور تدریجی رنگ‌ها با دوره‌های تاریخی تطابق دارند و یکی از شناس‌نامه‌های بناهای اسلامی همین رنگ‌ها هستند. دوران مدرن که به نوعی در تقابل با هر اضافه غیرمعمارانه بود نیز به نوعی با رنگ‌ستیزی یا رنگ‌گریزی شناخته می‌شود. اما بعد از مدرن ما دوباره با رنگ‌ها در معماری روبه‌رو هستیم. و این روز‌ها حتی با کاربردهایی خیلی به ظاهر افراطی از حضور رنگ در معماری! آیا کاربرد زیاد رنگ‌های خام و پایه در معماری‌های معاصر را می‌توان نشان از دل‌زدگی و خسته‌گی مردم عصر ما از ساخته‌های معماری شکل یافته با رنگ‌های طبیعی متریال‌های ساختمانی دانست؟ شاخه‌ای از معماری عصر بعد از مدرن اصلا همان معماری مدرن رنگی‌ست.

کرسینگز جی‌ام‌پی‌اچ این خواب‌گاه دانش‌جویی در مونستر آلمان را به این صورت، متشکل از چهار توده ساختمانی برمبنای چهار رنگ پایه و با وجود توده‌گذاری مشابه در جهات گوناگون طراحی و ساخته است به نوعی که مجموعه‌ای از منظرهای شهری رنگی و حتی کارتونی را به وجود می‌آورد.